Ο Κώστας Καλογερόπουλος είναι γιατρός, δραστήριος πρόεδρος εδώ και πολλά χρόνια του Ιστιοπλοϊκού Συλλόγου της Πάτρας.
Μετείχε με ολοκληρωμένη πρόταση στην ημερίδα που διοργάνωσε το σπιράλ με θέμα "τι μαρίνα θέλουμε". Ο ίδιος ήταν ξεκάθαρος στην τοποθέτησή του:
- Ανήκω σε εκείνους που πιστεύει ότι η πόλη του πρέπει να αναπτύξει ειδικές μορφές τουρισμού (όπως είναι ο αθλητικός, εκκλησιαστικός, των ΑμεΑ, ο ιστορικός κ.α) και ακριβώς οι υποδομές πρέπει να είναι το ζητούμενο. Προσωπικά ανήκω σε εκείνους που δεν έχουν άμεσο όφελος (ξέρετε είμαι γιατρός και όχι εργολάβος) αλλά πιστεύω ότι για να πάει μπροστά μια τοπική κοινωνία είναι πολύ σημαντικό να διαμορφώσεις την κοινή γνώμη μέσα από ειλικρινή ενημέρωση. Είμαι στη διάθεση όλων των παρατάξεων να προσφέρω την άποψη μου δημιουργικά για να αποκτήσουμε άποψη και να σχεδιάσουμε το μέλλον.
- Μαρίνα είναι πολλά πράγματα πολύ περισσότερο από αυτά που ο κόσμος πιστεύει, δηλαδή του ντόκου για ελλιμενισμό των σκαφών. Μαρίνα είναι προφανώς ο ντοκος, αλλά είναι κυρίως οι χερσαίες εγκαταστάσεις παροχής υπηρεσίων στα σκάφη, (νερό, ηλεκτρικό, απόβλητα, καύσιμα, ανεφοδιασμός, και είναι και ο χώρος διαχείμανσης, η επείγουσας υποστήριξης). Για παράδειγμα μια γνωστή μαρίνα στην περιοχή του Ιονίου που έχει 620 θέσεις ελλιμενισμού, διαθέτει χώρο εξυπηρέτησης διαχείμανσης, έχει 2 σουπερμάρκετ, 1 εστιατόριο, 2 Laundry, 5 καταστήματα ειδών υποστήριξης σκαφών, 8 γραφεία τουριστικών /ναυλώσεων κλπ, καύσιμα, γύρω στα 3 κτήρια με ντουζιέρες, w.c.(διότι απαγορεύεται να χρησιμοποιεί W.C. κατά την παραμονή του σκάφους στη μαρίνα εκτός και εάν διαθέτει κλειστό κύκλωμα (waste tank) κλπ, 1 ξενοδοχείο, 2 γραφεία ενοικίασης αυτοκινήτων και 2 μόνο καφέ κ.α. (Εάν θέλετε να κάνουμε σύγκριση με το χώρο εδώ θα βρούμε μόνο μπαρ και καφέ)
- Τι συνεισφέρει στην τοπική οικονομία; Εκτός από τις θέσεις εργασίας που είναι πολλές, εάν θυμάμαι καλά ήταν 800.000 ευρώ το χρόνο ενοίκιο, αλλά συν το 13% από τον όποιο τζίρο γίνεται μέσα στην μαρίνα (καύσιμα, ναυλοσύμφωνα, ανταλλακτικά κα.).
Η προηγούμενη μαρίνα που ανέφερα συνυπάρχει με την παλιά κρατική μαρίνα η οποία δεν έχει ειδικό χώρο για καύσιμα, δεν έχει τουαλέτες, δεν εχει ρεύμα δεν εχει κάδους για απόβλητα. Εάν σας ρωτήσω ποιος ρυπαίνει περισσότερο και ποιος πουλάει τι, τι θα λέγατε η οργανωμένη η μη οργανωμένη. (Αυτό για να διαλύουμε ορισμένους μύθους που κατα καιρούς έχουν ακουστεί σχετικά.
- Έχουμε μαρίνα εμείς; όχι σαφώς. Εμείς δεν πουλάμε υπηρεσίες παρότι είμαστε σε ένα διάδρομο στον οποίο από την είσοδο του Πατραϊκού μεχρι τον Πειραιά περίπου 140 μιλίων, δεν υπάρχει οργανωμένη μαρίνα παρα μονο αγκυροβόλια και 2-3 ημιτελείς μαρίνες. Από δε την πλευρά της Πελοποννησου που θα μπορούσε να αποτελεί και εναλλακτική λύση να αφησει καποιος κατοικος του κέντρου το σκάφος δεν υπάρχει σε ακτογραμμή 180 μιλίων. Στο αντίστοιχο πέρασμα της Σικελίας υπάρχουν 10 οργανωμένες μαρίνες και άλλες τόσες μικρότερες.
- Σε μια περιοχή π.χ. Πατραϊκού μία μαρίνα αρκεί; Οχι. Οι μαρίνες δουλεύουν με ενα σύστημα δικτύου. Και αυτό είναι καλό για όλη την περιοχή. Εχεις μια κεντρική μαρινα και γυρω αναπτύσσεις μικρότερες μαρίνες, η λιμενισκους που θα συνδέονται. Η μία μαρίνα δεν είναι ανταγωνιστική με την άλλη... Δουλεύει σαν ένα δίκτυο που η μια έχει ανάγκη την άλλη. Εδώ για παράδειγμα εάν φτιάξουμε στην Πάτρα θα πρέπει να αναβαθμίσουμε την Ναύπακτο, τα Τριζόνια, το Κρυονέρι στην απέναντι ακτογραμμή και από εδώ το Αιγιο, Ψαθόπυργο, Αραχωβίτικα, Αλυκέςκ.α.
