Υπομονή συστήνουν όλοι οι ειδικοί μα και αρμόδιοι, αναφορικά με την μεγάλη περιπέτεια του κορωνοϊού. Κι όλοι «μετρούν μέρες», σαν τους φαντάρους λίγο πριν απολυθούν, για το πότε θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα.

Πότε θα ξαναπαίξει η Παναχαϊκή, πότε θα γίνει ο αγώνας του Προμηθέα στην Ευρώπη, πότε θα ξαναδούμε τον Απόλλωνα, τον ΝΟΠ, την ΕΑΠ.
Πότε θα ξαναπάμε σε καφέ να απολαύσουμε Τσάμπιονς Λιγκ, πότε θα δούμε ΝΒΑ, Φόρμουλα, Ολυμπιακούς Αγώνες. Μα πριν απ' όλα, πότε θα ξαναπιούμε με τους φίλους ένα καφέ, πότε θα ξαναπάμε σε ταβερνάκι, σε ένα σινεμά, πότε θα πάψουμε να ζούμε αγκαλιά με το οινόπνευμα και τη χλωρίνη.

Και κυρίως, εκείνοι οι χιλιάδες των εργαζομένων στην Υγεία, πότε θα γλυτώσουν από τον εργασιακό εφιάλτη.

Πότε θα ξανάρθει η κανονικότητα; Μήπως όμως το σωστό ερώτημα δεν είναι το πότε, αλλά το εάν;
Θα είναι η ζωή, όταν και εάν τελειώσει η πανδημία του κορωνοϊού, όπως ήταν προ μηνός;
Θα είναι μια κακή ανάμνηση όπως τόσες άλλες, μικρές και μεγάλες, επιδημίες, που όμως δεν προκάλεσαν πανικό στη χώρα μας; Δεν τρόμαξε το πανελλήνιο με τις τρελές αγελάδες και χοίρους, τη νόσο των πουλερικών, τον έμπολα κ.ά. Από τα κανάλια τα μαθαίναμε, συμπάσχαμε για κάνα δίλεπτο, κι αυτό ήταν όλο.

Είναι πολλά τα εκατό χρόνια που πέρασαν από την παγκόσμια καταστροφή της Ισπανικής γρίπης με τις μερικές χιλιάδων νεκρών στην επικράτεια. Μα τότε δεν ήταν δύσκολο να κλειστεί κάποιος στο σπίτι του, σήμερα όμως; Και παρά τις τόσες ανέσεις που υπάρχουν. Θα καταπολεμηθεί ο ιός; Και πότε; Θα μείνουν φοβίες στον άνθρωπο για κάθε πιθανή μετάλλαξη των ιών?

Και πόσο πια χιούμορ έχει η Φύση, που σε μια εποχή όπου ο άνθρωπος έχει συγκεκριμενοποιήσει, οργανώσει, και προφυλάξει τα σύνορα των κρατών, ένας κολοκορωνοϊός δεν υπολογίζει Χώρες, κράτη, έθνη και σύνορα, «κυρίευσε» ήδη και έχει τρομάξει ολόκληρη την ανθρωπότητα...

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