Εκεί κάπου προς τη Ροδεσίας και Ιεροθέου βρίσκεται η συγκεκριμένη πινακίδα, σε ιδιωτική είσοδο πάρκινγκ. 

Πιο πέρα, στο κτίριο των παλαιών Λουτρών στη Γούναρη και Νικήτα, βρίσκεται το συγκεκριμένο σύνθημα.

Αμφότερα «υπηρετούν» τον χουλιγκανισμό, στη χειρότερη μορφή του. Βία στη βία, επειδή εκείνου του αρέσει ο άλλος ποδοσφαιριστής κι όχι ο δικός μου.

Θα μπορούσε να συνηγορήσει κανείς υπέρ των κ.κ. Βαγγέλη Μαρινάκη και Γιάννη Αλαφούζου και να εξάρει την προσφορά τους σε διάφορους τομείς όπου ασχολήθηκαν. Με την ίδια σύνεση θα μπορούσε να τους προσάψει χίλια δυο αρνητικά για τον επαγγελματικό τους βίο ή για τα πεπραγμένα τους στο ποδόσφαιρο.

Για ένα όμως είμαστε σίγουροι. Λούζονται τέτοιου είδους συνθήματα σε όλη την επικράτεια, χωρίς να τους πρέπει ελαφρυντικό. Ούτε ένα! Ας πρόσεχαν που λέει ο λαός. Διότι ως πρόεδροι των Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, αποδέχτηκαν τον χουλιγκανισμό. Τον αγάπησαν, τον υπηρέτησαν, υιοθέτησαν τα κλαμπ, ύμνησαν τους «υπέροχους κόσμους», έφτιαξαν ασπίδα από οπαδούς (αυτοί και οι προκατοχοί τους στις δύο ΠΑΕ ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '80, αυτοί και δεκάδες άλλοι πρόεδροι σε άλλες ΠΑΕ, μικρές και μεγάλες). Το όπως έστρωσαν ας κοιμηθούν είναι η άλλη ανάγνωση των δύο συγκεκριμένων συνθημάτων.

Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος, αυτή του γιατί στα κτίρια και γενικά σε όλη την Πάτρα να μαίνεται πόλεμος μεταξύ οπαδών δύο συλλόγων της Αθήνας. Και γιατί τα μισά από όλα αυτά α συνθήματα που «ομορφαίνουν» τις προσόψεις των κτιρίων της πόλης (και τόσων άλλων σε όλη την Ελλάδα) αφορούν τη μάχη των οπαδών των μεγάλων συλλόγων της Αθήνας…

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