Παναγιώτης Φασούλας. Η ‘αράχνη’ του Ελληνικού μπάσκετ. Ένας άνθρωπος που δεν γεννάει ‘μεσοβέζικα’ συναισθήματα. Η τον συμπαθείς και τον θέλεις μπροστάρη ή τον αντιπαθείς και δεν θες καμία σχέση μαζί του. Στην Θεσσαλονίκη για μερίδα φιλάθλων ανεπιθύμητος. Στον Πειραιά λατρεύεται. Μπασκετμπολίστας, βουλευτής, Δήμαρχος και τώρα υποψήφιος για την προεδρία της ΕΟΚ.
Η συνέντευξη μαζί του δεν θα μπορούσε να είναι τυπική με ερώτηση- απάντηση. Και πως θα μπορούσε άλλωστε όταν τον ρωτάς κάτι και έχει καλύψει τις επόμενες 3-4 σκέψεις σου. Μια ελεύθερη κουβέντα και απόψεις ξεκάθαρες για το μέλλον του Ελληνικού μπάσκετ. Μιλάει συνεχώς για διαφάνεια, αξιοπιστία, αξιοκρατία και ξεκαθαρίζει ότι Οne man show αυτός δεν θα παίξει σαν πρόεδρος.
Όπως για το τι θα κάνει την πρώτη μέρα στο νέο του γραφείο εφόσον κερδίσει τις εκλογές και τα πλάνα του για την συνέχεια σε διάφορους τομείς. Και δεν μας άφησε παραπονεμένους. Απάντησε στα πάντα.
‘’Το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε είναι να δουλέψουμε ώστε το φίλαθλο κοινό να εμπιστευτεί τους ανθρώπους που θα είναι στην Ομοσπονδία. Θεωρώ ότι αυτό δεν είναι κάτι πολύ δύσκολο. Στόχος μας είναι να επαναφέρουμε την εξωστρέφεια, την αξιοκρατία, την αξιοπιστία και την διαφάνεια στο Ελληνικό μπάσκετ και την ομοσπονδία. Τι εννοούμε με αυτό: Να μπορούνε όλοι για παράδειγμα να γνωρίζουν μέσα από διαφάνεια ότι κάνουν τον ίδιο αριθμό μεταγραφών. Με την σωστή χρήση των νέων τεχνολογιών όλα θα είναι στο φως. Να φύγουμε από τον απαρχαιωμένο τρόπο με τα ταχυδρομεία και τους φακέλους.
Για την διαιτησία
''Να επαναφέρουμε την αξιοκρατία στο κομμάτι της διαιτησίας. Διαθέτουμε αξιόλογους διαιτητές σε όλες τις κατηγορίες αλλά ο τρόπος με τον οποίο ορίζονται, αξιολογούνται, τιμωρούνται αν θέλετε, προβιβάζονται και δεν υποβιβάζονται, ποτέ δεν τιμούν τις έννοιες αξιοκρατία και διαφάνειας''.
Για τα παιδιά που σταματάνε το μπάσκετ λόγω Πανελληνίων
''Να μεγαλώσουμε την οικογένεια του μπάσκετ. Αρνούμαι να δεχτώ ότι ουσιαστικά καταδικάζουμε τα 18χρονα παιδιά που βρίσκονται στην 3η λυκείου και που σταματούν το μπάσκετ για ένα χρόνο να μην τους δώσουμε ακόμα ένα έτος να επανέλθουν μέσα από ένα πρωτάθλημα under-19 να ξαναβρούν τα πατήματα τους'''.
Για το 3ον3
''Να αναπτύξουμε το 3on3 που είναι Ολυμπιακό άθλημα πλέον και πυλώνας του μπάσκετ στην FIBA μιας και φέρνει πολλά παιδιά κοντά στο γήπεδο''.
Για το Γυναικείο μπάσκετ
''Να φέρουμε το Γυναικείο μπάσκετ εκεί που του αξίζει. Και που του αξίζει; Στην ίση μεταχείριση και δικαιώματα με αυτό των Ανδρών. Εμείς δεν έχουμε διαφορετικό πρόγραμμα στις γυναίκες από ότι αυτό των ανδρών. Ίδιες παροχές, ίδιες διευκολύνσεις και οτιδήποτε κάνουμε για τους Άνδρες να κάνουμε και για τις γυναίκες και αυτό θα ισχύει για όλες τις Εθνικές ομάδες. Ότι δώσουμε για παράδειγμα στην Παίδων, θα δώσουμε και στην Κορασίδων''.
