Κατά καιρούς τη δική τους ιστορία στο τοπικό ποδόσφαιρο έγραψαν και άλλες ομάδες οι οποίες δεν αγωνίστηκαν ποτέ στα τοπικά πρωταθλήματα είτε επειδή είχαν δραστηριοποιηθεί πριν αυτά ξεκινήσουν, είτε επειδή οι «προοπτικές» που είχαν, δεν επέτρεπαν τίποτα περισσότερο από να αγωνίζονται για το κέφι τους, σε ανεπίσημα πρωταθλήματα και φιλικούς αγώνες, χωρίς δηλαδή ποτέ να «επισημοποιηθούν» και να εγγραφούν στις τάξεις της ΕΠΣΑ.

Η ιστορία τους ξεκινά τη δεκαετία του '20, όταν παίρνει μορφή το ποδόσφαιρο στην Πάτρα με τις πρώτες επίσημες διοργανώσεις. Λίγα χρόνια αργότερα, στις 9 Ιουλίου 1939 η Παναχαϊκή ετοιμάζεται να διοργανώσει πρωτάθλημα ανεπίσημων σωματείων περιφέρειας Πατρών.

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ξεκινά και πάλι η δράση των ανεπίσημων ομάδων, σε μικρότερο βαθμό, καθώς ήδη ήταν πιο «εύκολο» να επισημοποιηθούν και να πάρουν μέρος στις διοργανώσεις της ΕΠΣΑ, ενώ τη δεκαετία του '70 ξεκινά το πρωτάθλημα επαγγελματικών τάξεων που προσφέρει διέξοδο σε όσους θέλουν να κάνουν το κέφι τους παίζοντας μπάλα. Φαινόμενο που έγινε πιο έντονο με τα γήπεδα 5Χ5.

Είναι ενδιαφέρουσα η περίπτωση μιας παρέας νεαρών, πέριξ της Ομόνοιας που λίγο πριν την κήρυξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έφτιαξαν μια ομάδα για να κάνουν το κέφι τους. Σατυρικός ο τίτλος της, «Αστέρας Κολωνακίου» με έδρα την Ομόνοια, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως είχαν τη δυνατότητα να αγοράζουν ύφασμα από το εξωτερικό με το οποίο έραβαν τις ποδοσφαιρικές εμφανίσεις! Ενδιαφέρον αναμφίβολα και το όνομα μιας ακόμα ομάδας της δεκαετίας του '40, της «Ατομικής Ενέργειας» που προφανώς πήρε το όνομά της από την εμφάνιση της ατομικής βόμβας εκείνα τα χρόνια...

Ακόμα πιο εντυπωσιακό το όνομα που επέλεξαν κάποιοι νεαροί στις αρχές της δεκαετίας του '50 για την ομάδα τους: Παρθένοι Προφωτιστές Πατρών! Eχει επιβεβαιωθεί ένα φιλικό παιχνίδι που έδωσαν την Κυριακή 4 Οκτωβρίου 1953, νικώντας τον Αίαντα Γαστούνης με 4-3.

Mία από τις τελευταίες «ανεπίσημες» ομάδες ήταν ο Ικαρος Πατρών. Iδρύθηκε από τον Τάκη Σπυρόπουλο τη δεκαετία του '70 και αγωνίζονταν μια παρέα φίλων, όλοι τους λάτρεις του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Ο Ικαρος απέκτησε και ποδοσφαιρικό γήπεδο, το 1973, στην εξοχική κατοικία του Σπυρόπουλου, στα Διδαχαίικα Αχαΐας, κοντά στις φυλακές του Αγίου Στεφάνου. Σε κείνο το γήπεδο τέλειωσαν όλα, όταν στις 19 Απριλίου του 1989, σε φιλικό παιχνίδι, ο Τάκης Σπυρόπουλος δέχτηκε χτύπημα με αποτέλεσμα να του γυρίσει η γλώσα και πέντε μέρες μετά, να υποκύψει.

