Προκλήθηκε αίσθηση, ου μη μόνον αλλά και αντδράσεις από το ρεπορτάζ του sportin.gr για τις επιτυχίες των τεσσάρων ηλικιακών ομάδων του ΝΟΠ.
Νέοι, έφηβοι, παίδες και μίνι παίδες έχουν βελτιώσει τις επιδόσεις τους και προϊόντος του χρόνου έχουν ξεκινήσει τη συγκομιδή μεταλλίων στα πανελλήνια πρωταθλήματα.
Αφετηρία όλων αυτών ήταν το 2012, ύστερα από χρόνια ανομβρίας. Κι αυτό δεν συνέβη τυχαία, ήταν η πρόσληψη του Γιάννη Γιαννουρή που έβαλε τις βάσεις, αλλάζοντας ότι μπορούσε στη λειτουργία του Ομίλου και του ναυταθλητικού του συγκροτήματος «Επαμεινώνδας Πετραλιάς».
Ένας από τους αρμοδιότερους να σχολιάσει εκείνη την προσπάθεια -που δυστυχώς για τον ΝΟΠ δεν μακροημέρευσε- είναι ο τότε γενικός γραμματέας του Ομίλου και πρώην διεθνής αμυντικός του ΝΟΠ, Ντίνος Γεωργαράς.
Μίλησε στο sportin.gr και όσα είπε έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον:
«Ο ΝΟΠ την περίοδο εκείνη είχε μια μόνο επιλογή: Να στραφεί προς τις ακαδημίες του. Να επιστρέψει δηλαδή στην συνεχή παραγωγή παιδιών όλων των ηλικιών και όλων των τμημάτων. Κάτι που ο ΝΟΠ το είχε και στο παρελθόν με την χρυσή ομάδα των τριών συνεχόμενων κατακτήσεων 1988, 1989 και 1990 σε πανελλήνια πρωταθλήματα εφήβων και νέων και σχεδόν τη συνεχή παρουσία του σε τελικές φάσεις μέχρι το 1997. Αυτή ήταν και η ομάδα των ανδρών (με ελάχιστες προσθήκες) που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις αφού όλοι γνωρίζουμε τι πέτυχε.
Το εγχείρημα της έλευσης του Γιάννη Γιαννουρή στην Πάτρα τέθηκε στη διοίκηση από την πλευρά μου, όντας σαν γενικός αρχηγός του ΝΟΠ. Ο Γιαννουρής ήταν και είναι μια προσωπικότητα παγκοσμίου φήμης στο χώρο της υδατοσφαίρισης. Ήταν ο καταλληλότερος για την ανασύνταξη των υποδομών του Ομίλου.
Με αλλά λόγια, και σε αυτό συμφωνήσαμε και με το Γιάννη, ήταν η επιστροφή στην γνωστή επιτυχημένη συνταγή κάτι που μελλοντικά θα έκανε τον Ομιλο να μην έχει ενδεχομένως την ανάγκη για πολλές μεταγραφές που έχουν και μεγάλο οικονομικό βάρος.
Δικαιούμαι να μιλήσω για τον τρόπο που είδα τον Γιάννη να δουλεύει και θα το μοιραστώ δημόσια: Ασταμάτητα και ακούραστα. Δούλεψε με το υλικό που βρήκε. Βοήθησε τον Όμιλο ακόμη και σε οργανωτικό επίπεδο. Έδωσε τα φώτα του και τις γνώσεις του σε όλους! Ήταν και είναι της φιλοσοφίας ότι η γνώση πρέπει να μοιράζεται γιατί έτσι γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Εξελίσσεται. Ακόμη και σήμερα ο Όμιλος συνεχίζει επάνω σε πρότυπα του Γιάννη. Μπορεί να μην καταφέραμε να τον κρατήσουμε περισσότερο αλλά άφησε πίσω του μια παρακαταθήκη την οποία ακόμη αξιοποιούν οι προπονητές που συνεργάστηκε. Ο Γιάννης έγινε περισσότερο ΝΟΠ από όλους μας! Τίμησε, όσο λίγοι που πέρασαν, την ιστορία και το μέγεθος του Ομίλου.
Πιστεύω ότι τα παιδιά που συνεργάστηκαν με το Γιάννη εκείνη τη χρονιά παίκτες, προπονητές και διοίκηση έχουν κρατήσει όλη τη γνώση από αυτή τη συνεργασία.
Οι ομάδες όμως είναι σαν τις οικογένειες. Μόνο ενωμένες μπορούν να προχωρήσουν. Ειδικά στις δύσκολες στιγμές. Και είχαμε πολλές από αυτές εκείνη τη χρονιά.
Δυστυχώς τις περισσότερες φορές (αν όχι πάντα) τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα σχεδιάζουμε.
Είχα μια κρυφή ελπίδα ότι η έλευση του Γιάννη θα συσπείρωνε και θα συστράτευε όλες τις δυνάμεις του ΝΟΠ (και πιστέψτε με είναι πολλές και μεγάλες). Πως όλοι θα έβλεπαν την ευκαιρία της αναγέννησης του Όμιλου.
Δυστυχώς δεν επαληθεύτηκα».
ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
