Η Λουκία και ο Λέανδρος είχαν την ευκαιρία, την παραμονή του αγώνα, να συναντήσουν τους παίκτες των δύο ομάδων, της πρωταθλήτριας Ευρώπης Μάντσεστερ Σίτυ και της κατόχου του Europa League Σεβίλλης, να συμμετέχουν στην τελευταία προπόνηση και να παίξουν μαζί τους με την ειδική μπάλα για παιδιά με οπτική αναπηρία, που δημιούργησε η «A ball for all». Η Λουκία είχε επίσης την ευκαιρία να πάρει και συνέντευξη από έναν παίκτη από κάθε ομάδα.

Την βραδιά του τελικού, κρατώντας τα χέρια των παικτών, συνόδευσαν στον αγωνιστικό χώρο την επίσημη ενδεκάδα των δύο ομάδων.

Οι συγκινητικές στιγμές όμως συνεχίστηκαν, καθώς την Λουκία και την οικογένειά της περίμενε άλλη μια έκπληξη. Η 10χρονη είχε τη χαρά να σταθεί ανάμεσα στον πρόεδρο και στον αντιπρόεδρο της UEFA κατά την απονομή των μεταλλίων, ενώ την πλησίασε και τη φιλησε και ο προπονητής της Μάντσεστερ Σίτι, Πεπ Γκουαρντιόλα.

Τι είχε πει η Λουκία Κασαμάκη για την συμμετοχή της στον τελικό Super Cup

«Ζω στη Βέροια, στη Βόρεια Ελλάδα. Το πάθος μου είναι να ακούω, να παίζω και να συνθέτω μουσική. Επίσης μου αρέσει να κάνω αθλητισμό και να μαθαίνω ξένες γλώσσες όπως Αγγλικά, Ιταλικά. Θα ήθελα πολύ να πάρω μια συνέντευξη από έναν ποδοσφαιριστή του Super Cup της UEFA και είμαι ευγνώμων για όσους έκαναν την επιθυμία μου πραγματικότητα και να συμμετάσχουν σε αυτή την καταπληκτική διοργάνωση!»

