Είναι εύλογη η αγωνία των αγνών ανιδιοτελών Απολλωνιστών για το μέλλον του ιστορικού συλλόγου. Πλανάται άλλωστε και διαχέεται στους δρόμους της πόλης, στα καφέ, σε κάθε κοινωνική συνεύρεση, παντού. Αναζητούν την αλήθεια και την δικαιούνται.

Δυστυχώς και η σημερινή διοίκηση, αντίθετα απ’ ότι διακήρυττε εμφατικά σαν αντιπολίτευση, συνεχίζει να την αποκρύπτει, όπως ακριβώς έπραττε και η προηγούμενη ανεκδιήγητη και μεγάλες ευθύνες φέρουσα.

Η αλήθεια αντιμετωπίζεται με μυστικιστικό φόβο και παίρνει διαστάσεις χαμένου Άγιου Δισκοπότηρου, που φυλάσσεται από Εκατόχειρες εν είδη  ιερού Γκράαλ για να μην εκτεθεί σε αμαρτωλά, βδελυρά βλέμματα.

Δύο τινά λοιπόν μπορούν να συμβαίνουν.

Η μία εκδοχή είναι να χρησιμοποίησε η σημερινή διοίκηση την ύπαρξη «μη διαχειρίσιμου χρέους του ερασιτέχνη Απόλλωνα» σαν πολιορκητικό κριό όπως οι Αρχαίοι Έλληνες ή σαν  βαλλιστική μηχανή όπως οι Βυζαντινοί για να αλώσουν το κάστρο.

Η άλλη εκδοχή είναι να υπάρχει πραγματικά «μη διαχειρίσιμο χρέος» και για κάποιο πολύ σοβαρό λόγο ανέκρουσε πρύμναν η σημερινή διοίκηση. Μόνο ένας βλαξ θα γινόταν ανακόλουθος, αναξιόπιστος και κατά την εύστοχη λαϊκή ρήση «ρόμπα» χωρίς σοβαρό λόγο.

Στη δυσμενή για το σύλλογο  περίπτωση, που υπάρχει πραγματικά «μη διαχειρίσιμο χρέος» και μάλιστα όπως φημολογείται ανελαστικό (π.χ. χρέη προς το δημόσιο) η διέξοδος δυσκολεύει αφάνταστα.

Σε μια τέτοια περίπτωση η επίλυση του οικονομικού προβλήματος είναι η αναγκαία συνθήκη για την εξεύρεση διεξόδου και τη διάσωση του συλλόγου.

Δεν είναι βέβαια ικανή από μόνη της αυτή η συνθήκη, αλλά όλα τα άλλα προαπαιτούμενα (οργάνωση, δομή, λειτουργία, στελέχωση, προγραμματισμός) για την αναγέννηση και ανάκαμψη του παραπέοντα ιστορικού συλλόγου, επιλύονται ευκολότερα.

Ο σύλλογος έχει σπουδαίες υγιείς αναξιοποίητες δυνάμεις στα πιτς. Επί πλέον διαθέτει ισχυρούς ακατάλυτους λαϊκούς δεσμούς και κοινωνικά ερείσματα και τέλος ζηλευτές σύγχρονες επαρκείς υλικοτεχνικές υποδομές.

Στο αγωνιώδες ερώτημα των αγνών, ανιδιοτελών Απολλωνιστών αν υπό αυτές τις δυσμενέστατες συνθήκες υπάρχει διέξοδος και μέλλον για το σύλλογο, η δική μου απάντηση είναι απόλυτη «Ναι, υπάρχει και μάλιστα ανεξάρτητα από τη δεδομένη και αδιαμφισβήτητη δυναμική που έχει αναπτύξει ο συμπολίτης Προμηθέας στο Ελληνικό μπάσκετ»

Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι ρεαλιστικό. Το δρόμο τον έδειξε ο ερασιτέχνης Παναθηναϊκός, που είναι βέβαια μεγαλύτερο αθλητικό μέγεθος, αλλά και με υπερπολλαπλάσιο χρέος από αυτό που οι πλανώμενες φήμες θέλουν να έχει ο Απόλλωνας.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει… χθες και όχι αύριο,  είναι η σαφής, με κόκκινη διπλή διαχωριστική γραμμή διάκριση του ερασιτέχνη Απόλλωνα από την ΚΑΕ.

