Ήταν Σάββατο του Λαζάρου η 3η Απριλίου του 1999, όταν ο πρώτος πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου, Αθανάσιος Σέμπος, έφυγε από τη ζωή. Ένας άλλος «μεγάλος» της δημοσιογραφίας, ο Τάκης Χαραλαμπίδης έγραφε την επόμενη ημέρα στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ: «...Μαζί με τον αείμνηστο Χρήστο Σβολόπουλο, ήταν οι αθλητικοί συντάκτες με την μεγαλύτερη θητεία στη δημοσιογραφία. Ο Αναστάσιος Σέμπος τιμήθηκε το 1997 από το Ίδρυμα Μπότση «για τα 70 χρόνια προσφοράς στο χειρόγραφο». Έως τη δύση της ζωής του έγραφε και κρατούσε τη θέση του συμβούλου στην «Ώρα για σπορ», που διευθύνει με τόση σοβαρότητα και υπευθυνότητα ο γιος του Βαγγέλης.
Είχε γεννηθεί το 1909 στη Σίρνα Γορτυνίας και αγαπούσε τα γράμματα. Γράφτηκε στη Νομική Αθηνών, αλλά τον κέρδισε η μεγάλη αγάπη του, η δημοσιογραφία. Πήγε στην Πάτρα και άρχισε την καριέρα του το 1930 από τον «Τηλέγραφο». Την ίδια χρονιά εντάχτηκε στη δύναμη της Παναχαϊκής, όπου διακρίθηκε ως πολύ καλός γκολτζής.
Τον Οκτώβριο του 1945 μαζί με τον Γιώργο Γεωργαλά ίδρυσαν την «Αθλητική Ηχώ», μία από τις μεγαλύτερες αθλητικές εφημερίδες. Την ίδια εποχή ο Αθανάσιος Σέμπος πρωτοστάτησε για τη δημιουργία του Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου, που απέκτησε την πρώτη διοίκησή του το 1947 και νομική υπόσταση το 1952...».
Πρωτοπόρος και δάσκαλος
Ο Τάκης Χαραλαμπίδης έγραφε για τον «πρωτοπόρο στο αθλητικό ρεπορτάζ Αθανάσιο Σέμπο, τον δάσκαλο, τον άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στην προώθηση της αθλητικής ιδέας». Μάλιστα τόνιζε: «Αλίμονο αν οι νέοι αθλητικοί συντάκτες δεν έχουν ευκαιρίες να μαθαίνουν την πορεία των σκαπανέων του χώρου μας».
Σκαπανέας του χώρου ο Αθανάσιος Σέμπος, για τον οποίο η ΕΣΗΕΑ ανέφερε: «Υπηρέτησε με ευθύνη και αφοσίωση το λειτούργημα του δημοσιογράφου και κάλυψε τα μεγαλύτερα αθλητικά γεγονότα, όπως τους Ολυμπιακούς αγώνες Βερολίνου, Λονδίνου, Ελσίνκι και Μονάχου».
Το μέλος με τον αριθμό 1 στο μητρώο του ΠΣΑΤ, ήταν ο Αθανάσιος Σέμπος. Κάποτε, στην Κυραικάτικη Ελευθεροτυπία, ο Φίλιππας Συρίγος έγραφε: «… “η μεγαλυτέρα των Βαλκανίων” όπως αυτάρεσκα επαναλάμβανε κάτω από το λογότυπό της για πολλές δεκαετίες. Η «Αθλητική Ηχώ» που γνώρισα την άνοιξη του 1967, λίγο μετά την επιβολή της απριλιανής δικτατορίας, ήταν η έδρα της αθλητικής δημοσιογραφίας στην Ελλάδα. Ήταν ένα υπέροχο σχολείο το οποίο δίδασκε ταυτόχρονα και τη δημοσιογραφία, και τον αθλητισμό. Θυμάμαι τους δασκάλους. Πρώτος και καλύτερος ο Αθανάσιος Σέμπος, διευθυντής και κατά 50% ιδιοκτήτης της, ο οποίος, πριν ακόμα κλείσω τα 20 χρόνια μου, με φώναξε ένα μεσημέρι για να μου ανακοινώσει ότι με έβαζε στο μισθολόγιο, δηλαδή μου άνοιγε και επίσημα τον δρόμο του επαγγελματία αθλητικού συντάκτη, μετά με αγκάλιασε, με φίλησε και μου έδωσε την ευχή του…».
Η ίδρυση
Στις 27 Ιανουαρίου 1944. Εννέα Αθλητικοί Συντάκτες είχαν μία, σχεδόν μυστική, συνάντηση και με ένα πρακτικό υπογράψανε βάλανε τις βάσεις για τη δημιουργία οργάνου των αθλητικών δημοσιογράφων «μετά την ειρήνη». Το πρακτικό, που «εγράφη δια χειρός του Αθανάσιου Σέμπου» το υπογράψανε κατ’ αλφαβητική σειρά οι Σπύρος Αυλωνίτης, Άγγελος Βερύκιος, Τόλης Γαρουφαλής, Νίκος Καπιτσόγλου, Σπύρος Κουντούρηςς, Παύλος Κριναίος, Πάνος Μακρίδης, Χρήστος Σβολόπουλος και Αθανάσιος Σέμπος….
Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα μια άλλη μορφής της δημοσιογραφίας, του Δημήτρη Λυμπερόπουλου, ο οποίος αναφέρει στη λεζάντα: Από αριστερά στη πίσω σειρά, Ανδρέας Σακαλής (πάντα χαμογελαστός) Πέτρος Λινάρδος (ο πρώτος που είπε ότι ο τερματοφύλακας φυλάει Θερμοπύλες) Γιώργος Παντούρης (ο σεμνός) Αλέκος Σιδηρόπουλος (είχε παίξει μπάλα στην ομάδα Γουδί) Στη μεσαία σειρά, Πάνος Μακρίδης (παντογνώστης αλλά λιγομίλητος) Δημήτρης Καπλάνογλου (ο ευπατρίδης) Λευτέρης Γενεράλης (γενικών καθηκόντων) Τάκης Σακελλαρίου (καθηγητής της Γυμναστικής και προπονητής κολύμβησης) Θανάσης Σέμπος (από τους πρωτεργάτες της αθλητικής δημοσιογραφίας) Δημήτρης Παπαναγιώτου ( ο γόης και ο ευπρεπής του κλάδου) Και μπροστά, Δημήτρης Γιανναράκος ( ο πιτσιρικάς της παρέας) Δημήτρης Λιμπερόπουλος (επιπόλαιος και αυθόρμητος) και Γιάννης Βανδώρος (στα πρόθυρα να αναλάβει το πόστο των αθλητικών στον ΔΟΛ).
