Δεν είναι πάντα «τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά».

Τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις, σπουδαίων Πατρινών που γεύτηκαν την Ολυμπιακή δόξα και υμνήθηκαν για τη ρώμη τους.

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΔΙΑΚΙΔΗΣ
Εξέχουσα αθλητική προσωπικότητα της Πάτρας, διακρίθηκε στον στίβο αλλά και στο ποδόσφαιρο. Είχε λιθογραφείο με τον επίσης αθλητή αδελφό του, τον Ιωάννη, το ίδιο κτίριο επί της Μαιζώνος όπου σήμερα το θέατρο «Λιθογραφείο».
στις 8 Μαΐου του 1843, Γερμανοί ναύτες, εύζωνοι και ταγματασφαλίτες, διασκέδαζαν σε ταβέρνα κάτω από τα Ψηλαλώνια. Κάποιοι εξ αυτών, κινήθηκαν προς την Τριών Ναυάρχων και Κανακάρη. Εκεί ακολούθησε συμπλοκή με οπλίτες του 5)42 τάγματος με αποτέλεσμα να βρει τον θάνατο ο Θεμιστοκλής Διακίδης που τυχαία περνούσε από κείνο το σημείο (η οικεία του, νυν «Διακίδειος Σχολή Λαού», βρισκόταν λίγα μέτρα πιο πέρα, Κανακάρη και Κανάρη. Ποτέ δεν έγινε γνωστό τι ακριβώς είχε συμβεί. Ο τάφος του είναι στο Α' νεκροταφείο της πόλης.

ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Ο πρώτος και μοναδικός μέχρι σήμερα «χρυσός» Ολυμπιονίκης της Αχαΐας, είναι θαμμένος στο νεκροταφείο της Αλεξιώτισσας, ο δε τάφος του είναι χαρακτηρισμένο μνημείο από το Υπουργείου Πολιτισμού. Το παράδοξο με τον Ανδριακόπουλο είναι το γεγονός πως κανείς δεν ξέρει από τι πέθανε (21/3/1935)... Το μόνο αποδεικτικό στοιχείο είναι ο τάφος του, που αναφέρει και το όνομα της γυναίκας του. Αγνωστο αν άφησαν απογόνους.

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΟΦΑΛΟΣ
Ο πόλεμος του '40 έπληξε άλλη μία μεγάλη αθλητική οικογένεια της Πάτρας. Ο Διονύσιος Τόφαλος, αδελφός του Δημήτρη (νικητής στη Μεσολυμπιάδα του 1906), σκοτώθηκε το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, έξω από το σπίτι του, Ρήγα Φεραίου και Καρόλου, κατά τον βομβαρδισμό των Ιταλών.