Το πρώτο σωματείο που καλλιέργησε την ποδηλασία στην Πάτρα ήταν ασφαλώς η Παναχαϊκή, λίγο μετά την ίδρυσή της (ως Παναχαϊκός το 1891). Πολύ σύντομα όπως αποδείχτηκε, με μόλις τέσσερα ποδήλατα στην κατοχή του, δεν ήταν σε θέση να εκγυμνάσει το πλήθος των υποψηφίων ποδηλατιστών της Πάτρας.

Ετσι φάνηκε αμέσως η ανάγκη να ιδρυθεί σωματείο με μοναδικό σκοπό τη διάδοση της ποδηλασίας και 45 μέρες μετά τους αγώνες, 9 Ιουλίου 1894, ιδρύθηκε ο πρώτος Ποδηλατικός Σύλλογος Πατρών.

Στην ιδρυτική συνέλευση εκλέχτηκαν ως διοικητικό συμβούλιο οι Αριστοτέλης Θ. Κρεμμύδης πρόεδρος, Δημήτριος Ανδρικόπουλος- Μπουκαούρης αντιπρόεδρος, Λουκάς Θεοχάρης γραμματέας, Γ. Τοπάλης έφορος, Στέφανος Α. Τζίνης ταμίας και Αντώνιος Λιμπεράλης , Ανδρ. Στάμος Ανδρ. Μεσσηνέζης, Γ.Δ. Σταμπάδος σύμβουλοι. Επειτα από τρεις μήνες παραιτήθηκε ο Μεσσηνέζης και τον διαδέχθηκε ο Σταύρος Κόγκος.

Ο Σύλλογος σύμφωνα με το Καταστατικό του είχε σκοπό τη διάδοση της ποδηλασίας και την οργάνωση εκδρομών με ποδήλατα, καθώς και αγώνων μεταξύ ποδηλατιστών. Αναφέρεται επίσης στο Καταστατικό ότι μπορούν να εγγραφούν στον Σύλλογο και γυναίκες, αλλά δεν υπάρχουν μαρτυρίες για την ένταξη ποδηλατριών στο νέο σωματείο. Το δικαίωμα εγγραφής στον ποδηλατικό ορίστηκε σε πέντε δραχμές και η μηνιαία συνδρομή σε δύο. Τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου κατέθεσαν 25 δρχ. καθένας αμέσως μετά την εκλογή τους.

Υποτυπώδες ποδηλατοδρόμιο ήταν ένα γήπεδο στο Γυρί (η περιοχή μεταξύ Ψηλαλωνίων και Σκαγιοπουλείου). Εκεί λειτουργούσε σχολή ποδηλασίας όπου ικανοί ποδηλάτες έδιναν δωρεάν μαθήματα στα μέλη και σε όποιους άλλους επιθυμούσαν να ασκηθούν στο νέο σπορ. Ο Σύλλογος είχε στην ιδιοκτησία του ποδήλατα, τα οποία νοίκιαζε. Το τιμολόγιο ήταν για μια ώρα μια δραχμή, για δύο ώρες, 1,25, για τρεις 2,50, για τέσσερις ώρες τρεις δραχμές και για επτά ώρες έξι δραχμές. Ο επιστάτης του «ποδηλατοδρομίου» καθάριζε τα ποδήλατα του Συλλόγου, αλλά και ιδιωτών, παίρνοντας τρεις δεκάρες για ένα «απλό» καθάρισμα και πέντε για «γενικό», με τα υλικά δικά του.

Χάρις στη δραστηριότητα του Ποδηλατικού Συλλόγου τα τέλη του έτους 1895 στην Πάτρα γνώριζαν ποδηλασία 150 άτομα, έναντι χιλίων στην Αθήνα και 200 στο Πειραιά. Κυκλοφορούσαν στην πόλη 70 ποδήλατα Ι.Χ. και υπήρχαν δύο καταστήματα που πουλούσαν ή νοίκιαζαν ποδήλατα. Όμοια καταστήματα την ίδια εποχή υπήρχαν οκτώ στην Αθήνα και τρία στον Πειραιά. Το 1895 επίσης παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ποδήλατο στον Πύργο Ηλείας. Το έφερε ο φιλοπρόοδος (όπως χαρακτηρίσθηκε από τις εφημερίδες) νέος Αντώνιος Καμβιώτης, όχι για προσωπική και μόνο χρήση, αλλά για εκμετάλλευση. Το νοίκιαζε και έδινε μαθήματα ποδηλασίας.

Ο Ποδηλατικός Σύλλογος Πατρών οργάνωσε επίσημους αγώνες για πρώτη φορά τις 7 και 8 Μαΐου 1895 στο ποδηλατοδρόμιό του. Για θεατές υπήρχαν αριθμημένες θέσεις με τιμή εισιτηρίου 2 δραχμές και θέσεις σε καρέκλες χωρίς αριθμούς με εισιτήριο μιας δραχμής. Απαγορευόταν αυστηρώς για ευνόητους λόγους η είσοδος σκύλων στο ποδηλατοδρόμιο. Ο αγωνιστικός χώρος είχε σχήμα ελλείψεως και περίμετρο 400 μέτρων.

