Οι ουσιαστικές βάσεις για την ανάπτυξη του αθλητισμού στην Ελλάδα και στην Πάτρα, τέθηκαν την εκσυγχρονιστική δεκαετία του 1870 και ιδιαίτερα μετά την ίδρυση από τον Θεοδ. Δηλιγιάννη του «Διδασκαλείου» (1878), προορισμός του οποίου ήταν η εκπαίδευση νέων δασκάλων για τα δημοτικά σχολεία.

Ένα από τα βασικά μαθήματα του «Διδασκαλείου» ήταν η Γυμναστική, με υποχρεωτική πρακτική άσκηση των εκπαιδευομένων, έτσι ώστε η γυμναστική να μεταφερθεί σωστά στα παιδιά της επαρχίας.

Τυπικά, ο αθλητισμός μπαίνει επίσημα στη ζωή των πατρινών στις 22 Σεπτεμβρίου 1880 όταν καθιερώνεται το μάθημα της γυμναστικής (η σωμασκία) στα σχολεία με Βασιλικό Διάταγμα του αρμόδιου υπουργού Νικ. Μαυροκορδάτου. Στην Πάτρα το μάθημα ξεκίνησε την περίοδο 1880-1881 στο Α' Γυμνάσιο και την επόμενη, 1881-1882, στο Β' Γυμνάσιο. Γινόταν 3 φορές την εβδομάδα, ενώ προβλεπόταν και η προσάρτηση ειδικού γυμναστηρίου σε κάθε τάξη.

Το 1880 δε, με το Νόμο ΩΝΘ «Περί συστάσεως διδασκαλείων εν Πελοποννήσω» της 6ης Μαΐου, το μέτρο της προετοιμασίας γυμναστών επεκτάθηκε στην Πελοπόννησο και στα Επτάνησα, ενώ, παράλληλα, η γυμναστική καθιερώθηκε ως υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων, κατά τα πρότυπα του ψηφίσματος του 1862.

Η όλη κίνηση είχε ευεργετικά αποτελέσματα τουλάχιστον για την Πάτρα, μια πόλη με έντονα δυτικά πολιτισμικά στοιχεία, που αναζητούσε τρόπους εκγύμνασης της νεολαίας της. Ήδη από το 1857 ο Δήμος Πατρέων στον προϋπολογισμό του είχε προβλέψει ένα σεβαστό κονδύλι για την «σύστασιν γυμναστηρίου εις το Δημοτικόν Σχολείον Αγ. Γεωργίου».

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