Μία πολύ δυνατή εικόνα με πρωταγωνιστή τον Έρλινγκ Χάαλαντ και τον μικρό Λέανδρο που τον συνόδευσε στο γήπεδο πριν την έναρξη του τελικού του Super Cup, μπόρεσαν να δουν όσοι παρακολούθησαν τη μεγάλη αναμέτρηση μεταξύ της Μάντσεστερ Σίτι και της Σεβίλλης στο γήπεδο Καραϊσκάκη.
Ο Νορβηγός άσος έστειλε μήνυμα σε όλους, μέσα από την προσωπική ιστορία του Λέανδρου.
Ο 11χρονος φίλος του ΠΑΟΚ έχει συγκινήσει το κοινό με την αγάπη του για το ποδόσφαιρο παρά το πρόβλημα όρασης που αντιμετωπίζει. Το βράδυ της Τετάρτης ήταν ένα από τα παιδιά που συνόδευσαν τους παίκτες της Μάντσεστερ Σίτι και της Σεβίλλης στο γήπεδο κρατόντας το χέρι του πρώτου σκόρερ του περσινού Champions League.
Ο Λέανδρος έχει βρεθεί σε διάφορα παιχνίδια της αγαπημένης ομάδας του και έχει αποθεωθεί τόσο από το κοινό του ΠΑΟΚ όσο και από τους αντιπάλους.
Έχασε την όρασή του στην ηλικία των 2,5 ετών. Ωστόσο, επιλέγοντας την οδό της μαχητικότητας, του χαμόγελου και της αισιοδοξίας, όπως εξηγεί ο πατέρας του Φίλιππος Παπαχαραλαμπίδης, έχει καταφέρει να κερδίζει, με την πρώτη του κουβέντα, όσους τον συναντούν.
Κάπως έτσι, ο Λέανδρος έγινε ο πρωταγωνιστής, πριν από μερικά χρόνια, στο προωθητικό βίντεο της UEFA για την παγκόσμια καμπάνια "A Ball for All" (Μια Μπάλα για Όλους), με τον δημιουργό της Ηλία Μάστορα να εμπνέεται απ' αυτόν για την ειδική μπάλα που κουδουνίζει και... βάζει γκολ υπέρ της συμπερίληψης των παιδιών με οπτική αναπηρία σε μια αγαπημένη συνήθεια όλων: το ποδόσφαιρο!
Μ' αυτή την μπάλα στα χέρια, ο Λέανδρος σήκωσε την Τούμπα στο πόδι, όταν πέρυσε έστειλε το δικό του μήνυμα λίγο πριν από τον αγώνα του ΠΑΟΚ με τη Μαρσέιγ για το Conference League. Αυτή η μπάλα με το κουδουνάκι είναι το αγαπημένο του παιχνίδι και όσο μεγαλώνει λατρεύει ακόμα περισσότερο το ποδόσφαιρο.
"Μπαμπά, πότε θα ανάψουμε τα φώτα;"
Όταν ο Λέανδρος ήταν δύο ετών, διαγνώστηκε με όγκο διαμέτρου 10 εκατοστών στον εγκέφαλο κι έπρεπε να χειρουργηθεί άμεσα καθώς κινδύνευε η ζωή του. Χάρη στον νευροχειρουργό Βασίλη Ζούντζα, στον οποίο ο Λέανδρος, όπως λέει ο πατέρας του, οφείλει τη ζωή του, κατάφερε να βγει νικητής ύστερα από 20 μέρες στην εντατική ιδιωτικής κλινικής της Θεσσαλονίκης.
"Όταν βγήκε από την κλινική και επιστρέψαμε σπίτι, με ρώτησε "πότε θα ανάψουμε τα φώτα και γιατί τα έχουμε κλειστά"", έχει δηλώσει ο Φίλιππος Παπαχαραλαμπίδης, που δεν ήξερε τότε πως ο ίδιος ο Λέανδρος θα απαντούσε και σε αυτή την ερώτηση τελικά, με τη στάση ζωής που υιοθέτησε.
"Όταν κανείς καλείται να αντιμετωπίσει το σκοτάδι της τύφλωσης έχει δυο επιλογές. Η πρώτη είναι αυτή της απελπισίας, της εσωστρέφειας, της μοιρολατρίας και της παραίτησης, διότι όλα όσα γνώριζες, χάνονται. Όλα όσα επιθυμούσες, διαγράφονται. Ο κόσμος των άλλων δεν είναι ο δικός σου κόσμος. Η δεύτερη επιλογή είναι αυτή που μού δίδαξε ο γιος μου, όταν ήταν δύο ετών και ύστερα από μία επέμβαση ζωής και θανάτου έχασε την όρασή του. Είναι η επιλογή της μαχητικότητας, η επιλογή του χαμόγελου, της αισιοδοξίας και της αγάπης για τη ζωή. Το φυσιολογικό, βέβαια, θα ήταν εγώ να τού διδάξω την αξία της ζωής, όμως η πραγματικότητα μας επεφύλασσε την αντίστροφη πορεία και νιώθω εξαιρετικά περήφανος γι' αυτόν, που στέκεται καθημερινά οδηγός μου", ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Παπαχαραλαμπίδης.
Ο πατέρας του, έχει ξεκαθαρίσει σε μια μεγάλη συνέντευξη που έδωσε στο παρελθόν πως σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ωραιοποιείται η κατάσταση καθώς η απώλεια όρασης συνεπάγεται με την διαφορετικότητα, "έναν άλλον κόσμο", εξηγώντας τι σημαίνει αυτό πρακτικά στην καθημερινότητα του παιδιού του.
"Ο Λέανδρος γράφει σε γραφή braille με χρήση ειδικής γραφομηχανής, ενώ οι συμμαθητές του όχι. Χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να ολοκληρώσει μια δραστηριότητα σε σχέση με τις αδερφές του. Έχει περιορισμούς στην ανεξάρτητη κινητικότητα και τρέχει πιο αργά απ' ό,τι οι φίλοι του. Ο Λέανδρος αρέσκεται σε συζητήσεις, σε ανάγνωση βιβλίων και κατασκευές με τα χέρια, ενώ αδιαφορεί -λόγω έλλειψης οπτικού ερεθίσματος- για video games, τηλεόραση και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η αποδοχή όμως της διαφορετικότητας είναι θέμα πολιτισμού και στον τομέα αυτόν, ο Λέανδρος συλλέγει εμπειρίες. Την κοινωνία μας την ξέρετε...", επισημαίνει χαρακτηριστικά.
Η αγάπη για τα τραγούδια και τα ...συνθήματα, τον Βιζυηνό και το ποδόσφαιρο
Παρ' όλες τις δυσκολίες της καθημερινότητας για ένα παιδί με οπτική αναπηρία ο μικρός Λέανδρος είναι ένα πολύ χαρούμενο παιδί. Ο Λέανδρος αγαπά πολύ το ποδόσφαιρο και όταν έχει τον χρόνο και τον χώρο δεν σταματά να τρέχει πάνω - κάτω, έχοντας στο πλευρό τη μητέρα και τις αδελφές του, κλωτσώντας την μπάλα με το κουδουνάκι με δύναμη και δεξιοτεχνία. "Είμαι πολύ καλός στο ποδόσφαιρο", έχει πει στο παρελθόν δηλώνοντας θαυμαστής του Αλέξανδρου Πασχαλάκη.
Ο ίδιος έχει αποκαλύψει πως αυτό που του αρέσει περισσότερο στο γήπεδο είναι τα συνθήματα και φυσικά κυρίως εκείνα του ΠΑΟΚ. Η καθημερινότητά του περιλαμβάνει αρκετές ώρες μάθημα στο σχολείο και στη Σχολή Τυφλών, διάβασμα, παιχνίδι με τους συμμαθητές του αλλά και με τις αδελφές του, αλλά και πολλή δημιουργία, αφού έχει αποκαλύψει πως όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει καλλιτέχνης. "Θέλω να γίνω καλλιτέχνης, δηλαδή να ζωγραφίζω, να παίρνω πηλό και να κατασκευάζω πράγματα", είχε δηλώσει.
Σε αντίθεση με τη μεγαλύτερη αδελφή του, που αγαπά την ποπ μουσική, ο ίδιος απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη ότι η δική του αγαπημένη είναι η κλασική. Στη χορωδία δε, του 17ου Δημοτικού Καλαμαριάς, στην οποία συμμετέχει μαθαίνει πολλά τραγούδια. Το αγαπημένο του είναι το "Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν", σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, που απέδωσε με εμβληματικό τρόπο ο Παύλος Σιδηρόπουλος.