Τον αποκάλεσαν «ταβερνιάρη», λόγω του παρουσιαστικού του. Δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στον Τύπο, επειδή δεν έκανε βαρύγδουπες δηλώσεις, ούτε γούσταρε τα «κολλητιλίκια». Ήταν πάντοτε μετρημένος σε όσα έλεγε, έσκυβε το κεφάλι και δούλευε σκληρά.
Αυτός είναι ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, που κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ, το οποίο δύσκολα θα καταρριφθεί. Είναι ο μοναδικός προπονητής που έχει κατακτήσει Παγκόσμιο Κύπελλο, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ. Κανείς άλλος, ούτε στην Ευρώπη, ούτε στη Νότια Αμερική κατάφερε να φτάσει το επίτευγμα του Ισπανού τεχνικού, να κατακτήσει δηλαδή τα 3 από τα 5 σημαντικά τρόπαια σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο (Παγκόσμιο Κύπελλο, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, Κόπα Αμέρικα, Τσάμπιονς Λιγκ, Κόπα Λιμπερταδόρες).
Συγκεκριμένα, πήρε δύο Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεάλ Μαδρίτης (2000, 2002), την οποία υπηρέτησε και ως παίκτης 16 χρόνια (1968-84). Μάλιστα, είχε την ευκαιρία να κατακτήσει το τρόπαιο και ως παίκτης, αφού συμμετείχε στον χαμένο τελικό του 1981 (ήττα της Ρεάλ με 1-0 από τη Λίβερπουλ).
Το 2008 ανέλαβε την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ισπανία και την οδήγησε σε δύο συνεχόμενους τίτλους, στο Παγκόσμιο Κύπελλο (2010) και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2012). Επί των ημερών του η «ρόχα» ήταν 1η στην παγκόσμια κατάταξη της ΦΙΦΑ.
Το επίτευγμα του Ντελ Μπόσκε άγγιξαν δύο προπονητές πριν απ' αυτόν. Πρώτος ήταν ο (Μα) Ρίνους Μίχελς. Ο Ολλανδός τεχνικός σήκωσε το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τον Άγιαξ το 1971, έχασε τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου με τους «οράνιε» το 1974 (ήττα με 2-1 από τη Δυτική Γερμανία), αλλά τους οδήγησε στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 1988.
Ακολούθησε ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι. Ο «Τζιν Χάκμαν» (η ομοιότητά του με τον διάσημο Αμερικανό ηθοποιό είναι εκπληκτική) σήκωσε δύο Κόπα Λιμπερταδόρες με τη Γκρέμιο (1995) και την Παλμέιρας (1999) και στη συνέχεια οδήγησε τη Βραζιλία στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου (2002). Κατόπιν ανέλαβε την Πορτογαλία, η οποία ηττήθηκε από την Ελλάδα με 1-0 στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2004.
Η κλειστή λίστα με τους τεχνικούς που κατέκτησαν τουλάχιστον 2 από τους 5 σπουδαιότερους τίτλους περιλαμβάνει ακόμη 9 προπονητές, προεξέχοντος του Μάριο Ζαγκάλο.
Ο «Ελ Λόμπο» (ο λύκος) κατέκτησε με τη Βραζιλία δύο Παγκόσμια Κύπελλα, το 1970 και το 1994 ως βοηθός (ουσιαστικά ήταν εκείνος που κατηύθυνε τον Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα) και ένα Κόπα Αμέρικα το 1997. Στο παλμαρέ του έχει και δύο χαμένους τελικούς, του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1998 (ήττα με 3-0 από τη Γαλλία) και του Κόπα Αμέρικα 1995 (ήττα με 5-3 στα πέναλτι από την Ουρουγουάη, 1-1 ο κανονικός αγώνας και η παράταση).
Σήκωσε, όμως, ακόμη δύο Παγκόσμια Κύπελλα ως παίκτης (1958, 1962) και έχασε έναν τελικό Κόπα Αμέρικα (1959).
