Η τοποθέτηση στο Δημόσιο Διάλογο για το Ανδρικό βόλεϊ

Πέμπτη, Αύγουστος 13, 2020 - 8:02πμ

Με χαρά διάβασα την ανάρτηση σχετικά με το ανδρικό βόλεϊ θα καταθέσω κάποιες απόψεις που ίσως σε κάποιους να μην είναι αρεστοί.

Όταν ασχολήθηκα με το βόλεϊ ήμουν μόνο 14 ετών και τότε στην Πάτρα μόνο υπήρχαν 12-14 ομάδες ανδρικού ε την πάροδο του χρόνου μειώθηκαν και εξαφανίσθηκαν αρκετά. Κάποια σωματεία είχαν και θυγατρικές ομάδες τέλος και αυτό.

1.- Ένας βασικός λόγος εξαφάνισης του αντρικού είναι αναπόφευκτα οι μεγάλη διαφορά ανδρικού και γυναικείου γένους. Οι «παράγοντες» όμως δεν είναι άμοιροι των ευθυνών τους όταν πολλοί παίκτες μετρά το τέλος της οποιαδήποτε καριέρας αντί να τους κρατήσουν στο σύλλογο έκαναν το κάθε τι για να τους απομακρύνουν ακόμα και αυτοί που έγραψαν ιστορία στο Πατρινό και όχι μόνο βόλεϊ σήμερα είναι μαύρα πρόβατα γιατί έχουν το θάρρος να λένε την άποψη τους.

Σήμερα’ παράγοντας’ είναι αυτός που πληρώνει για να παίζει η κόρη του ή ο γιος του και είναι γνωστής επί παντός επιστητού.

Παράγοντας είναι αυτός που ενδιαφέρεται για το βόλεϊ ανιδιοτελώς άσχετα αν ξέρει ή δεν ξέρει από βόλεϊ, ασχολείται γιατί αγαπά το βόλεϊ και αφήνει αυτούς που ξέρουν το άθλημα να το καλλιεργήσουν.

2. Διαχρονικά η Ένωση είχε ευθύνες αφού υπήρχε μια εσωστρέφεια χωρίς εκδηλώσεις εξωστρέφειας (π.χ. κοπή πίτας Πρωτοχρονιάτικης = γιορτή) αγώνες παλαίμαχων Μικτή Πάτρας κ.λπ.).

Η σημερινή διάθεση δεν είναι αρκετή αν δεν υπάρχει κάποιος’ manager’ που έχει γνώσεις κανονισμών και λειτουργίας του βόλεϊ όχι μόνο τοπικά.

Φυσικά το ίδιο θα έπρεπε να έχουν και τα σωματεία και να μην έχουν την άποψη να γίνουν προπονήσεις η ακόμα και αγώνες που δεν τηρούν τα στοιχειώδη για την ασφάλεια των αθλητών και θεατών.

3. Προπονητές έχουν μερίδιο ευθύνης όταν ασχολούνται με τις λεγόμενες ακαδημίες που μάλλον είναι παιδικές χαρές όπως λειτουργούν και οικονομικά ενισχύουν τα σωματεία όταν σε ένα Σαββατοκύριακο μαζεύονται 60 ίσως και πολύ περισσότερα αγόρια και κορίτσια χωρίς ο χώρος να αρκεί για να ασχοληθούν με το βόλεϊ.

Στο εξωτερικό λειτουργούν με μπάλες ανάλογα την ηλικία τους με περισσοτέρους από ένα ειδικούς που κάνουν διαχωρισμό των παιδιών και ασχολούνται με την γενική εκμάθηση των βασικών κανόνων και προδιαγραφών του σύγχρονου βόλεϊ και όχι με εξειδίκευσή από τα πρώτα του βήματα.

Ένας αθλητής ή αθλήτρια πρέπει να ξέρει να κάνει σέρβις, πάσα, άμυνα, μετακινήσεις μέσα στο γήπεδο και μετά να κάνει εξειδίκευση ανάλογα με τα προσόντα και τις επιδόσεις τους.

Αυτό δεν είναι τόσο αισθητό στις γυναίκες και ίσως ένα λόγος που ασχολούνται περισσότερο από τα αγόρια.

3. Διαιτητές και εδώ υπάρχει μεγάλο πρόβλημα σαν ένας κρίκος μιας αλυσίδας που τείνει να σπάσει αφού και εδώ τα κορίτσια έχουν μεγαλύτερη προσέλευση και διάθεση για μάθηση.

Στον τομέα αυτό μεγάλη ευθύνη έχει τόσο η ΟΔΒΕ όσο και οι σύνδεσμοι όταν μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο περιμένουν να γίνει κάποιος διαιτητής χωρίς να έχει έστω και μικρή πρακτική άσκηση και μπαίνει στο γήπεδο σαν εξωγήινος. Σχετικά με τον αριθμών νέων διαιτητών πρέπει να καταλάβουν και τα σωματεία πως αν έχουν καλούς αντικειμενικούς διαιτητές ανεπηρέαστους από φίλιες και συμπάθειες κερδισμένα θα βγουν και αυτά δεν είναι η διαιτησία κάτι αυτοτελές αλλά ένα κρίκος της αλυσίδας γιατί ούτε βόλεϊ υπάρχει χωρίς αθλητές, σωματεία, προπονητές και διαιτητές.

4. Παράγοντες πρέπει να λειτουργούν για το καλλίτερο αποτέλεσμα του βόλεϊ και όχι μόνο σωματειακά και αντιπαλότητες και έχθρες αλλά μόνο για το ΣΥΜΦΕΡΟΝ του βόλεϊ, χωρίς να κάνουν ότι νομίζουν αυτοί σωστό σχετικά με τις εμφανίσεις των ομάδων τους και την αντιπαράθεση τους με τους διαιτητές και του αντίπαλους για να κερδίσουν ένα πόντο ένα σετ ένα αγώνα.

Ίσως θα μπορούσα να αναφερθώ και σε άλλα, αλλά αρκετά σας κούρασα και η προσπάθεια μου ήταν να βάλω αν είναι δυνατόν ένα λιθαράκι στον άθλημα που έχω δώσει περισσότερα από 50 χρόνια περνώντας από όλα τα στάδια ενασχόλησης με αυτό.

Υποστήριξη: SilkTech