Σημαντική ημερομηνία για την πατραϊκή πυγμαχία η 16η Αυγούστου, καθώς εκείνη την μέρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 είχαμε την παρουσία του Μάριου Καπερώνη στο πυγμαχικό τουρνουά των Αγώνων.

Μόλις είκοσι χρονών ήταν τότε ο Μάριος Καπερώνης όταν κέρδισε με το σπαθί του την συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

Γινόταν ο δεύτερος πατρινός που πετύχαινε κάτι τέτοιο, 32 χρόνια μετά τους Αγώνες στο Μόναχο (Θεριανός - 1972) και ο τελευταίος μέχρι σήμερα. Σε μια περίοδο που το άθλημα βίωνε κρίση ο Μάριος Καπερώνης πετύχαινε την ύψιστη αθλητική διάκριση: Να ανέβει στο ρινγκ με τους πέντε κύκλους να το κοσμούν.

Είχε ήδη καταφέρει, στα λίγα χρόνια που έκανε πυγμαχία, να στεφθεί πρωταθλητής Ελλάδας, με την φανέλα της ΕΑΠ ασφαλώς.

Ο αγώνας δεν κρίθηκε υπέρ του, καθώς γνώρισε την ήττα με διακοπή στον τρίτο γύρο λόγω μεγάλης διαφοράς στα σημεία (32-12) από τον Βρετανό Αμιρ Καν, μετέπειτα Ολυμπιονίκη, για την προκριματική φάση των 60 κιλών και αποκλείστηκε από την συνέχεια.

Ο πατρινός πρωταθλητής πραγματοποίησε καλή εμφάνιση αλλά έκανε λάθη στον δεύτερο γύρο. Την προσπάθειά του ενίσχυσαν περισσότεροι από 1500 φίλαθλοι, ανάμεσά τους η Πριγκίπισσα της Βρετανίας, Αννα.

Ο προπονητής του Πανταζής Μαρκάκης δήλωσε: "Ο Καπερώνης είναι νέος αθλητής έχει καλή τεχνική αλλά χρειάζεται δουλειά στην τακτική και εμπειρία".

Ο ίδιος ο Καπερώνης δήλωσε αργότερα για κείνη την εμπειρία του:

«Οταν βγήκα από την φυσούνα στην κεντρική αίθουσα του γηπέδου, είναι η καλύτερη αίσθηση στην καριέρα μου. Ενιωθα τον παλμό του κόσμου, άκουγα χιλιάδες θεατές στην κερκίδα να φωνάζουν το όνομά μου! Δεν το είχα ξαναζήσει ποτέ, ήταν πρωτόγνωρο! Δεν σβήνει με τίποτα εκείνη η στιγμή. Αγωνιστικά δεν έζησα κάτι διαφορετικό, ήταν ένα παιχνίδι με 4 δίλεπτους γύρους όπως όλα. Ομως όλα τα υπόλοιπα είναι αξέχαστες στιγμές. Μοναδική εμπειρία για μένα και η ζωή στο Ολυμπιακό Χωριό. Φίλοι όλοι οι αθλητές μεταξύ μας, όχι μόνο οι πυγμάχοι, γινόμασταν "ένα" επειδή είχαμε ένα κοινό στόχο. Τόσες χιλιάδες άνθρωποι μοιράζονταν το ίδιο όνειρο! Κάθε φορά που σκέφτομαι τους Αγώνες λέω το ίδιο πράγμα: Μακάρι να μπορούσα να ξαναζήσω εκείνες τις στιγμές, όμως με τις τωρινές εμπειρίες που έχω. Δεν εννοώ αγωνιστικά, δεν θα άλλαζε κάτι στην τεχνική μου ή στα κτυπήματά μου, αλλά θα ήμουν διαφορετικός εάν λειτουργούσα με τον τωρινό τρόπο σκέψης. Δεν ξέρω αν θα ήταν διαφορετικό το αποτέλεσμα με τον Αμίρ Καν (σ.σ. κατέκτησε λίγες μέρες μετά το ασημένιο μετάλλιο στα 60κ.), ίσως, αλλά θα ήμουν εγώ διαφορετικός».

Το τέλος των Αγώνων σήμανε ουσιαστικά και το τέλος της αθλητικής του καριέρας, πολύ πρόωρα. Σήμερα, 37 ετών έχει ριζώσει στην πυγμαχία. Πιστοποιημένος προπονητής έχει πάνω από δέκα χρόνια προσφοράς στο άθλημα, πρώτα στην ΕΑΠ και μετά στην Άμυνα από την οποία έχουν αναδειχθεί δεκάδες πρωταθλητές Ελλάδας!

Είναι παντρεμένος με την Σοφία Σταυροπούλου κι έχουν έναν γιο, τον Μάριο, που μόλις κάνει τα πρώτα του βήματα στον χώρο της πυγμαχίας.

ΤΑ ΜΕΤΤΑΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΚΑΠΕΡΩΝΗ

Δεν υπάρχει άλλος πυχγμάχος που ξεκίνησε από το παιδικό πρωτάθλημα με χρυσό μετάλλιο και συνέχισε κατακτώντας πάντα το χρυσό, στο εφηβικό, στο νέων, στη Γ' κατηγορία, στη Β' και στο ανδρών! Μέσα σε τρία χρόνια (1999, 2000, 2001) επτά χρυσά σε έξι διαφορετικά πανελλήνια πρωταθλήματα!