Για τα αναπτυξιακά πρωταθλήματα και τον ρόλο των περιφερειακών προπονητών.
''Να επαναφέρουμε τα αναπτυξιακά πρωταθλήματα μεταξύ των Ενώσεων, τα χριστουγεννιάτικα τουρνουά. Να δώσουμε στους περιφερειακούς προπονητές να πιστέψουν και πάλι ότι αυτό που κάνουν είναι πολύ σημαντικό και για τις οικογένειες τους αλλά και για την αναβάθμιση του μπάσκετ μέσα στο μυαλό των γονιών και των παιδιών. Να γυρνάνε όλα τα γήπεδα της χώρας, να βλέπουν και να αξιολογούν όλα τα ταλέντα από 14 μέχρι 19 χρονών και μέσα από μια πλατφόρμα να ενημερώνουν την ομοσπονδία για το που βρισκόμαστε. Και φυσικά θα αξιολογούνται και αυτοί για το έργο τους.
Ο καλός προπονητής δεν είναι πάντα αυτός που θα κερδίσει το πρωτάθλημα. Ο καλός είναι αυτός που από ένα απομακρυσμένο μέρος στην Ελλάδα θα ανακαλύψει, θα δουλέψει και θα μας παρουσιάσει παίκτες. Οι προπονητές αυτοί που δουλεύουν στην ανάπτυξη πρέπει να πάρουν την θέση που τους αρμόζει στο μπάσκετ. Εγώ προσωπικά είμαι προϊόν τέτοιων ανθρώπων. Προπονητές που ήταν μέντορες, μιλούσαν με εμάς, με τις οικογένειες μας, προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι αν δουλέψουμε θα δικαιωθούμε, γιατί σήμερα οι γονείς νομίζουν ότι με ένα καλό μάνατζερ το παιδί τους θα παίξει Α1. Δεν είναι έτσι. Θέλει δουλειά και προσπάθεια.
Αυτό θέλουμε και πρέπει να περάσουμε προς τα έξω. Ότι έχουμε σκοπό να φέρουμε αξιοκρατία και συνεχής προσπάθεια για την ανάπτυξη του μπάσκετ και όχι λόγια τύπου ‘Θα φτιάξουμε 150 γήπεδα σε όλη την Ελλάδα’’.
Τα κριτήρια της ομάδας
Διαβάζεις το ψηφοδέλτιο και βλέπεις ανθρώπους από όλες τις σωματειακές και πολιτικές παρατάξεις. Πως κατάφερε άραγε να τους ενώσει;
''Όλοι οι άνθρωποι που είμαστε στην ομάδα μας χαρακτηρίζει το μπάσκετ. Προφανώς δεν γίνεται όλοι να έχουμε τις ίδιες σωματειακές η πολιτικές πεποιθήσεις αλλά αυτό είναι κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα το ότι μπορούμε να συνεργαστούμε για να αναπτύξουμε το μπάσκετ που τόσο πολύ αγαπάμε. Για μένα, τον Φάνη, τον Ρεντζιά, τον Μέμο τον Ιωάννου το μπάσκετ είναι πολύ μεγαλύτερο από την πολιτική και την σωματειακή μας καταγωγή. Το μπάσκετ δεν έχει αριστερά η δεξιά. Τι διαφορές μπορεί να έχει ένας αριστερός με ένα δεξιό για το μπάσκετ; Ο καθένας ξεκίνησε είτε στην πόλη του, είτε στο χωριό του σαν παίκτης ή διαιτητής ή προπονητής ή παράγοντας γιατί του άρεσε και ήθελε να ξεχωρίσει μέσα από ένα αξιοκρατικό άθλημα όπως είναι το μπάσκετ''.
Για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό
''Ο Ερασιτεχνικός αθλητισμός είναι υγεία. Είναι το μέσον που όλες οι χώρες του Δυτικού κόσμου αναπτύσσουν και προβάλλουν. Γιατί; Γιατί υγιείς άνθρωποι σημαίνει λιγότεροι άνθρωποι στα συστήματα υγείας. Αλλά γιατί είναι υγιείς; Γιατί αθλούνται.
