Αγαπημενε Κώστα, περασε ενας χρονος...remember remember the fifth of November και πως να ξεχασουμε την ημερομηνια 5 Νοεμβριου που εφυγες έτσι ξαφνικα μεσα στην πισινα που ηταν η ζωη σου .και το αγαπημενο σου αθλημα το πολο...

Δεν προλαβα να σε χαιρετησω φιλε μου σε ενα διπλο δεν ηρθα να σφυριξω σαν διαιτητης καθαρα απο τυχη και εσυ την κοπανησες.
Δεν ειπαμε θα γινεις διαιτητης και εσυ να σφυρίζουμε μαζι?
Λειπεις ρε μπαγάσα λειπει το χαμογελο σου απο τα πλακακια της πισίνας.
Σε πολλους αγωνες ριχνω μια κλεφτη ματια να δω σε ποια θεση καθεσαι στη κερκιδα.
Δεν εισαι εκει ομως εισαι στον ουρανο και παρακολουθεις ολους τους αγωνες σαν παικτης ατρωτος, σαν ανθρωπος αξεπεραστος, οικογενειαρχης - προτυπο και διαθεση παντα θετικη.
Μας λειπεις...
Ενας χρονος βουβος χωρις τις πλακες σου και το χαβαλε σου.
Δεν θα σε ξεχασουμε ποτε...
Να το θυμασαι ησουν ο παρουσιολογος της πισινας, κραταγες τη σημαια του κολυμβητηριου..
Δεν υπηρχε μερα που ελειπες. Εκεινη την μερα ειπαμε δεν θα παμε για προπονηση εσυ πηγες και εσβησες... Εκει...
Ηθελες να φυγεις εκει στον κωνο των 2 μετρων διπλα...
Αθανατος αγορι μου...
Θα ανταμωσουμε παλι να εισαι σιγουρος για αυτο μεχρι τοτε προσεχε μας...