Υπάρχει το παράδειγμα από τον βραβευμένο «Άρχοντα των μυγών» να πρεσβεύει την άποψη ότι ο άνθρωπος πάντα επιστρέφει στα αρχέγονα ένστικτά του και είναι περισσότερο επιρρεπής στο κακό από το καλό.
Υπάρχει η πραγματικότητα από μια ιστορία που τοποθετείται στην δεκαετία του '60, στην οποία όντως έξι αγόρια έμειναν ναυαγοί σε μια βραχονησίδα νότια της Τόνγκα και κανείς δεν έφαγε κανέναν, κανείς δεν επιτέθηκε σε κανέναν και βρέθηκαν σώοι και αβλαβείς ένα χρόνο μετά.
Υπάρχει και η δική μας ιστορία... Ευτυχώς χωρίς ναυάγιο, αλλά με κοινό μήνυμα και κοινό προβληματισμό: Είναι, τελικά, η ανθρωπότητα μια απροσδόκητα αισιόδοξη ιστορία ή, να περιμένουμε να μας απαντήσει η τεχνητή νοημοσύνη;
«Αν η ομοσπονδία θεσπίσει βραβείο fair play, τότε πρέπει να το πάρει ο Προμηθέας με κλειστά μάτια», θα μας πει η, σπουδαία σε όλα της, κυρία Ελένη Παπαθανασίου για να προλογίσει το θέμα. Η προπονήτρια του Ολυμπιακού Βόλου, επιστρέφοντας και εκείνη από το πανελλήνιο πρωτάθλημα νεανίδων που διεξήχθη τέλη Απριλίου στο Ηράκλειο, ετοιμαζόταν όπως και όλη η αποστολή της ομάδας, να περάσει το βράδυ στο κατάστρωμα. Καμπίνες δεν είχαν κλειστεί και πριν την αναχώρηση βρέθηκε μόνο μία διαθέσιμη. Μία για 13 κορίτσια και για όλα τα μέλη της αποστολής. Η απόφαση ήταν να μείνουν έξι κορίτσια στη μία καμπίνα – ποιος ξέρει, ίσως μεταξύ τους να αποφάσιζαν να μοιράσουν τα κρεβάτια με βάρδιες. Δε θα χρειαζόταν...
Η προπονήτρια του Ολυμπιακού Βόλου, κυρία Παπαθανασίου
«Ήρθαν ξαφνικά δύο κορίτσια από τον Προμηθέα και μας έδωσαν τα κλειδιά για μια από τις δικές τους καμπίνες», εξιστορεί η κυρία Παπαθανασίου, με την ομάδα των Πατρών να παίρνει πρωτοβουλία για να μπορέσει να βοηθήσει και να προσφέρει μία από τις τρεις καμπίνες που είχαν κρατημένες για τα δικά τους παιδιά. Την πρόσφερε χωρίς καν να δεχτεί λεφτά, παρότι ο Ολυμπιακός Βόλου θέλησε, αν μη τι άλλο, να πληρώσει το αντίτιμο! Προσφέρθηκε, επίσης, ένα κρεβάτι για τον προπονητή του Ολυμπιακού Βόλου, Κώστα Δέρβο, αλλά και ένα για την ίδια την προπονήτρια, η οποία επέλεξε να το παραχωρήσει σε συνεργάτιδά της.
«Αυτό είναι το μεγαλείο του αγνού ερασιτεχνικού αθλητισμού. Είναι εκείνο που μπορούμε να μάθουμε στα παιδιά. Την αγάπη και την αλληλεγγύη, αυτά είναι που μένουν. Αναπτύχθηκε μια σχέση στενής φιλίας και πιστεύω ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα τους το ανταποδώσουμε».
Η ανταπόδοση δεν ήταν και δεν είναι επ’ ουδενί το ζητούμενο για τον Προμηθέα. Ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι και ο έχων τροφάς ομοίως και ο έχων καμπίνες ομοίως και επίσης. Η πρωτοβουλία ήταν του προπονητή της ομάδας νεανίδων, κυρίου Νίκου Νάκη. «Όταν υπέπεσε στην αντίληψή μου η κατάσταση, θεώρησα ότι έπρεπε να κάνω κάτι. Να βρω μια λύση για τα κορίτσια, όπως θα ήθελα να είχαν κάνει για τα δικά μου κορίτσια», εξηγεί ο τεχνικός του συλλόγου, ενός συλλόγου που πρεσβεύει, διδάσκει και ακολουθεί το πρόγραμμα «good athlete, better person». Και οι αθλήτριές του ήθελαν να είναι το παράδειγμα: Το καλός αθλητής, καλύτερος άνθρωπος σε πλήρη εφαρμογή.
Ο απαραίτητος… εξοπλισμός για το κατάστρωμα.
«Ξαφνιαστήκαμε όταν μας το πρότεινε ο προπονητής μας, το συζητήσαμε μεταξύ μας, ωστόσο ούτε μία δεν ήταν αρνητική. Γνωρίζαμε πια τα κορίτσια, ήμασταν τόσες μέρες στο ξενοδοχείο, είχαμε παίξει αντίπαλες (σ.σ. ο Ολυμπιακός Βόλου είχε κερδίσει 71-42 στο μεταξύ τους ματς) και αποφασίσαμε να το κάνουμε. Εξάλλου, είχε περισσότερη πλάκα για μας έτσι, περάσαμε και καλύτερα». Η Ιωάννα Κατσαντώνη, η αθλήτρια του Προμηθέα, μιλάει με όλη την παιδικότητα των 17 της χρόνων, μέχρι να μιλήσει με την όλη την ωριμότητα των 17 της χρόνων. Ας τη διαβάσουμε με προσοχή:
«Ο αθλητισμός υπάρχει για να ενώνει. Είμαστε οικογένεια στον Προμηθέα και είναι μια κίνηση χαρακτηριστική της οικογένειάς μας. Δε θα το σκεφτόταν ο καθένας εκείνο που σκέφτηκε ο προπονητής μας.
Και είναι εκείνος που πάντα μάς διδάσκει ότι το γήπεδο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Το μπάσκετ είναι μια κοινωνία. Κάποιοι θα μας βοηθήσουν, κάποιοι θα γίνουν φίλοι μας, άλλοι θα προσπαθήσουν να μας πατήσουν για να ανέβουν. Άλλοι θα μας φερθούν όμορφα, άλλοι άσχημα.
Εμείς πρέπει να κρατάμε τις αρχές μας και να τηρούμε το fair play. Είναι μια μικρή κίνηση για έναν καλύτερο κόσμο».
Ο προπονητής του Προμηθέα, κύριος Νάκης.
Γίνεται καλύτερος ο κόσμος με μια καμπίνα; Με ένα στρώμα, ένα μαξιλάρι και έναν καλύτερο ύπνο; «Δεν κάναμε κάτι εξωπραγματικό. Απλά, κάτι ανθρώπινο. Προσπαθούμε να περάσουμε στα παιδιά αρχές, ώστε να φτιάξουν μια κοινωνία καλύτερη από εκείνη που τους παραδίνουμε».
Η απάντηση είναι «ναι». Γίνεται ο κόσμος καλύτερος σε μια καμπίνα, με ένα στρώμα, με ένα μαξιλάρι και με έναν καλύτερο ύπνο. Έτσι γίνεται και η ανθρωπότητα μια απροσδόκητα αισιόδοξη ιστορία… Ρωτήστε και την τεχνητή νοημοσύνη!
πηγη: basket.gr