Κάποιοι άνθρωποι θεωρούν ότι οι παράγοντες που ασχολούνται με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό κερδίζουν κάτι. Δεν κερδίζουν απολύτως τίποτα. Μόνο την αναγνώριση ότι προσφέρουν στην κοινωνία. Ότι γλιτώνουν τα παιδιά από τους δρόμους. Ότι δίνουν διέξοδο στα παιδιά. Αυτούς τους ανθρώπους εμείς τους θέλουμε δίπλα μας''.
Σαν μέλος της ομοσπονδίας
Ο Παναγιώτης Φασούλας βρισκόταν στην ΕΟΚ μέχρι να παραιτηθεί και να θέσει υποψηφιότητα για την Προεδρία. Οι προτάσεις του βρήκαν ανταπόκριση όλα αυτά τα χρόνια.
''Εγώ στην Ελληνική Ομοσπονδία ήμουν σαν ένας άνθρωπος του μπάσκετ που ξέρει καλά το άθλημα του. Δεν ήταν δουλειά μου να επιβάλλω την άποψη μου, ούτε να προσβληθώ εάν δεν ενστερνίζονταν από τους άλλους αυτό που εγώ έλεγα. Σε άλλα πράγματα συμφωνούσαμε σε άλλα διαφωνούσαμε. Παράδειγμα ήμουν της άποψης ότι πρέπει να φέρουμε τον Ντόρσεϊ στην Ελλάδα λόγω της καταγωγής του ή να τιμήσουμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο μέσα από την Ομοσπονδία που θα συμμετείχε στο Αll Star Game της Νέας Υόρκης. Να έχουμε μια πιο συχνή επαφή με τους ομοσπονδιακούς προπονητές, να αντιμετωπίζουμε με τον ίδιο τρόπο τις γυναίκες και τους άνδρες. Προφανώς τα περισσότερα από αυτά που είπα δεν εισακούστηκαν κάτι που με έκανε να θέλω να είμαι υποψήφιος''.
Για τις Ενώσεις
Αν η ΕΟΚ είναι η μάνα, οι εκάστοτε ενώσεις και οι Τ.Ε. είναι τα παιδιά της. Τι σκέφτεται για την επόμενη μέρα των Ενώσεων.
‘’Οι ενώσεις είναι πολύ σημαντικές για εμάς. Καταρχάς όταν μιλάμε για διαφάνεια θα πρέπει και οι ενώσεις να γνωρίζουν πόσα χρήματα θα έχουν στην κατοχή τους από την Ομοσπονδία για να μπορέσουν να σχεδιάσουν τα πρωταθλήματα τους και τα προγράμματα τους. Εμείς δεν μπορούμε να ξέρουμε τι συμβαίνει σε κάθε σωματείο σε όλη την Ελλάδα. Αυτή θα πρέπει να είναι η δουλειά των Ενώσεων και των Τ.Ε. Να είναι συνεργάτες και υποστηρικτές των σωματείων και όχι απλά ένας εισπρακτικός μηχανισμός που πουλάει φύλλα μεταγραφών και αγώνων και αναρτάει τα αποτελέσματα των πρωταθλημάτων τους.
Θα πρέπει οι Ενώσεις να συζητάνε μεταξύ τους. Να δουλεύουν ενιαία. Είναι αδιανόητο για μένα για παράδειγμα η κάθε ένωση να κάνει ξεχωριστό διαγωνισμό για μπάλες. Γιατί να μην μπορεί να γίνει μια κεντρική συμφωνία που θα αποφασιστεί στο συμβούλιο των προέδρων των Ενώσεων για μπάλες, ρουχισμό κτλ
Και πάνω από όλα να δώσουμε παιχνίδια στα παιδιά. Η χαρά του παιδιού είναι το παιχνίδι. Είναι απίστευτο να βλέπουμε σε κάποιες Ενώσεις να παίζουν τα παιδιά έξι παιχνίδια στο παιδικό. Καλή η προπόνηση και πρέπει να γίνεται αλλά το παιχνίδι είναι αυτό που θα αναδείξει και πάνω από όλα θα κάνει ένα παιδί να χαρεί. Το μπάσκετ είναι το παιχνίδι κυρίως και όχι η προπόνηση. Πρέπει να είσαι μπασκετικός για να το καταλάβεις αυτό; Και οι γονείς και τα παιδιά θέλουν αυτό και για αυτό θέλουμε να προσφέρουμε εμείς’’.
