Ο Δημήτρης Αγραβάνης δεν ήταν ποτέ ο απόλυτος σταρ όπου κι ανα αγωνίστηκε, όμως ο ίδιος ήξερε ότι ήταν πολύ καλύτερος από αυτό που έδειχνε για καιρό.
Το 2016 έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στη σειρά των τελικών με απίθανο τρίποντο. Από το 2019 και την αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό δείχνει τι είδαν οι ερυθρόλευκοι σε εκείνον και τον έφεραν στον Πειραιά πριν καν γίνει 20 χρονών το 2013.
Στην Πάτρα δούλεψε, εξελίχθηκε κι άρχισε να δείχνει τι πραγματικά μπορεί να κάνει αξιοποιώντας τις εμπειρίες του στον Πειραιά. Είναι πλέον υπερπολύτιμος για την Εθνική στα «Παράθυρα» και δεν αποκλείεται να βρεθεί ακόμα και στο τελικό ρόστερ για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023 και πιο πριν του Ευρωμπάσκετ του 2022.
Κάθε αρχή και δύσκολη
Όταν υπέγραψε στο Μαρούσι το 2010 όλοι έμειναν άναυδοι με το κορμί του. Είδαν ότι τα προσόντα είναι εκεί, όμως ήθελε πολλή δουλειά για να φτάσει εκεί που μπορούσε.
Στις συμμετοχές του με τις μικρές Εθνικές ομάδες έλεγαν πως ήταν ο δεύτερος καλύτερος βάσει προοπτικής μετά τον Μποχωρίδη, κυρίως λόγω σώματος, αφού το μπόι δε διδάσκεται.
Όταν ήρθε στον Ολυμπιακό το 2013 αρκετοί απόρησαν και δεν έδειξε αμέσως ότι ανήκε εκεί,όμως έβαλε το κεφάλι κάτω και δούλεψε. Με εξαιρετικούς συμπαίκτες όπως τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη είχε τους καλύτερους δασκάλους κι αργότερα, στην περίοδο Σφαιρόπουλου αναβαθμίστηκε.
Η στιγμή που θα θυμάται για πάντα
Το 2016 ο Δημήτρης Διαμαντίδης θα έλεγε αντίο στο άθλημα, μετά από μια τελευταία σειρά κόντρα στον Ολυμπιακό. Ο Άγραβάνης φρόντισε να «χαλάσει τη γιορτή» στον τέταρτο τελικό, με ένα απίθανο τρίποντο με ταμπλό, μέσα στο ΟΑΚΑ.
Μπόρεσε έτσι να συνδέσει για πάντα το όνομά του με τα ντέρμπι, τοποθετώντας το δίπλα σε θρυλικές μορφές που έγραψαν ιστορία στη δυσκολότερη κι απαιτητικότερη αναμέτρηση δτη Basket League.
Το καλάθι αυτό τον έκανε για πάντα αγαπητό στους ερυθρόλευκους φιλάθλους και έμεινε ως το κρισιμότερο της καριέρας του στον Πειραιά. Μετά το δεύτερο πρωτάθλημα συνέχισε μέχρι και το 2019 στον Ολυμπιακό, όταν κι έφυγε για την Πάτρα.
Η εμπιστοσύνη του Γιατρά και του Ζούρου
Από τη μετακίνησή του κι έπειτα έχει αγκαλιάσει την ταμπέλα του «late bloomer» και βγαίνει μπροστά. 10.8 πόντοι και 5 ριμπάουντ σε 17 συμμετοχές και 21 λεπτά μέσο όρο το 2020.
Την επόμενη χρονιά, δηλαδή πέρυσι, ανέβηκε στους 12.7 πόντους και στα 5.9 ριμπάουντ, παίζοντας 26 φορές στο πρωτάθλημα και μέσο όρο 28 λεπτά.
Φέτος σε 12 ματς έχει 12.7 πόντους κι 6.17 ριμπάουντ, ευστοχώντας και 30% στα τρίποντα (10/31) σε 21 λεπτά παρουσίας.
Τόσο ο Μάκης Γιατράς αρχικά, όσο κι ο Ηλίας Ζούρος τον πιστεύουν και τους επιστρέφει την εμπιστοσύνη με την απόδοσή του.
Βασικό στέλεχος της Εθνικής
Από το 2014 και την Κρήτη έχουν περάσει πολλά χρόνια και τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ο καλύτερος τότε Μποχωρίδης παλεύει να βρει ρόλο στην ομάδα και στην Εθνική, ενώ ο Αγραβάνης σίγουρα είναι βασικό στέλεχος των «Παραθύρων».
Έκανε μυθικό ματς με 22 πόντους και 11 ριμπάουντ στο 76-67 της Πόλης, για το 2/2 απέναντι στην Τουρκία. Το παιδί έχει δουλέψει, έχει γίνει πλέον άντρας και δεν είναι μονοδιάστατος στο παιχνίδι του.
Πλέον απειλεί από μακριά, με πλάτη, από μέση απόσταση, ενώ μπορεί και να κουβαλήσει τη μπάλα, πασάροντας προς τα έξω όταν πρέπει, είτε τελειώνοντας με διείσδυση.
Ο Δημήτρης Αγραβάνης δεν είναι σταρ. Είναι όμως ένας τίμιος παίκτης που «έκλεισε τα αυτιά» στην κριτική και τώρα βρίσκεται εκεί που θα μπορούσαν να είναι άλλοι, οι οποίοι δε δικαίωσαν τις προσδοκίες.
