Η απόφαση για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων και την διεξαγωγή τους στην Αθήνα το 1896, ενώ προκάλεσε ενθουσιασμό στους Ελληνες του εξωτερικού, στο εσωτερικό της χώρας δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα και προβληματισμούς:

Η οικονομική κατάσταση και τα πολιτικά ήθη της εποχής δεν ευνοούσαν τα μεγαλεπήβολα σχέδια, όσο σπουδαία και εφικτά κι αν ήταν αυτά. Το τεράστιο εξωτερικό χρέος της χώρας, υπό την πίεση του οποίου είχε πτωχεύσει το ελληνικό κράτος, η ιδεολογική ανωριμότητα του κόσμου για την σπουδαιότητα του νεοσύστατου διεθνούς θεσμού και ο αιφνίδιος για την κυβέρνηση τρόπος λήψης της απόφασης, ήταν ορισμένοι από τους λόγους που δημιούργησαν προβληματισμούς.

Μετά την παρέμβαση του Πιέρ ντε Κουμπερντέν συστάθηκε νέα Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων, στις αρχές του 1895, με εννέα υποεπιτροπές, τις λεγόμενες τότε «Επιτροπείες», με κυριότερη την «Επιτροπεία Παρασκευής Ελλήνων Αθλητών». Η επιτροπεία αυτή αποτελούνταν από δώδεκα μέλη και ήταν η μοναδική που είχε απολέσει τον αθηνοκεντρισμό των υπολοίπων, γιατί στην σύνθεση της είχε συμπεριλάβει και τους δύο προέδρους των πατρινών σωματείων, Χρήστο Κορύλλο και Αιμίλιο Γερούση, που, περί τα τέλη του 1895, παραιτήθηκαν από τις θέσεις τους για άγνωστους λόγους, αλλά όχι και ανεξήγητους.

Να σημειωθεί ότι τα τέλη του 1895 υπήρχαν στην Ελλάδα 14 μόνο Σωματεία: Πανελλήνιος, Εθνικός ΓΣ, Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς, Όμιλος Πεζοπόρων Πειραιώς, Παναχαϊκός, Γυμναστική Εταιρεία Πατρών, Πεζοπορικός Σύλλογος Θηβών, Ίφιτος Πύργου), ΓΣ Φιλιατρών, Στράτων Αιγίου, Παναιτωλικός, ΓΣ Κερκύρας, ΓΣ Κύμης και η ΓΕ Γαλαξιδίου.