Όσον αφορά τα Εθνικά πρωταθλήματα αλλά και ερασιτεχνικά.
''Πρέπει να παρθούν αποφάσεις που να βοηθούν παίκτες και ομάδες. Γιατί να μην υπάρχει μια δεύτερη μεταγραφική περίοδο για παράδειγμα. Παίζει ένα παιδί μπάσκετ και ο μπαμπάς του παίρνει μια μετάθεση. Όπως θα αλλάξει σχολείο γιατί να μην αλλάξει και ομάδα; Δεν ανακαλύπτουμε το φεγγάρι με αυτά που λέμε. Απλά πράγματα που θα επαναφέρουν την όρεξη σε πολύ κόσμο για το άθλημα''.
Η τηλεοπτική κάλυψη στα μικρότερα πρωταθλήματα και το στοίχημα
''Βεβαίως και θα προσπαθήσουμε. Το νόμιμο στοίχημα θα υπάρχει πάντα. Το παράνομο στοίχημα είναι 'καρκίνος' και πρέπει να πολεμηθεί. Αλλά η ασυδοσία πρέπει να τελειώσει. Για αυτό και προωθούμε τις αλλαγές στην διαιτησία. Οι διαιτητές θα πρέπει να αρχίζουν να παίζουν για τον εαυτό τους. Δεν λέω ότι παίζουν για το στοίχημα προς θεού αλλά όταν ο διαιτητής θα ξέρει αν θα ανέβει ή θα πέσει κατηγορία ή θα μείνει εκτός για κάποια παιχνίδια θα μάθουν ότι δεν πρέπει να λειτουργούν και να εξυπηρετούν συμφέροντα.
Όσον αφορά τους αγώνες φυσικά θέλουμε κάλυψη παντού. Δεν μπορούμε να έχουμε σε όλα τα ματς κάμερα αλλά στα παιχνίδια που υπάρχει κάλυψη η ομοσπονδία θα πρέπει να παρεμβαίνει όταν βλέπει ότι υπάρχει κάτι ύποπτο.
Θα πρέπει να φέρουμε χορηγούς στα μικρότερα πρωταθλήματα. Τι θα πείραζε αν έχουμε έναν χορηγό δίπλα στο όνομα του πρωταθλήματος της Α2 ή αυτό της Α1 Γυναικών. Να μπορέσουμε να βάλουμε αυτά τα πρωταθλήματα στην κρατική τηλεόραση. Να δώσουμε εικόνα στα παιδιά. Να δουν αγώνες. Η ΕΡΤ δεν είναι εκεί για να κάνει υπερπαραγωγές αλλά για να επιμορφώνει τους Έλληνες. Είτε αυτό λέγεται Μουσική, είτε θέατρο, είτε λέγεται ερασιτεχνικός αθλητισμός.
Και μέσα από την προβολή να μεγαλώσουμε το μπάσκετ στην χώρα μας και στους άνδρες αλλά και στις γυναίκες που πραγματικά θεωρώ ότι αυτό το άθλημα ταιριάζει στην Ελληνίδα''.
Η βοήθεια στα ερασιτεχνικά σωματεία που έχουν φτύσει αίμα τα τελευταία χρόνια με σκανδαλώδες πληρωμές προς την Ομοσπονδία
‘’Το να φορτώνουμε τα πάντα στην πλάτη των ερασιτεχνικών σωματείων είναι ιδεοληψίες που ανήκουν στο παρελθόν. Αυτό συνέβαινε γιατί το τμήμα μάρκετινγκ της ομοσπονδίας δεν υφίσταται. Εμείς πρέπει να επαναφέρουμε επαναλαμβάνω την αξιοπιστία ώστε να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε χορηγούς που και αυτοί θα θέλουν να συνδέσουν το όνομα τους με κάτι καλό, και να κάνουμε μια ΕΟΚ που δεν θα θέλει τα λεφτά των ερασιτεχνικών σωματείων που φτύνουν αίμα για να κρατήσουν τα παιδιά στα γήπεδα. Εφόσον δείξεις κάτι καλό και τίμιο και φέρεις τους χορηγούς τα έσοδα της ομοσπονδίας θα εκτοξευτούν και όταν γίνει αυτό θα μπορέσουμε να μοιράσουμε στα σωματεία μέρος των κερδών είτε με την μορφή ελαφρύνσεων, είτε με την παροχή υλικού (μπάλες, ρούχα) ώστε να εκλείψουν φαινόμενα αυτοκόλλητων υγείας ενώ υπάρχουν ήδη οι κάρτες.