Πρέπει να εξουδετερωθεί ο οποιοσδήποτε ματαιόδοξος, κενόδοξος και δεν ξέρω τι άλλο, αρέσκεται ή έχει συμφέρον να παριστάνει τον επιχειρηματία - Πρόεδρο, χωρίς τα απαιτούμενα, τα αντικειμενικά  (καλώς η κακώς) οικονομικά εχέγγυα και αρλουμπολογεί ανέξοδα (περί εταιρειών λαϊκής βάσης κ.ο.κ.).

Με αυτό τον τρόπο θα αντιστραφεί η οικονομική σχέση του ερασιτέχνη Απόλλωνα με την ΚΑΕ που αποδείχτηκε δυσμενής και καταστροφική για τον πρώτο (αν βέβαια αληθεύει ότι υπάρχει «μη διαχειρίσιμο χρέος»).

Σήμερα ο ερασιτέχνης χρηματοδοτεί την ΚΑΕ μόνο και μόνο για να παριστάνει ο τάδε ή ο δείνα το Μέγα Δομέστικο ανέξοδα ή με ελάχιστα χρήματα που σε κάθε περίπτωση  δεν επαρκούν για να είναι ο Απόλλωνας στο ανώτερο εθνικό επίπεδο. Θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο δηλ. ο ερασιτέχνης να έχει έσοδα από την ΚΑΕ.

Αυτό γίνεται στο όνομα του μπαγιάτικου κι εκ του πονηρού ιδεολογήματος «να μείνει η ΚΑΕ σε χέρια Απολλωνιστών». Λες και Απολλωνιστής είναι κανείς a priori, πριν γεννηθεί και απαγορεύεται σε οποιονδήποτε άλλον να γίνει.

Δε θα σχολιάσω ότι στο σύλλογο πλανιόταν μέχρι πρότινος και  η επιχειρηματική αφέλεια έως βλακεία ότι ο Απόλλωνας χωρίς  κεφάλαια, όχι μόνο είναι βιώσιμος αλλά και μπορεί να παράξει πρόσοδο την οποία θα καρπωνόταν ως κέρδος κάποιος δαιμόνιος επιχειρηματίας!

Η επικίνδυνη και αρπαχτική αυτή αντίληψη και διάθεση ευτυχώς φαίνεται να έχει εξουδετερωθεί τουλάχιστον προς το παρόν και αυτό είναι το μόνο θετικό που προέκυψε από την τελευταία διοικητική αλλαγή.

Φυσικά ένα τέτοιο στρατηγικό σχέδιο οικονομικής εξυγίανσης και διάσωσης του συλλόγου, αν υπάρχει πραγματικά «μη διαχειρίσιμο και ανελαστικό χρέος», εμπεριέχει πλήθος λεπτομερειών που δεν χωράνε εδώ και πρέπει να καταστρωθεί με μεγάλη σοβαρότητα από ειδικούς και να υπάρξουν έγγραφες διασφαλίσεις.

Θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι, όπως για να πηδήξουμε ψηλά χρειάζεται να λυγίσουμε τα πόδια, έτσι και για να πάει ο σύλλογος αγωνιστικά μπροστά ίσως χρειαστεί να υποχωρήσει προσωρινά και να κάνει επανεκκίνηση ενωμένος, παραμερίζοντας τη μισαλλοδοξία με την οποία δηλητηριάστηκε από τη δεκαετία του 90.

Τέλος για να διασωθεί ο σύλλογος οικονομικά (αν υπάρχει τελικά χρέος), να ανασυγκροτηθεί, να εκσυγχρονιστεί και να πετάξει πάλι ψηλά πρέπει να απαλλαγεί πάραυτα από κάθε παλιό ή νέο επίδοξο πραίτορα και τους πραιτοριανούς του, που τον έχουν θέσει σε ελεύθερη πτώση και οσονούπω θα τον κατακρημνίσουν στα τάρταρα. Η ευθύνη τους απέναντι στο σύλλογο, τους φιλάθλους και την τοπική κοινωνία είναι πολύ μεγάλη!