Η αποσιώπηση, η λήθη, η συσκότιση,  η παραχάραξη και η διαστρέβλωση ιστορικών γεγονότων έχει πάντα ιδεολογικοπολιτική αφετηρία και υπηρετεί συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα. Κύριο μέλημα κάθε αντιλαϊκής πολιτικο-οικονομικής εξουσίας είναι να κρατήσει την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, αυτούς που παράγουν τον πλούτο, μακριά από  την ιστορική αλήθεια.

Είναι ζήτημα διαιώνισης της εξουσίας τους να μην γνωρίζει ο λαός τις ένδοξες αγωνιστικές παραδόσεις του στον κοινωνικό -  πολιτικό στίβο και κυρίως να μην διαπαιδαγωγηθεί από αυτές. Θέλουν την κυριαρχία της μεμψίμοιρης,  αντιδραστικής αντίληψης ότι έτσι είναι φτιαγμένος ο κόσμος και ο λαός ούτε μπορεί να τον αλλάξει, αλλά ούτε είναι και δική του δουλειά να τον αλλάξει.

Αυτός είναι ο λόγος αποσιώπησης της ιστορικής αλήθειας ότι την Πάτρα την απελευθέρωσε ο ΕΛΑΣ στις 4 Οκτωβρίου 1944. Και είναι θλιβερό να ανηφορίζει κανείς τη 12ου Συντάγματος από τα Ταμπάχανα προς τα Σύνορα και να μην γνωρίζει ότι ο δρόμος που πατάει πήρε το όνομα του από το θρυλικό Σύνταγμα του ΕΛΑΣ που απελευθέρωσε την Πάτρα.

Αυτός είναι και ο λόγος, που η ανάδειξη αυτής της ιστορικής αλήθειας τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μέσα από τις εκδηλώσεις μνήμης, που διοργανώνει ο Δήμος Πατρέων, ενοχλεί πάρα πολύ.

Κι όσο χρόνο με το χρόνο προβάλλονται συγκεκριμένες πλευρές αυτού του ηρωικού ιστορικού γεγονότος, που αποκαλύπτουν ότι ο ΕΛΑΣ σηκώνοντας ουσιαστικά  το βάρος των πολεμικών επιχειρήσεων της απελευθέρωσης, έδωσε ηρωικές μάχες στα περίχωρα κι μέσα στην πόλη, τόσο μεγαλώνει  η λύσσα των διάφορων τοπικών κύκλων  της συντήρησης κι της αντίδρασης.

Στερούμενοι άλλων ιστορικών μαρτυριών για να υποβαθμίσουν κατά το μέγιστο δυνατό την ηρωική προσπάθεια του ΕΛΑΣ και τον ηγετικό, καταλυτικό του ρόλο, αντιπαραθέτουν την κοινή είσοδο στην απελευθερωμένη πόλη του ΕΛΑΣ με τη μικρή Βρετανική συμμαχική στρατιωτική δύναμη, της οποίας την παρουσία και τον βοηθητικό ρόλο ουδείς αμφισβήτησε.

Επίσης προβάλλουν την κοινή δημόσια εμφάνιση στην πόλη την επομένη της απελευθέρωσης του ηγέτη του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη με τον αστό πολιτικό Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Αποσιωπούν όμως ότι η παρουσία του Παναγιώτη Κανελλόπουλου υπαγορευόταν από τη συμφωνία για Εθνική Κυβέρνηση και υπό την ιδιότητα του εκπροσώπου της βρέθηκε δίπλα στον Άρη Βελουχιώτη.

Τέλος προβάλλουν το ευρύτερο πλαίσιο του πολέμου για να υπαινιχθούν ότι η απελευθέρωση της Πάτρας δεν είχε μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς οι νίκες του Κόκκινου  Στρατού στο Στάλινγκραντ, και των Βρετανικών δυνάμεων  στο Ελ Αλαμέιν και η Απόβαση της Νορμανδίας είχαν ήδη γείρει την πλάστιγγα υπέρ των Συμμάχων. Επίσης ότι και με δεδομένη την προέλαση του Κόκκινου Στρατού στα Βαλκάνια οι Γερμανοί σχεδόν αποχώρησαν μόνοι τους κι ανενόχλητοι από την Πάτρα!

Την αποχώρηση των Γερμανών όμως χωρίς μάχη τη ζήτησε ο ίδιος ΕΛΑΣ με διαπραγματεύσεις που έκανε ένα μήνα πριν, για να αποφευχθούν καταστροφές στην πόλη και κυρίως η ανατίναξη του λιμανιού. Οι Γερμανοί όμως δεν δέχτηκαν κι αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από την Πάτρα μετά από μάχες, στις οποίες έχασαν τη ζωή του δύο Ελασίτες αντάρτες.

Την 1η Οκτωβρίου το 2ο Τάγμα του 12ο Συντάγματος του ΕΛΑΣ αρχίζει κυκλωτικές επιχειρήσεις στα περίχωρα της Πάτρας. Από το μοναστήρι του Ομπλού τα τάγματα κατεβαίνουν και καταλαμβάνουν τις περιοχές Κλάους, στρατοπεδεύοντας μάλιστα ένα τμήμα τους μέσα στο οινόκαστρο της Αχάια Κλάους,  την Περιβόλα, την Εγλυκάδα και το Γηροκομιό. Ένας λόχος καταλαμβάνει το Δασύλιο και ένας άλλος από τα Συχαινά κατευθύνεται προς την παραλία για να αποκλείσει τη διαφυγή των Γερμανών.

Το πρωί της 2ας Οκτωβρίου  αρχίζει η επιχείρηση απελευθέρωσης της πόλης με γενικευμένη επίθεση από όλα τα τμήματα που απλώθηκε σε όλη την Πάτρα και κράτησε ως αργά το βράδυ.

Στις 3 Οκτωβρίου το πρωί αρχίζει η τελική επίθεση. Οι ΕΛΑΣίτες έφτασαν στα Ψηλά Αλώνια, και μια ομάδα των ανταρτών κατορθώνουν να στήσουν ένα πολυβόλο στο καμπαναριό του  Παντοκράτορα. Οι Γερμανοί, που ήταν οχυρωμένοι στο κάστρο και έλεγχαν την πλατεία Αγίου Γεωργίου στο αρχαίο Ωδείο, περικυκλώνονται. Εκδηλώνεται επίθεση στο κάστρο και υποχρεώνονται να υποχωρήσουν προς το λιμάνι. Το βράδυ αργά επιβιβάζονται σε πλοία και εγκαταλείπουν την Πάτρα, καταστρέφοντας ένα μέρος του λιμανιού.

Αυτό είναι το αδιάψευστο ιστορικό της απελευθέρωσης της Πάτρας και είναι χρέος όλων μας να το κρατάμε με κάθε τρόπο ζωντανό, από γενιά σε γενιά γιατί μας δείχνει το δρόμο για το μέλλον.