Αναλυτικά η λίστα των τεχνικών με τουλάχιστον δύο βαρύτιμα τρόπαια:
ΒΙΘΕΝΤΕ ΝΤΕΛ ΜΠΟΣΚΕ (ΙΣΠΑΝΙΑ)
Παγκόσμιο Κύπελλο: 2010
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 2012
Τσάμπιονς Λιγκ: 2 (2000 Ρεάλ, 2002 Ρεάλ)
ΜΑΡΙΟ ΖΑΓΚΑΛΟ (ΒΡΑΖΙΛΙΑ)
Παγκόσμιο Κύπελλο: 1970, 1994 (ως βοηθός)
Κόπα Αμέρικα: 1997
*Χαμένος τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου 1998
*Χαμένος τελικός Κόπα Αμέρικα 1995
ΧΕΛΜΟΥΤ ΣΕΝ (ΔΥΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ)
Παγκόσμιο Κύπελλο: 1974
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 1972
*Χαμένος τελικός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1976
ΚΑΡΛΟΣ ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΠΑΡΕΪΡΑ (ΒΡΑΖΙΛΙΑ)
Παγκόσμιο Κύπελλο: 1994
Κόπα Αμέρικα: 2004
*Χαμένος τελικός Κόπα Αμέρικα 1983
ΛΟΥΙΣ ΦΕΛΙΠΕ ΣΚΟΛΑΡΙ (ΒΡΑΖΙΛΙΑ)
Παγκόσμιο Κύπελλο: 2002
Κόπα Λιμπερταδόρες: 2 (1995 Γκρέμιο, 1999 Παλμέιρας)
*Χαμένος τελικός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2004 με την Πορτογαλία
ΜΑΡΤΣΕΛΟ ΛΙΠΙ (ΙΤΑΛΙΑ)
Παγκόσμιο Κύπελλο: 2006
Τσάμπιονς Λιγκ: 1 (1996 Γιουβέντους)
ΧΟΣΕ ΒΙΓΙΑΛΟΝΓΚΑ (ΙΣΠΑΝΙΑ)
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 1964
Τσάμπιονς Λιγκ: 2 (1956 Ρεάλ, 1957 Ρεάλ)
ΡΙΝΟΥΣ ΜΙΧΕΛΣ (ΟΛΛΑΝΔΙΑ)
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 1988
Τσάμπιονς Λιγκ: 1 (1971 Άγιαξ)
*Χαμένος τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου 1974
ΑΝΤΕΝΟΡ ΤΙΤΕ (ΒΡΑΖΙΛΙΑ)
Κόπα Αμέρικα: 2019
Κόπα Λιμπερταδόρες: 1 (2012 Κορίνθιανς)
*Χαμένος τελικός Κόπα Αμέρικα 2021
ΟΣΚΑΡ ΤΑΜΠΑΡΕΣ (ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ)
Κόπα Αμέρικα: 2011
Κόπα Λιμπερταδόρες: 1 (1987 Πενιαρόλ)
ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΦΛΕΪΤΑΣ (ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ)
Κόπα Αμέρικα: 1987
Κόπα Λιμπερταδόρες: 1 (1988 Νασιονάλ)
ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ ΜΑΤΟΥΡΑΝΑ (ΚΟΛΟΜΒΙΑ)
Κόπα Αμέρικα: 2001
Κόπα Λιμπερταδόρες: 1 (1989 Ατλέτικο Νασιονάλ Μεντεγίν)
Οι «άτυχοι»
Η λίστα με τους «άτυχους» περιλαμβάνει 10 τεχνικούς που έφτασαν πολύ κοντά στην κατάκτηση του «νταμπλ» τίτλων.
Πρώτος και... καλύτερος είναι ο Ντιντιέ Ντεσάν. Ο Γάλλος έφτασε πολύ κοντά να γίνει ο μοναδικός στον κόσμο που θα κατακτούσε Παγκόσμιο Κύπελλο και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα τόσο ως παίκτης και ως προπονητής.
Ως ποδοσφαιριστής πήρε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1998 και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2000 και ως προπονητής οδήγησε τη Γαλλία στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2018, αλλά δύο χρόνια νωρίτερα έχασε στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (ήττα με 1-0 στην παράταση από την Πορτογαλία).
Μάλιστα το ρεκόρ του θα ήταν ασύλληπτο, αφού ως παίκτης σήκωσε 2 Τσάμπιονς Λιγκ (1993 Μαρσέιγ, 1996 Γιουβέντους), χάνοντας τρία (1997 Γιουβέντους, 1998 Γιουβέντους, 2001 Βαλένθια), αλλά έχασε ως προπονητής της Μονακό τον τελικό του 2004 (ήττα με 3-0 από την Πόρτο).
Αναλυτικά η λίστα των «άτυχων» προπονητών
ΝΤΙΝΤΙΕ ΝΤΕΣΑΝ (ΓΑΛΛΙΑ)
Παγκόσμιο Κύπελλο: 2018
*Χαμένος τελικός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2016
ΓΙΟΑΧΙΜ ΛΕΒ (ΓΕΡΜΑΝΙΑ)
Παγκόσμιο Κύπελλο: 2014
*Χαμένος τελικός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2008
ΦΕΡΟΥΤΣΙΟ ΒΑΛΚΑΡΕΤΖΙ (ΙΤΑΛΙΑ)
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 1968
*Χαμένος τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου 1970
ΓΙΟΥΠ ΝΤΕΡΒΑΛ (ΔΥΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ)
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 1980
*Χαμένος τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου 1982
ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ ΟΛΑΣΑΡ (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ)
Κόπα Αμέρικα: 1929
*Χαμένος τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου 1930
ΦΛΑΒΙΟ ΚΟΣΤΑ (ΒΡΑΖΙΛΙΑ)
Κόπα Αμέρικα: 1949
*Χαμένος τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου 1950
ΜΙΓΚΕΛ ΜΟΥΝΙΟΘ (ΙΣΠΑΝΙΑ)
Τσάμπιονς Λιγκ: 2 (1960 Ρεάλ, 1966 Ρεάλ)
*Χαμένος τελικός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1984
ΕΡΝΣΤ ΧΑΠΕΛ (ΑΥΣΤΡΙΑ)
Τσάμπιονς Λιγκ: 2 (1970 Φέγενορντ, 1983 Αμβούργο)
*Χαμένος τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου 1978 με την Ολλανδία
ΑΡΙΓΚΟ ΣΑΚΙ (ΙΤΑΛΙΑ)
Τσάμπιονς Λιγκ: 2 (1989 Μίλαν, 1990 Μίλαν)
*Χαμένος τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου 1994
ΑΛΕΧΑΝΤΡΟ ΣΑΜΠΕΓΙΑ (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ)
Κόπα Λιμπερταδόρες: 1 (2009 Εστουδιάντες)
*Χαμένος τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014
* Του δημοσιογράφου και ερευνητή, Γρηγόρη Δημακάκου
