Δεν ήταν κάποιο γκολ, αλλά κάποια χαμένη ευκαιρία. Αντιπάλου.
Σε αυτά τα τρία - τέσσερα δευτερόλεπτα που ο Μίλερ έκανε να διασχίσει την απόσταση από το κέντρο του γηπέδου, μέχρι το ύψος της περιοχής η ανάσα όλης της Αγγλίας κόπηκε.
Ολόκληρη η τραυματική ποδοσφαιρική ιστορία των τριών λιονταριών παίχτηκε σαν φιλμ μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Ο Τόμας Μίλερ είχε όλη την άνεση να πλασάρει, να ντριμπλάρει, να κάνει ότι θέλει. Έχει βάλει δεκάδες τέτοια γκολ στην καριέρα του. Για την κλάση του χρειαζόταν ένα τυπικό, κρύο τελείωμα, όπως αυτά που συνηθίζει.
Ο Γερμανός πλάσαρε συρτά. Η μπάλα κύλησε βασανιστικά. Ξύρισε το δοκάρι και πέρασε άουτ.
Ο Πίκφορντ με δύο σπουδαίες επεμβάσεις κράτησε για τέταρτο σερί ματς το μηδέν και έδωσε ηθικό στους συμπαίκτες του. Όταν ο Τζακ Γκρίλις μπήκε στο γήπεδο, η Αγγλία πήρε την φλόγα, την έμπνευση, την σπίθα που έψαχνε.
Μία στιγμή τακτικής αναρχίας του Ραχίμ Στέρλινγκ που από δεξιός εξτρέμ, έκανε διαγώνια κούρσα και μπήκε στην περιοχή σαν κρυφός σέντερ-φορ έφερε το 1-0 (75’) και η πλάστιγγα έγειρε.
Όταν ο Τόμας Μίλερ αστόχησε στο πιο κλασικό τετ-α-τετ του Euro έξι λεπτά αργότερα, οι Άγγλοι βεβαιώθηκαν ότι δεν το χάνουν.
Όταν ο Χάρι Κέιν έσπασε το ρόδι και πέτυχε το πρώτο του γκολ στην διοργάνωση (86’, 2-0) άρχισαν να αναρωτιούνται.
Βρε λες;