Ο Θανάσης Λάσκαρης έχει πρωταγωνιστήσει στη... χρυσή εποχή της ΕΑΠ, όπου οι "μελανόλευκοι" πυγμάχοι ξεχώριζαν σε όλα τα πρωταθλήματα όπου συμμετείχαν.

Κάτι που φαίνεται και από τις δικές του επιτυχίες, καθώς έχει κατακτήσει δύο πρωταθλήματα παίδων και ένα εφήβων, ενώ ήταν δεύτερος και τρίτος στην Α' Κατηγορία, έχοντας επίσης και πρωτιές σε μεγάλα τουρνουά, από το 1993 που ξεκίνησε μέχρι και το 2004 που σταμάτησε την καριέρα του.

Για την εμπειρία του από την πυγμαχία μίλησε στο thebest.gr:

Έχεις ζήσει την καλή εποχή της ΕΑΠ, όπου πρωταγωνιστούσε στην πυγμαχία. Τι θυμάσαι από τότε;

Ήταν άλλη εποχή πυγμαχικά, οι αθλητές ήταν πιο σκληραγωγημένοι και αυτό τους έκανε να ξεχωρίζουν. Στην ΕΑΠ τότε ήταν κάποιοι καλοί προπονητές που μας βοήθησαν να φτάσουμε όσο το δυνατό πιο ψηλά και τους οποίους θα ήθελα να αναφέρω.

Συγκεκριμένα συνεργάστηκα με τους Σωτήρη Μαράτο, Παναγιώτη Καραμπέτσο, Βασίλη Τασσόπουλο και Λάμπρο Μιχαλόπουλο.

Από την εποχή που έπαιζες εσύ μέχρι και σήμερα η Πάτρα μετρά πολλές επιτυχίες στην πυγμαχία. Ποιο θεωρείς ότι είναι το μυστικό;

Η Πάτρα είναι η δεύτερη Κούβα για την πυγμαχία. Δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά μας αρέσει η πυγμαχία, στους αθλητές, προπονητές, αλλά και στον κόσμο. Και αυτό αποδίδει καρπούς γενικότερα.

Σαν πρώην αθλητής της ΕΑΠ έχεις ζήσει και πυγμαχικούς αγώνες όπως τα “Χρυσά γάντια” με γεμάτο το γήπεδο. Θυμάσαι συναισθήματα;

Είναι άλλη αίσθηση να ανεβαίνεις στο ρινγκ και να είναι τόσος κόσμος στις κερκίδες. Σε αγχώνει γενικότερα αυτό, αλλά μόλις ξεκινήσει ο αγώνας φεύγει το άγχος και μετά αυτή η ατμόσφαιρα σε βοηθά.

Θα πρότεινες σε έναν γονιό να φέρει το παιδί του στην πυγμαχία;

Σίγουρα η πυγμαχία είναι η καλύτερη αερόβια γυμναστική, γυμνάζεις όλο το σώμα και τα παιδιά αποκτούν πειθαρχία.

Εκτός όμως από πυγμαχία τρέχεις κιόλας;

Μου αρέσει ο αθλητισμός και γενικότερα τρέχω σε διάφορους αγώνες. Το τρέξιμο σε βοηθά στην αντοχή και αυτό φαίνεται μετά και στην πυγμαχία.

Και πάλι όμως επέλεξες ένα ατομικό άθλημα;

Ναι, ένα ατομικό, αλλά χωρίς άγχος, αφού δεν έχεις να χάσεις τίποτα σε ένα ημιμαραθώνιο για παράδειγμα. Αν τερματίσεις όλα καλά, αν όχι δεν έγινε και τίποτα. Αν κάτι όμως δεν πάει καλά για έναν πυγμάχο στο ρινγκ, το πληρώνει ακόμη και με νοκ άουτ και χαλάει όλη η ψυχολογία του

Ξεχωρίζεις κάποιους από τους νεότερους πυγμάχους;

Γενικότερα νομίζω ότι είναι καλή η φουρνιά αυτή των Πεφάνη, Άχμετ και Μετάι που ξεκίνησαν από την ΕΑΠ και συνεχίζουν στην ΠΥΓΜΗ, ενώ σίγουρα οι Μπέης και Γεωργόπουλος είναι αξιόλογοι στις κατηγορίες τους.

Στο τελευταίο πρωτάθλημα της Α' κατηγορίας, ένας παλιός σου συναθλητής ο Θόδωρος Ράλλης ανέβηκε στο ρινγκ. Έχεις σκεφτεί να αγωνισθείς ξανά;

Το σκέφτομαι, αλλά πλέον είναι πιο δύσκολα τα πράγματα γενικότερα, αφού για να μπεις σε προετοιμασία πρωταθλητισμού θα πρέπει να συνδυάσεις δουλειά και προπόνηση και δεν είναι εύκολο.

Γενικά όμως νομίζω ότι στην δική μου εποχή, ήμασταν μία καλή και εμείς φουρνιά αθλητών με τους Ράλλή, Κατσώνη, Μίχο, Χριστόπουλο, Κλαμπανά, Μπουρή, Γκοτσόπουλο, καθώς και τα αδέρφια Σινούρη, Tσάμη και οι Γεωργαντόπουλοι που κάναμε τη διαφορά.

Πλέον ασχολείσαι και προπονητικά με την πυγμαχία;

Ναι, ασχολούμαι προπονητικά στο "Triomphe Gym", όπου εκεί έχουμε αθλητές και δουλεύουμε και ίσως μελλοντικά συμμετάσχουν σε αγώνες επαγγελματικής πυγμαχίας.