Τα αποτελέσματα των αγώνων της πρώτης μέρας έχουν ως εξής:
α) Δρόμος 1.200 μέτρων. Αγωνίστηκαν πέντε ποδηλάτες, οι Στ. Μπαχαρίας , Γ. Ρεβίδης, Θ. Τζίνης, Α. Τσακασιάνος και Λ. Τσικλητήρας. Πρώτος ο Τσακασιάνος σε χρόνο 2'20''4.
β) Δρόμος 2.000 μέτρων. Αγωνίστηκαν οι Χ. Αγγελακόπουλος, Γεωργ. Κοντογούρης, Στ. Μπαχαρίας, Γ. Τριανταφύλλου και Α. Τσακασιάνος. Πρώτευσε ο Γ. Κοντογούρης με χρόνο 3'49''8.
γ) Δρόμος 3.200 μέτρων. Από τους έξι ποδηλάτες που αγωνίστηκαν τερμάτισε πρώτος σε χρόνο 6'42'' ο Α. Μόρφυ. Οι άλλοι πέντε ήταν οι αδελφοί Γεώργιος και Νικόλαος Αριστ. Κοντογούρη (του δημάρχου της τετραετίας 1891-95) Ν. Πετμεζάς, Α. Στάμος και Γ. Τοπάλης.
δ) Δρόμος 6.000 μέτρων. Αγωνίστηκαν οι Χ. Αγγελακόπουλος, Στ. Μπαχαρίας, Ιω. Ρηγόπουλος και Θ. Τζίνης. Πρώτος τερμάτισε ο Αγγελακόπουλος σε χρόνο 12'36'' και δεύτερος ο Ρηγόπουλος.
Τη δεύτερη μέρα διεξήχθησαν τα εξής αγωνίσματα:
α) Δρόμος 1.600 μέτρων. Πρώτος εκ των τριών που αγωνίστηκαν τερμάτισε ο Τσακασιάνος και δεύτερος ο Τσικλητήρας. Ο Μπαχαρίας ατύχησε έχασε κάποια στιγμή την ισορροπία του και καθυστέρησε.
β) Δρόμος 2.400 μέτρων. Πρώτος ο Ρηγόπουλος σε χρόνο 5', δεύτερος ο Στάμος και τρίτος ο Μπαχαρίας.
γ) Δρόμος 4.000 μέτρων. Πρώτος ο Τσακασιάνος σε χρόνο 8'. Αγωνίστηκαν επίσης οι Αγγελακόπουλος, Τζίνης και Τριανταφύλλου.
δ) Δρόμος 10.000 μέτρων. Πήραν μέρος οι Α. Μόρφυ, Πέτμεζάς, Τοπάλης και οι δύο αδελφοί Κοντογούρη. Στον δεύτερο γύρο εγκατέλειψαν οι Πετμεζάς και Τοπάλης.

Οι τρεις που απόμειναν συνέχισαν μια συναρπαστική κούρσα εναλλασσόμενοι στην πρώτη θέση κατά σύντομα χρονικά διαστήματα. Τελικά πρώτος τερμάτισε ο Γεώργιος Κοντογούρης σε χρόνο 21'30''. Δεύτερος με μικρή διαφορά έφθασε στο τέρμα ο Άρθουρ Μόρφυ. Ηταν το μόνο αγώνισμα που προκάλεσε το ζωηρό ενδιαφέρον των θεατών, επειδή στα άλλα ο νικητής διαφαινόταν από τις πρώτες στιγμές. Στον Γεωρ. Κοντογούρη ως νικητή στα 10.000 μέτρα απονεμήθηκε χρυσό μετάλλιο, που είχε αθλοθετήσει ο Μιχ. Φραγκόπουλος. Στον Αγγελακόπουλο, νικητή στα 6.000 μέτρα, ασημένιο και στους νικητές των άλλων αγωνισμάτων χάλκινα μετάλλια που είχε αθλοθετήσει ο Φρ. Βουδ.

Για τη νίκη του Γεωργίου Κοντογούρη, γνωστού με το χαϊδευτικό όνομα Ντούντης, δημοσιεύτηκε τις 10 Μαΐου 1895 στον «Νεολόγο» ανώνυμος ο ακόλουθος έμμετρος χαιρετισμός:
Την όψιν έχων, ω Ντούντη, αρχαίου διφρηλάτου
Ταχύτατος ως αστραπή δια του ποδηλάτου
Κατέφθασες ως νικητής εις το ταχθέν σημείον,
Διο πρεπόντως το χρύσουν εκέρδισες βραβείον.
Το γέρας είθε πάντοτε να έχης συ της Νίκης
Και να στεφθής με κότινον ως Ολυμπιονίκης