Έτσι πρέπει να προσεγγίσουμε τις ομάδες και την οικονομική βοήθεια. Το να λέμε ότι θα βάλει κάποιος λεφτά από την τσέπη του ή θα προσεγγίσει τον πρωθυπουργό για μεγαλύτερη επιχορήγηση είναι κάτι που απλά δεν υπάρχει.
Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να φέρουμε και πάλι πίσω κόσμο που αγαπάει το μπάσκετ αλλά αποτραβήχτηκαν γιατί δεν άντεχαν να πληρώνουν τα πάντα από την τσέπη τους. Στόχος είναι να επιμορφώσουμε τους γονείς λέγοντας τα οφέλη που έχει ο αθλητισμός. Δεν θα παίξουν όλοι μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο. Αλλά τα εφόδια που θα έχουν πάρει στην ζωή τους από την συμμετοχή σε μια ομαδική προσπάθεια θα τους βοηθήσουν στην συνέχεια’’.
Οι παράγοντες και το όραμα που λείπουν από το Ελληνικό μπάσκετ και το παράδειγμα του Αρίωνα
‘’Ένας παράγοντας δεν μπορεί να πάρει το 100% των χρημάτων που βάζει, αλλά ταυτόχρονα ο άνθρωπος αυτός θα πρέπει να νιώθει ότι η ομοσπονδία και η πολιτεία θα είναι δίπλα του και όχι απέναντι του προσπαθώντας να τον απομυζήσει. Εμείς είμαστε σε αυτήν την κατεύθυνση. Πως θα μπορέσουμε να κρατήσουμε αυτούς τους παράγοντες στο γήπεδο. Πριν λίγο καιρό ήμουν σε μια περιοχή της Αθήνας με κάποιους ανθρώπους της ομάδας του Αρίωνα. Εκεί ο πρόεδρος μου έδειξε μια φωτογραφία της παιδικής ομάδας το 1978 που κέρδισαν το πρωτάθλημα επικρατώντας στον τελικό του ΠΑΟΚ. Είναι αυτή η ομάδα που κράτησε τους ανθρώπους αυτούς στο άθλημα και κάνανε αυτή την τρομερή δουλειά. Μέσα από μια καλή φουρνιά που τους έτυχε. Σήμερα αυτό είναι αδύνατον να γίνει με τις μεγάλες ομάδες να παίρνουν ότι καλύτερο υπάρχει από τις μικρές στις μεγαλουπόλεις τους αφαιρεί το όνειρο αυτό’’.
Παναθηναϊκός- Ολυμπιακός. Δεν τα κατάφερε κανείς να τους κρατήσεις εχθρούς μόνο εντός γηπέδων. Αυτός μπορεί να καταφέρει κάτι;
‘’Φυσικά και μπορούμε. Είναι ένας στόχος μας για τα επόμενα χρόνια. Οι ‘κόντρες’ χρειάζονται και μεταξύ ΠΑΟ-ΟΣΦΠ και ΠΑΟΚ-ΑΡΗΣ αλλά αυτές να είναι μόνο στο αθλητικό κομμάτι. Και στόχος μας είναι αυτός. Να δώσουμε σε όλες τις ομάδες την δυνατότητα να αντιληφθούν ότι το πρωτάθλημα θα ξεκινάει με ίσους όρους για όλους. Αν δεν μπορούμε να κάνουμε ένα φαιναλ φορ και καθόμαστε να τσακωνόμαστε για τα πάντα ας ασχοληθούμε με κάτι άλλο. Να φύγουμε από τον φανατισμό και να επικεντρωθούμε στα ουσιώδη. ‘’
Τίτλοι, ταξίδια, χαρές, λύπες: Εν τέλει τι μπορεί να μένει στο τέλος από αυτή την καριέρα; Ο Νίκος Γκάλης είχε πει κάποτε ότι εάν κατάφερα έστω και ένα παιδί να το πάρω από τους δρόμους και να το βάλω μέσα σε ένα γήπεδο είμαι ευχαριστημένος. Αυτός;
''Αυτό μένει στο τέλος. Ζήσαμε ένα απίστευτο όνειρο μέσα από το μπάσκετ. Τα συναισθήματα που σου δίνει ο αθλητισμός δεν μπορεί να στα δώσει κανείς. Μια ζωή με χαρές, πίκρες, πανηγύρια, ‘κηδείες’. Ήμασταν τυχεροί αυτό που αγαπήσαμε το κάναμε επάγγελμα και μπορέσαμε μέσα από αυτό να παρακινήσουμε και άλλα παιδιά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Είναι πολύ μεγάλη ικανοποίηση που σήμερα στα 57 μου με σταματούν στον δρόμο και μου λένε για παράδειγμα: Ότι το 1987 την ημέρα του τελικού έδινα Πανελλήνιες ή υπηρετούσα στο τάδε μέρος. Δηλαδή ένα αθλητικό γεγονός έχει συνδεθεί με τις μνήμες και τις ζωές κάποιον ανθρώπων.
