"Το ποδόσφαιρο ήταν ένα από τα ομαδικά μη παραδοσιακά παιχνίδια για τα αγόρια, που εισήλθε μετά τη γερμανική Κατοχή, τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1950 και στην Κέρτεζη.
Έχω ακούσει ιστορίες για μεγαλύτερους από μένα και σε ποια θέση έπαιζαν.
Σιγά σιγά ήλθε η σκυτάλη και στη δική μας γενιά.
Παίζαμε στην αυλή του δημοτικού σχολείου, που ήταν όμως κατωφερής,με μικρά αυλακάκια από τις βροχές και χαλικώδης.
Στο νοτιοδυτικό άκρο της ήταν και η σκάλα τότε, που οδηγούσε στην αυλή.
Παίζαμε ηρωικούς αγώνες "Κατωμερίσιοι - Πανωμερίσιοι" σχεδόν κάθε απόγευμα.
Δεν θα μιλήσω για το τι μπάλες είχαμε.
Κάποια στιγμή χρησιμοποιήσαμε και το οικόπεδο, που τώρα είναι οικία των κληρονόμων Δημοσθένη Ανδριόπουλου, 200 μέτρα πιο ανατολικά.
Το καλοκαίρι εκμεταλευόμαστε κάποια ακαλλιέργητα χωράφια στις Λίμνες... Γνωστοί είναι οι αγώνες με τα διπλανά χωριά Λαγοβούνι και Σκεπαστό.
******
Στη δεκαετία του 1980 η αυλή του δημοτικού σχολείου εξομαλύνθηκε, έγιναν κερκίδες και στρώθηκε γήπεδο μπάσκετ, που τιμήθηκε πολύ.
Οι ποδοσφαιρικοί αγώνες τα καλοκαίρια όμως δεν έλειψαν.
Κάποια στιγμή ωρίμασε η σκέψη για αγορά και δημιουργία μεγάλου ποδοσφαιρικού γηπέδου νότια του Σταυρού, που προσφέρονταν.
Δυστυχώς οι έχοντες εξουσία δεν τα κατάφεραν, ούτε οι ιδιοκτήτες κληρονόμοι Παπαναγιώτου ήταν εύκολοι....
******
Στις ημέρες μας έχει δημιουργηθεί το σύστημα των αγώνων 5χ5 ή 7χ7.
Στην Κέρτεζη έχει δημιουργηθεί τέτοια ομάδα από έναν μεγάλης πλέον ηλικίας φίλο του ποδοσφαίρου και συμμετέχει η Κέρτεζη σε αγώνες αρκετών χωριών σε γήπεδα της Αθήνας με μεγάλη επιτυχία.
Με προσπάθειες ιδιωτών και κάποιων θεσμικών τελικά προσφέρθηκε ο Δρ κερτεζίτης στο Μόναχο Νίκος Σ. Δουκλιάς και χρηματοδότησε το έργο που βλέπετε στην αυλή του σχολείου.
Δυστυχώς δύσκολα μπορεί να παικτεί και μπάσκετ, παρότι οι μπασκέτες έμειναν όρθιες πίσω από τα τέρματα.
Ας είναι έτσι, έως ότου αγοραστεί το χωράφι του Παπαναγιώτου και γίνει εκεί αθλητικό κέντρο.
Βεβαίως έχουν μείνει λίγα παιδιά στο χωριό, αλλά στις διακοπές πλημυρίζουμε από νεολαία.
Και που ξέρουμε;
Μπορεί κάποια στιγμή να γίνει το θαύμα της νέας ακμής...".
* Μαρτυρία Παναγιώτη Μπούρδαλα