Στον κατάλογο που ακολουθεί δεν συμπεριλάβαμε τις ομάδες που (από το 1970 σχεδόν) μετέχουν στο πρωτάθλημα ανεπίσημων ή επαγγελματικών τάξεων της ΕΠΣΑ. Οι υπόλοιπες (όσες ανακαλύψαμε δηλαδή), 273 συνολικά, είναι οι εξής - μη μέλη της ΕΠΣ Αχαΐας (σε παρένθεση το έτος που έχει επιβεβαιωθεί πως υπήρχαν):

Αβέρωφ (1930), Αγιος Βασίλειος Πάτρας (1939), Αγιος Νικόλαος Λεύκας (1950), ΑΕ Αγίου Ιωάννου (1933), ΑΕ Απιδεώνα (1951), ΑΕ Αράξου (1950), ΑΕ Βελιζίου (1957), ΑΕ Γερανεΐκων Ιτεών (1952), ΑΕ Ζαρουχλεΐκων (1962), ΑΕ Καγκαδίου (1951), ΑΕ Κολωνακίου (1950), ΑΕ Μπεγουλακίου (1945), ΑΕ Μποζαϊτίκων (1939), ΑΕ Μπούκουρα (1949), ΑΕ Νεαπόλεως (1950), ΑΕ Οβρυάς (1952), ΑΕ Παντοκράτορα (1950), ΑΕ Πλατανόβρυσης (1957), ΑΕ Ρίου (1939), ΑΕ Σαραβαλίου (1938), ΑΕ Υψηλών Αλωνίων (1951), ΑΕ Φωσταίνης (1956), ΑΕ Χαλκωματά (1946), ΑΕΚ Αρλας (1960), ΑΕΚ Ριόλου (1951), Αετός Πάτρας (1929), Αετός Αγίας Φωτεινής (1933), Αετός Αγίου Αλεξίου (1945), Αετός Νεαπόλεως (1932), Αίας Κάτω Αχαΐας (1932), Ακράτητος Αγίου Ανδρέα (1930), Ακράτητος Αγίας Βαρβάρας (1953), Αμυνα Αγίας Βαρβάρας (1948), Αμυνα Αγίου Ανδρέα (1931), Αμυνα Αγίας Τριάδας (1932), Αμυνα Αλυσίδας (1933), Αμυνα Αρσακείου (1934), Αμυνα Πάτρας (1933), Αμυνα Τζίνη (1947), Αμυνα Χαλκωματά (1938), Αναγέννηση Αγίας Βαρβάρας (1930), Αναγέννηση Βλατερού (1934), Αναγέννηση Ιτεών (1966), Αναγέννηση Παραλίας, Αούστρια (1953), Απόλλων Καλαβρύτων (1945), Απόλλων Λουσικών (1952), Απόλλων Νεκροταφείου (1931), Αραράτ (1938), Αργοναύτης Πάτρας (1940), Αράξου Αεροπορική Βάση (1951), Aργος Πατρών (1923), Αρέθεια Σχολή (1964), Αρης Αγίου Ανδρέου (1930), Αρης Αγίου Διονυσίου (1930), Αρης Αιγίου (1932), Αρης Ανω Σουδεναιίκων (1957), Αρης Αρείας (1933), Αρης Αχαϊκού Μπενδρονίου (1930), Αρης Ζαρουχλεΐκων (1931), Αρης Τσουκαλεΐκων (1931), Αρμενικός (1930), Αρσεναλ Συνοικίας Τζίνη (1939), Ασπίς Πάτας (1931), Αστέρας Ανω Αλισσού (1934), Αστέρας Κολωνακίου Ομονοίας (1937), Αστέρας Μοναστηρακίου (1954), Αστήρ Αρραβωνίτσης Ερρινεού (1952), Αστραπή Πατρών (1927), Αστρο Αρόης (1952), Αστρο Πατρών (1929), Ατλας (1932), Ατομική Ενέργεια (1945), Ατρόμητος Αγίας Βαρβάρας (1950), Ατρόμητος Βουδ (1949), Ατρόμητος Μαζαρακίου (1956), Ατρόμητος Οβρυάς (1949), Ατρόμητος Παντοκράτορα (1937), Αφοβος Κάστρου (1939), Αφοβος Πατρών (1930), Αχαϊκή Δρεπάνου (1954), Αχαϊκή Ενωση Πατρών (1929), Αχαϊκή Παλαίστρα (1902), Αχαιός Πατρών (1930), Αχιλλέας Μποζαϊτίκων (1945), Β' Τάγμα Μακρονήσου (1950), Βέλος (1932), Βραχναιική Ενωση (1931), Βροντή (1950), Γουδί Ομόνοιας (1931), Γουδί Πατρών (1934), Γ.Ε. Πατρών (1894), Γυμναστική Ακαδημία (19ος αι.), Δάφνη Αγίας Βαρβάρας, Δάφνη Αγίου Χαραλάμπους (1964), Δάφνη Αγίων Αποστόλων (1952), Δάφνη Αιγίου (1929), Δάφνη Ιτεών (1945), Δάφνη Κανδριανίκων (1949), Δάφνη Πέττα (1950), Δεξαμενή (1949), Διαγόρας Λουσικών (1959), Δικέφαλος Αετός Ρίου (1948), Δόξα Αγίου Γερασίμου (1945), Δόξα Ζαρουχλεΐκων (1945), Δόξα Ισώματος (1963), Δόξα Κανδριανίκων (1949), Δόξα Μιντιλογλίου (1949), Δόξα Νεκροταφείου (1930), Δόξα Παγώνας (1934), Δόξα Ταμπαχάνων (1931), Δράκος Συνόρων (1953), Δυναμό Πάτρας (1950), Εθνική Αμυνα Ομονοίας (1934), Εθνική Πάτρας (1932), Εθνικός Κόμματος Χιτών (1947), Ελλη Πάτρας (1945), Ελλήσποντος (1930), Ενωση Αγίας Αικατερίνης (1948), Ενωση Αγίας Βαρβάρας (1938), Ενωση Αγίας Τριάδας (1945), Ενωση Αγίας Φωτεινής (1943), Ενωση Αγίου Αλεξίου (1937), Ενωση Αγίου Ανδρέα (1930), Ενωση Αγίου Γερασίμου (1943), Ενωση Αγίου Διονυσίου (1930), Ενωση Αγίου Ιωάννη (1952), Ενωση Αγίου Νικολάου (1938), Ενωση Αγυιάς (1930), Ενωση Αρείας (1933), Ενωση Βραχνεΐκων (1930), Ενωση Γλαράκη (1953), Ενωση Γούβας (1953), Ενωση Ζαβλανίου (1945), Ενωση Ζαρουχλεΐκων (1931), Ενωση Κρητικών (1953), Ενωση Μαρούδα (1949), Ενωση Μιντιλογλίου Πατρών (1930), Ενωση Μποζαϊτίκων (1938), Ενωση Ομονοίας (1938), Ενωση Παντανάσσης (1939), Ενωση Παντοκράτορα (1929), Ενωση Προσφυγικών (1953), Ενωση Σαραβαλίου (1938), Ενωση Σταδίου Πατρών (1949, είχε ως έδρα το παλιό γήπεδο του Αχιλλέα), Ενωση Τζίνη - Συχαινών (1930), Ενωση Υψηλών Αλωνίων (1931), Ενωση Φιλάθλων Πατρών (1929), Ενωση Ψαράδων (1949), Εξόρμηση Αγίου Δημητρίου (1966), ΕΟΝ Αχαΐας (1937), ΕΟΝ Βραχνεΐκων (1938), ΕΟΝ Ζαρουχλεΐκων (1938), ΕΟΝ Καμινίων (1939), ΕΟΝ Τσουκαλεΐκων (1939), Επαγγελματική Πατρών (1950), Εργατική Ενωση Αγίου Διονυσίου (1930), Εργατική Ενωση Προσφυγικών (1929), Εργατικός Αστήρ (1930), Ερμής Μαρούδα (1953), Ερμής Παντοκράτορα (1933), Ερμής Πάτρας (1923), Ερυθροί Κάτω Πόλης (1957), Ζορό (1962), Ηρακλής Αγίου Γερασίμου (1930), Ηρακλής Ροδοδάφνης (1932), Ηφαιστος (1931), Θησέας Πατρών (1949), Θύελλα Αιγίου (1934), Θύελλα Ράχης (1949), Θύελλα Ριόλου (1949), Θύελλα Παραλίας Αιγίου (1949), Ιrons B.C. Κλασικού Λυκείου Πάτρας (1986), Ιατρός Πατρών (1943), Ιταλική Σχολή (1933), Κένταυρος Πατρών (1937), Κεραυνός Αγίας Τριάδας (1940), Κεραυνός Αγίου Γερασίμου (1952), Κεραυνός Μιντιλογλίου (1950), Κεραυνός Ροιτΐκων (1931), Κεραυνός Τριών Ναυάρχων (1968), Κεραυνός Ταμπαχάνων (1940), Κόκκινα Κύματα (1930), Κόκκινα Πουλιά (1930), Κόνδωρ (1949), Κουμουνδούρου (1952), Κρόνος (1972), Λαλικώστα (1957), Λευκά Πουλιά Αιγίου (1938), Λευκός Αστήρ Χαλκωματά (1952), Λευκοί Γυμνασίου Ανω Πόλης (1957), Λέων Ανω Αλισσού (1931), Λέων Κρητικού (1940), Μαύρη Θάλασσα Πατρών (1931), Μικρά Ελλάς (1926), Mικτή Αρείας (1940), Μικτή Νικολεΐκων Ριζομύλου Ελίκης (1945), Ναπολέων (1930), Ναυτικοί Δόκιμοι Πάτρας (1950), Νέοι Ευγενείας (1962), Νίκη Αγίας Βαρβάρας (1950), Νίκη Αγίας Τριάδας (1949), Νίκη Αγίων Αποστόλων (1949), Νίκη Αιγίου (1932), Οδυσσέας Πατρών (1949), Ολυμπιάς Πατρών (1938), Ολυμπιακός Αγίου Γερασίμου (1933), Ολυμπιακός Ανω Αχαΐας (1951), Ολυμπιακός Δημητρόπουλου (1952), Ολυμπιακός Κάτω Αχαΐας (1945), Ολυμπιακός Λιμνοχωρίου (1963), Ολυμπιακός Μαζαρακίου (1963), Ολυμπιακός Νεαπόλεως (1949), Ολυμπιακός Σαγεΐκων (1931), Ομιλος Φιλάθλων Νέων Πατρών (1929), Παλαίμαχος (1931), Παμπατραϊκός (1930), Παναθηναϊκός Παντανάσσης (1947), Παναιγιέας, Παναροϊκή (1945), Παναχαϊκής Μαθητική Ομάδα (1938), Παναχαϊκός Γ.Σ. (1891), Παναχαϊκός Μιντιλογλίου (1930), Παναχαϊκός Ρωμανού (1952), Πανβραχναιική Αθλητική Ενωση Βραχνεΐκων (1945), Πανελλήνιος Συνόρων (1949), Πάνθηρας Καμινίων (1939), Πάνθηρας Πατρών (1930), Πανσαραβαλιακός (1939), Παντοκράτορας (1952), Παντρυπιακός Καμαρών (1931), ΠΑΟ Βραχνεΐκων (1957), ΠΑΟΚ Παντανάσσης (1939), ΠΑΟΚ Πατρών (1930), Παρθένοι Προφωτιστές (1953), Πατρινόπουλα (1929), Πειραϊκή – Πατραϊκή (1956), Πειραϊκός Πατρών (1930), Πέλοπας (1927), Πέλοπας (1972), Πέττα Ριόλου (1957), ΠΟΑ Πατρών (1943), Ποδοσφαιρική Ομάδα Συλλόγου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πατρών (1927), Ποδοσφαιρικός Ομιλος Μιντιλογλίου (1950), Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Αγγλικής Παροικίας Πάτρας (1921), Ποσειδών Σκαγιοπουλείου (1950), Πράσινα Πουλιά Ζαρουχλεΐκων (1956), Πράσινα Πουλιά Πατρών (1937), Προλετάριος Πατρών (1930), Προοδευτική Χαλκωματά (1949), Πρόσκοποι (1929), Ροδιά Αιγίου (1964), Ρώμη Πάτρας (1938), Σαμαρείτες Πάτρας (1949), Σαμψών (1929), Σοφέρ Αιγίου (1963), Σοφέρ Πάτρας (1963), Σταφιδάλωνα Αιγίου (1929), Στρατιωτική Πατρών (1950), Στράτων Αιγίου (1937), Στυγξ Σουδεναίικων (1932), Σχολή Ναυτοπαίδων (1950), Σχολή Υπαξιωματικών Πατρών (1950), Σώκρατες Κλασικού Λυκείου Πάτρας (1973), Τέξας Χαλκωματά (1950), Tίγρις Ανω Αλισσού (1949), Τιτάν (1928), Τριφύλλι (1929), Υδρα (1934), Φαρραί (1962), Φίλαθλοι Απόλλων (1954), Φίλαθλοι Παναχαϊκής (1954), Χείμαρρος Μπεγουλακίου (1952).

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