Μέχρι το 1893 δεν υπήρχαν στην Πάτρα νέοι που να επιδίδονται στην ποδηλασία ως άθλημα. Τον Απρίλιο του έτους αυτού ο Παναχαϊκός αγόρασε τέσσερα ποδήλατα, ένα πιστόλι και ένα αεροβόλο όπλο. Oλα στοίχισαν συνολικά 1390 δραχμές.

Το ποσό αυτό καταβλήθηκε με δόσεις, από τα «δίδακτρα» που πλήρωναν όσοι ήθελαν να εξασκηθούν ποδηλασία ή την σκοποβολή. Ετσι ατύπως και χωρίς οικονομικές δυσχέρειες ο Παναχαϊκός απόκτησε και τμήμα ποδηλασίας και σκοποβολής. Την εποπτεία του ανέλαβε ο γιατρός Κων. Α. Γεωργόπουλος, που ήταν ικανότατος ποδηλάτης.
Από τον Μάιο του 1893 ως τον Απρίλιο του 1894 που λειτούργησε το ποδηλατικό τμήμα του Παναχαϊκού πολλά μέλη του διδάχτηκαν να ποδηλατούν. Οι πατρινοί που πίστευαν ότι η ποδηλασία απαιτούσε όχι μόνο μακροχρόνια άσκηση, αλλά και σπάνιες ικανότητες, έβλεπαν τώρα με έκπληξη να διασχίζουν τους δρόμους της πόλης τους πολλά ποδήλατα, με πολύ επιδέξιους αναβάτες.
Ο Παναχαϊκός, με τα τέσσερα μόνο ποδήλατα που διέθετε, δεν ήταν σε θέση να εκγυμνάσει το πλήθος των υποψηφίων ποδηλατιστών. Ετσι φάνηκε αμέσως η ανάγκη να ιδρυθεί σωματείο με μοναδικό σκοπό τη διάδοση της ποδηλασίας και 45 μέρες μετά τους αγώνες, 9 Ιουλίου 1894, ιδρύθηκε ο πρώτος Ποδηλατικός Σύλλογος Πατρών.
O Παναχαϊκός, δηλαδή η Παναχαϊκή πλέον συνέχισε να καλλιεργεί την ποδηλασία. Εδώ αθλητές της στα 1950 με τον Βαγγέλη Μαυρόπουλο που μια ζωή υπηρέτησε τον Πατραϊκό αθλητισμό αλλά και την ποδηλασία.

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