Δεν ήταν εύκολη υπόθεση η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Η οικονομική κατάσταση και τα πολιτικά ήθη της εποχής δεν ευνοούσαν τα μεγαλεπήβολα σχέδια, όσο σπουδαία και εφικτά κι αν ήταν αυτά.

Το τεράστιο εξωτερικό χρέος της χώρας, υπό την πίεση του οποίου είχε πτωχεύσει το ελληνικό κράτος, η ιδεολογική ανωριμότητα του κόσμου για την σπουδαιότητα του νεοσύστατου διεθνούς θεσμού και ο αιφνίδιος για την κυβέρνηση τρόπος λήψης της απόφασης, ήταν ορισμένοι από τους λόγους που δημιούργησαν προβληματισμούς.

Μέλη της «Επιτροπείας», μετά την συγκρότηση της - που τελέστηκε την 1η Φεβρουαρίου 1895, επισκέφθηκαν όλους τους αθλητικούς χώρους αρχής γενομένης από την Πάτρα, που τότε ήταν το δεύτερο -μετά την Αθήνα -αθλητικό κέντρο της χώρας. Την Πάτρα επισκέφθηκαν στις 19 Φεβρουαρίου 1895 και, στα Γυμναστήρια της πόλης, παρακολούθησαν σύντομες γυμναστικές και αθλητικές επιδείξεις, χωρίς κάτι να προαναγγέλλει την επερχόμενη σύρραξη...

Σκεπτόμενη ωφελιμιστικά η πλειοψηφία των Πατρινών προσδοκούσε ότι θα καρπωθεί κέρδη από τους Ολυμπιακούς Αγώνες

Παράλληλα, δραστηριοποιήθηκαν και οι δύο σύλλογοι της πόλης θέλοντας να προετοιμάσουν όσο το δυνατόν καλύτερα τους αθλητές . Με πρωτοβουλία του Παναχαϊκού έγινε στις 15 Οκτωβρίου 1895 ο πρώτος αγώνας δρόμου αντοχής, με τη συμμετοχή 35 δρομέων που αγωνίστηκαν σε απόσταση 23 χλμ., από το Γυμναστήριο του Συλλόγου έως τα Βραχνέικα μετ' επιστροφής.

Την ίδια περίοδο διοργανώθηκαν και δοκιμαστικοί αγώνες στίβου, στα δύο Γυμναστήρια των Συλλόγων.

Το ζήτημα της πανελλήνιας συμμετοχής στην κάλυψη των δαπανών, για την προετοιμασία και διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, είχε προκύψει από την άρνηση της κυβέρνησης να συνεισφέρει οποιαδήποτε κρατική ενίσχυση. Έτσι, ως μοναδική λύση, είχε αποφασισθεί - κατ' αρχήν - η διατύπωση έκκλησης προς τους ομογενείς Έλληνες του εξωτερικού και - κατά δεύτερον - η διοργάνωση εσωτερικού εράνου.

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