- Και τώρα ερχόμαστε στα δύσκολα ...τι την κάνουμε αυτή τη μαρινα, και που φτιάχνουμε μια οργανωμένη μαρίνα.
Α. να την καταστήσουμε σύγχρονη με το να την επισκευάσουμε και να αυξήσουμε τις θέσεις. Θέλουμε άλλες 200 τουλάχιστον θέσεις και χρειαζόμαστε από τα 2 μεχρι τα 3,5 εκατομμυρια τουλάχιστον διότι όταν λέμε επισκευές εννοούμε και εκβάθυνση, εννοούμε και στήριξη και επέκταση του κυματοθραύστη της μαρίνας.
Και χρειαζόμαστε και χερσαίο χώρο όχι για τα καφέ αλλά για τα γραφεία και τις υπηρεσίες υποστήριξης της μαρίνας, που σημαίνει ότι δεν θα μπορούν να λειτουργούν τόσα καφέ και που μάλλον δεν υπάρχει. Ποιος θα πάρει αυτή την πολιτική απόφαση τη στιγμή που έχει διαμορφωθεί ένα status quo. Στο τραπέζι κατά καιρούς έπεσε η πρόταση να την δώσουμε σε έναν ιδιώτη να την φτιάξει αυτός. Ωραία άντε και τον βρήκαμε, τι θα του δώσουμε; Και άντε και θα ρίξει τα χρήματα με τις άδειες τι θα γίνει.. θα περιμένει πόσα χρόνια. . Ωστοσο είναι στο τραπέζι και αυτό.
Β. Να την αφήσουμε όπως είναι με χαμηλού κόστους επισκευές και να χρησιμοποιηθεί σαν αγκυροβόλιο με ανταποδοτικό χαράκτηρα για τους ντόπιους, να στεγάζει ναυταθλητικές δράσεις και τον κοινωνικό ιστό της πόλης (ψαράδες κλπ) όπως είναι τα αλιευτικά καταφύγια που δεν έχουμε ούτε τέτοιο στη πόλη μας.
Γ. Προφανώς διατηρόντας την υπάρχουσα πρέπει να φτιάξουμε και μία σύγχρονη οργανωμένη με επιπλέον τουλάχιστον 300 θέσεων τουλάχιστον για τις ανάγκες του γιώτινγκ με σκοπό να παρέχουμε υπηρεσίες και όχι απλά ντόκο διανυκτέρευσης.
Τι λοιπόν προτείνω:
1.Δεν χρειάζεται ο Δημος να έχει την διαχείριση ενός τοσο εξειδικευμένου αντικειμένου αφου δεν έχει την τεχνογνωσία (παρότι πιστεύω στο ρόλο του πρώτου βαθμού της αυτοδιοίκησης) και θα μπορούσε ο ΟΛΠΑ να το κάνει αποδίδοντας στον Δήμο ένα αντίτιμο. Ετσι θα μπορούσε να δουλεύει συνεργικά συνδέοντας την μαρίνα mega γιωτ μαζί με την μαρίνα των μικρότερων σκαφών.
2. Να μείνει με ανταποδοτικό χαρακτήρα η παλιά μαρίνα παρέχοντας ναυταθλητικές υπηρεσίες και ελλιμενισμό σε σκάφη με μικρό βύθισμα μια και τα 2/3 της μαρίνας είναι στο 1.5 μέτρο.
3. Για τη δημιουργία της άλλης μαρίνας, υπάρχουν 2 χώροι που προσφέρονται με διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Α. Ο ένας χώρος ίσως η πιο καλή εκδοχή, είναι η μια από τις δυο λιμενολεκάνες (προτείνω τον χώρο δίπλα στη mega γιώτ) που τοποθετόντας πλωτές σε μικρό χρονικό διάστημα είναι λειτουργικές και που έχει το πλεονέκτημα όπως θέλει η σύγχρονη τάση να βάζει τις μαρίνες δίπλα στο ιστορικό κέντρο για να έχει ο επισκέπτης πρόσβαση στην αγορά. Παράδειγμα είναι η Κέρκυρα που έδιωξε την παλιά θέση άφιξης των φέρρυ και την έκαμε μαρίνα megaγιωτ, όπως και η Πρέβεζα.
B O δεύτερος χώρος που όμως υπολείπεται σε άδειες σχεδιασμό και φυσικά δεν είναι άμεσα διαθέσιμος είναι στην περιοχή της Ευας όπου εκεί θα μπορούσε να κατασκευαστεί μια μαρίνα και δίπλα στη στεριά ο χώρος διαχείμανσης έτσι ώστε η περιοχή να αξιοποιηθεί. Το πλεονέκτημα εκεί είναι ότι μπορεί να στεγαστούν σε προσιτές τιμές επιχειρήσεις υποστήριξης /επισκευών (ξυλουργός, ηλεκτρολόγος κ.α) οι οποίοι δύσκολα στο κέντρο η στην παλιά μαρίνα μπορούν να υπάρξουν με τα ενοίκια και την διαμορφωμένη κατάσταση. Θάταν ωραία να δώσουμε ζωή και χρώμα σε μια συνοικία της πόλης. Και προφανώς πιστευω ότι μια μαρίνα θα αναβαθμίσει και δεν θα υποβαθμίσει την περιοχή.
ΠΗΓΗ: Κωνσταντίνος Μάγνης / εφημερίδα "Πελοπόννησος"