Και αποδείξαμε ότι αυτό που λένε ότι οι Έλληνες δεν κάνουν για ομαδική δουλειά είναι ένας μύθος. Κάνει για ομαδική δουλειά. Και το μεγαλύτερο κατόρθωμα μας είναι ότι πίστεψαν οι γονείς σε αυτό το πράγμα και έσπρωξαν τα παιδιά τους προς τον αθλητισμό.
Κανείς δεν ξεκίνησε για να γίνει μεγάλος παίκτης. Ξεκίνησε τον αθλητισμό γιατί το ήθελε και το αγαπούσε. Συμβόλαιο με την επιτυχία δεν έχει κανένας. Αλλά το μπάσκετ μπορεί να σου προσφέρει εφόδια που θα σε συντροφεύσουν στις υπόλοιπες πτυχές της ζωής σου''.
Ο Βασιλακόπουλος και η μη στήριξη του και το μήνυμα με αποδέκτες παντός υπευθύνου
''Δεν ακυρώνουμε την προσπάθεια ή την πορεία του Γιώργου Βασιλακόπουλου στο μπάσκετ. Για κάποιο περίεργο λόγο που δεν μπορώ να καταλάβω δεν θέλει να είναι μαζί μας για την επόμενη μέρα. Για το μπάσκετ μιλάμε. Αν μπορέσουμε να τα καταφέρουμε έχει καλώς. Αλλιώς δεν θα ρίξουμε την χώρα στα τάρταρα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως όλοι κάνουνε εκτός από εμάς. Είμαστε 24 άτομα με πορεία στο χώρο του μπάσκετ και όχι μόνο. Γνωρίζουμε πολύ καλά την δημόσια διοίκηση και πολύ καλύτερα από κάποιους ανθρώπους που νομίζουν ότι θα λειτουργήσουν με ιδιωτικούς όρους. Εμείς γνωρίζουμε πολύ καλύτερα από κάποιους τι σημαίνει συνεργασία με την πολιτεία. Κατανοούμε πολύ καλά που είμαστε και τι πάμε να κάνουμε''.
Την επόμενη μέρα εφόσον κερδίσει θα βρίσκονται άνθρωποι στο Δ.Σ. που δεν συμπορεύτηκαν μαζί του. Οι γραμμές θα είναι παράλληλες ή όλοι θα είναι στην ίδια.
''Δεν υπάρχουν ιδεοληψίες, ούτε χαρακώματα. Εφόσον υπάρχουν άνθρωποι με όρεξη για δουλειά φυσικά και θα είμαστε στην ίδια μεριά. Εγώ πιστεύω στις δημοκρατικές διαδικασίες. Δεν είναι σκοπός μου να διαδεχθώ τον Γιώργο Βασιλακόπουλο στο ενός ανδρός αρχή που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Και δεν θέλω και δεν γίνεται. Η νέα μέρα πρέπει να είναι τελείως διαφορετική στην ΕΟΚ. Με οργανόγραμμα και με παραγωγή και νέων στελεχών που χρειάζεται να υπάρχουν''.
Συνέντευξη στον Μιχάλη Σταμουλάκη - https://www.basket247.gr/
