Ο Διονύσης Μπονέλης έχει ασχοληθεί με πολλά αθλήματα από την παιδική του ηλικία μέχρι και σήμερα, όπου τρέχει σε μαραθώνιους.

Ο Πατρινός δρομέας έζησε το "μαύρο" στην ΕΡΤ, βγήκε στην σύνταξη, αλλά συγχρόνως βρήκε διέξοδο από τα προβλήματα στο τρέξιμο.

Ο Διονύσης Μπονέλης μιλά στο sportin.gr για την μοναδική εμπειρία του τερματισμού στο Καλλιμάρμαρο, αλλά και για τις παλιότερες επιτυχίες του σαν αθλητής του μπάντμιντον.

Ο αθλητισμός ήταν πάντα στη ζωή σας;

Η δρομική μου ιστορία ξεκινά από την Ολυμπιάδα Πατρών, όπου έτρεχα στην προπόνηση μαζί με τον μαραθωνοδρόμο Νίκο Αργυρόπουλο, δεν κάθησα όμως πολύ γιατί με κέρδισε η μουσική, παρόλο που είχα προκριθεί για πανελλήνιους αγώνες.

Επίσης για πολλά χρόνια ήμουν αθλητής του μπάντμιντον, έχοντας συμμετάσχει σε μεγάλες διοργανώσεις.

Ο μαραθώνιος πως σας προέκυψε;

Ο αθλητισμός ή το χόμπι όπως το βλέπω εγώ, είναι να ξεφεύγεις από κάτι που σε απασχολεί, είτε ψυχολογικό, είτε οικονομικό γενικά από οτιδήποτε αγχωτικό προκειμένου να αποφύγεις κάποιες επιπτώσεις σε σώμα ή μυαλό προσπαθώντας να βρεις διεξόδους.

Για παράδειγμα ξεκίνησα ορειβασία και έφτασα σε ένα καλό επίπεδο, αλλά δεν με ικανοποιούσε για εκείνη την εποχή και ασχολήθηκα μετά με το τρέξιμο.

Εκείνη την περίοδο είχε κλείσει η ΕΡΤ όπου δούλευα, όπως γνωρίζουμε όλοι δεν υπήρξε καμία προετοιμασία γι αυτή την άσχημη κατάσταση γι όλους εμάς που ήμασταν εκεί και συνεχίσαμε τον αγώνα.

Έπρεπε να βγω σε σύνταξη και ήταν πολύ πιεστικό. Έτσι μου μπήκε στο μυαλό να μπω στο γήπεδο και να ξεκινήσω το τρέξιμο. Συγκεκριμένα έβλεπα τη σκηνή του τερματισμού στο Καλλιμάρμαρο μετά το μαραθώνιο και ένιωθα δέος.

Ήταν εύκολο να τρέχετε μεγάλες αποστάσεις;

Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκίνησα δεν μπορούσα να τρέξω ούτε 100 μέτρα, αλλά στη συνέχεια μπήκα σε κανονική διαδικασία.

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να αγοράσω πολύ καλά παπούτσια και έτσι ξεκίνησα. Δεν ήξερα ούτε να τρέχω, ούτε να ντύνομαι, ούτε να κάνω σωστή διατροφή.

Τα συναισθήματα μετά από κάθε τερματισμό;

Ο μαραθώνιος είναι δοκιμασία σώματος και πνεύματος, όπου ο ανταγωνισμός πιέζει την κατάσταση στην προσπάθεια να βελτιώσεις τον χρόνο σου. Αυτό θέλει πολύ κούραση και ιδρώτα για να τα καταφέρεις.Η αλήθεια είναι ότι αν μου πεις να πάω στο Αίγιο τρέχοντας δεν πάω, αλλά στον μαραθώνιο με εξιτάρει να τρέχω.

Είναι μια μεγάλη γιορτή σε όλες τις χώρες ο μαραθώνιος. Είναι ξεχωριστό συναίσθημα να είσαι με χιλιάδες κόσμου που τρέχουν μαζί, αυτό σου δημιουργεί μια όμορφη αίσθηση.

Στους αγώνες είναι ο ένας με τον άλλο και αυτό κάνει ιδιαίτερο τον τερματισμό

Τί άλλαξε στη ζωή σας με το τρέξιμο;

Σταμάτησα τις "κακές συνήθειες", άλλαξα γενικά τρόπο ζωής και είναι πιο ποιοτική πλέον η ζωή μου. Είμαι σε μία ηλικία που μπορώ να επιλέξω να κάνω κάτι άλλο. Νιώθω όπως όταν ήμασταν παιδιά και λέγαμε ο ένας στον άλλο "Παραβγαίνουμε;".

Οι φωτογραφίες είναι από τους αγώνες που έχει συμμετάσχει ο Διονύσης Μπονέλης στον κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας, στη Βουδαπέστη, στη Ρώμη, αλλά και σε αγώνες μεγάλων αποστάσεων όπου καταφέρνει να είναι μεταξύ των νικητών στην κατηγορία του.

Αμαλία Λαλιώτη