Τα κατάφερε ο Αστέρας Τσουκαλεΐκων στο πρωτάθλημα της Α' κατηγορίας ΕΠΣΑ, καθώς το Σάββατο (30/3) νίκησε με 2-1 το Δρέπανο για την 4η αγωνιστική των πλέι άουτ και εξασφάλισε με άνεση την παραμονή του στην κατηγορία.

Ευχάριστα αναμφίβολα τα συναισθήματα για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές της ομάδας. Και το κείμενο που ακολουθεί, αυτό αποδεικνύει.

Είναι ένας βιωματικός απολογισμός που έκανε στο προφίλ του στο facebook, ο 25χρονος Γεράσιμος Κολαΐτης, βασικό στέλεχος της ομάδας.

Και είναι εξαιρετικό γιατί αποκαλύπτει έναν υπέροχο κόσμο, αυτών που τρώνε τα γόνατά τους και τα νιάτα τους κάθε Σάββατο μεσημέρι στα «ξερά» της Αχαΐας, μακρά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Το διαβάσαμε και μας άρεσε:

«Πριν 5 χρόνια έπαιξα στο πρωτάθλημα της Α κατηγορίας με την Αστραπή. Έκατσα μέχρι το τέλος, όλη τη σεζόν, μετά από κάποιο σημείο πολλοί τα παράτησαν και δεν ήταν μόνο ποδοσφαιριστές. Τερματίσαμε στην τελευταία θέση με 2 ισοπαλίες και 116 γκολ παθητικό. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη προπόνηση με την ομάδα που άκουσα κάποιον να λέει «καλά σε κόβει ο χωριάτης;». Δεν θα ξεχάσω τίποτα από εκείνη τη χρονιά. Ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες που έχω ζήσει...

Οι περισσότεροι δεν το καταλαβαίνουν. Λογικό, δεν ήταν τόσο τυχεροί όσο εγώ που γνώρισα το ποδόσφαιρο από άλλη οπτική γωνιά. Ηξερα πως κάθε Σάββατο θα έτρωγα 5 γκολ, και έτσι γινόταν. Τη Δευτέρα στην προπόνηση είχα τον ίδιο ζήλο για τη νίκη, μέχρι να έρθει ο αγώνας και να ξαναφάμε το χαστούκι-μάθημα των 5 γκολ. Την αγαπάω ακόμα αυτή τη φανέλα και έχω να λέω στους φίλους μου πως με «άντρεψε». Εκείνο το καλοκαίρι ήταν πλούσιο σε συναισθήματα, κυρίως αρνητικά. Στο τέλος όμως χαμογέλασα!

Ηταν 17 Ιουλίου όταν έφερα το δελτίο μου στον Αστέρα. Είπα στον εαυτό μου ότι θέλω να παίξω ξανά κάποια στιγμή στην Α' κατηγορία. Αυτή τη φορά ήθελα να το κάνω με την φανέλα του Αστέρα. Όλα αυτά τα χρόνια μου δόθηκαν ευκαιρίες να παίξω ξανά στο πρωτάθλημα της Α', τις αρνήθηκα όλες. Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να επέλεξα και λάθος, αλλά δεν το μετανιώνω... Και ο χρόνος να γυρνούσε πίσω πάλι το ίδιο θα έπραττα. Ηξερα μέσα μου πως ένα πράγμα είχα στο μυαλό μου, να παίξω στην Α κατηγορία με την φανέλα της γειτονιάς. Από τα Τσουκαλέικα δεν είμαι, τα παιδιά με τα οποία πήγα σχολείο, άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο και κάνω παρέα είναι όμως, οπότε είμαι σίγουρος πως μου επιτρέπουν να το λέω. Σε κάθε λεπτό προπόνησης, σε κάθε αγώνα, για καθε χρόνο σκεφτόμουν πως θέλω να κερδίζει ο Αστέρας για να φτάνω πιο κοντά στο στόχο μου.
Απο Α' κατηγορία που αγωνιζόμουν πήγα στον Αστέρα όταν αυτός ήταν στο Γ τοπικό. 5 χρόνια δεν μιλούσα, δεν το είχα πει σε κανέναν αλλά όλοι ήξεραν τι σκεφτόμουν. Κάθε μέρα στο γήπεδο, κάθε καλοκαίρι και κάθε χειμώνα εκεί. Ο ίδιος στόχος, ο ίδιος ζήλος. Σήμερα μετά από 5 χρόνια εξασφαλίσαμε και μαθηματικά την ανανέωση της παραμονής μας στην Α' κατηγορία και μάλιστα σε πολύ καλή βαθμολογική θέση. Ο στόχος πλέον έχει ολοκληρωθεί... Έχω δικαιωθεί και όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο αλλά και σε ομαδικό, καθώς κλείνουμε σιγά - σιγά την χρονιά στις "καλές" θέσεις του πρωταθλήματος. Ευλογία να παίζεις σε ομάδες σαν τον Αστέρα, δυστυχώς στην πορεία πολλοί από τους συμπαίχτες και φίλους για διάφορους λόγους εγκατέλειψαν και μείναμε λίγοι, 4 μονάχα. Όλοι τους όμως είναι στο σύρμα και μας υποστηρίζουν... Στα Βραχνέικα δεν φοράνε μπλε φανέλες μόνο οι 11 που αγωνίζονται!
Πλέον στον Αστέρα δεσπόζει μια καινούργια φουρνιά ποδοσφαιριστών, νέοι και ταλαντούχοι όλοι τους... Και από αυτούς θα ξεκινήσω λέγοντάς τους πως τους ευχαριστώ για τις πολύ όμορφες στιγμές και να με συγχωρέσουν όταν πολλές φορές έγινα απαιτητικός. Ξέρετε καλά ότι το πάθος μου με κυριεύει... Μετά έχουν συνέχεια όλοι οι παλιοί συμπαίχτες και προπονητές μου. Ευχαριστώ, ήσασταν τυχεροί που φορέσατε αυτή τη φανέλα και μπήκατε στην οικογένεια μας και εγώ τυχερός που γνώρισα τόσο ξεχωριστούς χαρακτήρες. Την διοίκηση του Αστέρα που έμενα προσωπικά με έκανε να νιώθω κανονικός αθλητής ποδοσφαίρου από το Γ τοπικό μέχρι σήμερα, χωρίς να μου λείψει τίποτα και χωρίς ο Αστέρας να έχει δικό του προπονητικό κέντρο. Ηταν και είναι όλα άψογα! Τέλος τον κόσμο μας, δεν χρειάζεται να πω πολλά για αυτό το κομμάτι, αν έρθει κανείς σε αγώνα του Αστέρα θα καταλάβει. Αν είσαι κομμάτι του Αστέρα δεν θα τους ξεχάσεις!
Αυτά τα λίγα τα γράφω ως ένα μικρό ευχαριστώ σε όλους σας που με βοηθήσατε να κάνω τον στόχο μου πραγματικότητα. Οσοι με γνωρίζετε, ξέρετε πως περίμενα αμίλητος τόσο καιρό και περίμενα καρτερικά αυτή τη στιγμή. Σε πολλές περιπτώσεις μου λέγατε πως δικαιώθηκα. Ξέρετε εσείς, και εγώ χαμογελούσα. Αυτή είναι η δικαίωση μου.
Ειναι ωραίο να παίζεις σε μεγάλες ομάδες με σπουδαίους παίκτες και να νικάς, αλλά είναι καλύτερο να παίζεις απέναντι τους!
ΑΣΤΕΡΑΣ!».

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