Βαρύ πένθος για τον Δημήτρη Κουρέτα – εκλεγέντα Περιφερειάρχη Θεσσαλίας και Καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας – και τον αδερφό του Μιχάλη, στέλεχος του ΠΕΑΚ και πρώην διεθνή πολίστα και διαιτητή, καθώς έφυγε από τη ζωή η μητέρα του Αναστασία.
Ο κ. Κουρέτας, με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου, «αποχαιρετά» τη μητέρα του αναφέροντας τα λόγια που του έλεγε κατά τη διάρκεια της πρόσφατης προεκλογικής περιόδου, ενώ κλείνει με τη φράση «Τώρα το παιδί κανενός. Μεγάλο και βαρύ να μην είσαι πια παιδί κανενός που ζει...».
Την ανάρτησή του συνοδεύει με μια φωτογραφία των γονέων του Διονύσιου και Αναστασίας...
Αναλυτικά, επισημαίνει:
«Πήγες καρτερικά να τον συναντήσεις τον Σάκη . Από εκεί ψηλά από σήμερα είμαι σίγουρος ότι θα μιλάτε . Και πάντα θα με βλέπεις. Θυμάμαι στις εκλογές που είπες
Παιδί μου άσε με εμένα . Εκεί με τον κόσμο . Αυτοί σε χρειάζονται . Εγώ εδώ καλά είμαι .
Ξέρω ότι καμαρώνεις από πάνω . Και εγώ εδώ κάτω θα είμαι πιστός στην αγάπη που μου έδωσες . Και με έμαθες να την δίνω χωρίς πίσω σκέψεις στους άλλους .
Και αυτό θα κάνω
Ορφέας
Παρθένα
Σάκης
Τασούλα
Τώρα το παιδί κανενος . Μεγάλο και βαρύ να μην είσαι πια παιδί κανενος που ζει.....».
Η κηδεία της θα γίνει τη Δευτέρα 27 Νοεμβρίου, στις 3μ.μ.από τον Ιερό Ναό της Αγίας Φωτεινής και η ταφή της στο κοιμητήριο του Αγίου Μηνά.
Με συγκινητικές αναρτήσεις τους τα δύο αδέλφια την αποχαιρετούν και ευχαριστούν όλους όσοι τους συμπαραστάθηκαν τις δύσκολες αυτές ώρες.
Γράφει ο Μιχάλης Κουρέτας:
Σας ευχαριστούμε πολύ για τη συμπαράσταση σας για την απώλεια της μητέρας μας
Έτσι ακριβώς θέλω να τους έχω στο μυαλό μου και στη ψυχή μου.Και είμαι βέβαιος ότι από εκεί ψηλά έτσι ακριβώς θα μας προστατεύουν .Μια αγκαλιά
Ο Δημήτρης Κουρέτας γράφει:
Ήταν ήρεμη, δυνατή και έντιμη σε όλη της τη ζωή . Τους συγχωρουσε όλους μέχρι και βλακείας . Γυρνώντας στη Λάρισα απόψε θυμήθηκα τρία σημαντικά πράγματα . Όταν είμασταν μικροί μας μας πήγαινε κάθε μέρα στη θάλασσα το καλοκαίρι με το λεωφορείο από την Δροσιά . Το νο 1. Πλαζ. Μου άφησε την μεγάλη αίσθηση χρέους .
Μόνο εμένα που ήμουν μεγάλος δηλαδη 11-12 με πήγαινε κάθε δεύτερη βδομάδα σινεμά οι δυο μας . Είχα δει όλα τα τότε έργα και έτσι αγάπησα τον κινηματογράφο. Μετά με κερνούσε γύρο .
Και τρίτο όταν διάβασα σπίτι πήγαινε και μου έπαιρνε μια σοκολατίνα που ακόμη με αρέσει πολύ. Προσοχή δεν της άρεσε το φαι να φάει πολύ . Όπως και του πατέρα μου. Όμως ένα καλό γλυκό ναι. Παρακαταθηκη της μικρασιατικής καταγωγής .
Οι παλιοί φίλοι από το σχολείο ήταν αρκετοί εκεί σήμερα . Η Τασούλα ήταν αγαπητή πολύ στη γειτονιά . Από το 1984 βάλτε ένα ταξίδι το μήνα στην Πάτρα πλην των ετών της Αμερικής που δεν μπορούσα να έρθω . 40 χρόνια δηλαδη 450 φορές . Τηλεφωνήματα κάθε μέρα 3-4 φορές λέγοντας σχεδόν τίποτα απλά να ακούσουμε ο ένας τον άλλον . Και τώρα σιωπή. Καθώς την έβλεπα σήμερα παγωμένη σκέφτηκα ότι πριν δύο μέρες μιλήσαμε. Το νεκρό σώμα πριν λίγο μιλούσε σκεφτόταν αγαπούσε φιλούσε . Και τώρα τίποτα . Τι μαγικό πραγμα . Τσακίζει κάθε ορθολογισμό .
