Δεν θα ήταν ιεροσυλία ο αιώνια δαφνοστεφανωμένος έφηβος είχε την μορφή του Σάββα Θεοδωρίδη. Αυτός είναι ο τίτλος τιμής που αναλογεί στον αυθεντικό εκφραστή της ολυμπιακοφροσύνης.

Ο Σάββας όρισε τις «ασύνορες» διαστάσεις του πάθους και της αφοσίωσης στην ομάδα που λάτρεψε.

Νιώθω τυχερός που με θεωρούσε φίλο του και σε ώρες σχόλης και αποφόρτισης απολάμβανα τα αγαθά της πείρας και της σοφίας του για το ποδόσφαιρο, την πολιτική, την κοινωνία, την ίδια την ζωή.

Το μέγεθος της απώλειας του αποδεικνύεται από τον καθολικό σεβασμό που έδειξαν συμπατριώτες μας της πολιτικής και της αθλητικής ζωής του τόπου

Ένας ήταν ο Σάββας Θεοδωρίδης και θα είναι παντοτινά αξέχαστος.

Καλές «ερυθρόλευκες» θάλασσες φίλε Σάββα!