Οι Α' Διεθνείς Ολυμπιακοί Αγώνες των Νέων Χρόνων διεξήχθηκαν στην Αθήνα από 25 Μαρτίου έως 3 Απριλίου 1896. Πήραν μέρος 231 Έλληνες αθλητές και 80 ξένοι από 12 χώρες.

Οι Έλληνες πέτυχαν πρώτη νίκη σε δέκα από τα 44 αγωνίσματα και κατέλαβαν τη δεύτερη θέση σε 18 και την τρίτη σε 16. Οι πρώτοι νικητές (οι Ολυμπιονίκες) τιμήθηκαν με αργυρά μετάλλια. Όσοι κατέλαβαν δεύτερη θέση (δευτεραθλητές τους αποκαλούσαν τότε) έλαβαν χάλκινα μετάλλια. Τα ονόματα των τρίτων νικητών ελάχιστες εφημερίδες μνημόνευσαν.

Από τους Πατρινούς αθλητές ολυμπιονίκης αναδείχθηκε ο Νικ. Ανδριακόπουλος (του Παναχαϊκού Γ.Σ.) που αγωνίστηκε ως φίλαθλος και όχι ως μέλος του Συλλόγου του. Ήρθε πρώτος στην αναρρίχηση σε σχοινί, «επί κάλω» κατά την τότε ορολογία. Στο αγώνισμα αυτό έπρεπε ο αθλητής να αναρριχηθεί σε σχοινί, που είχε πάχος τεσσάρων εκατοστών και κρεμόταν από ιστό ύψους 15 μέτρων. Η αναρρίχηση γινόταν με μεγάλες και γρήγορες έλξεις. Στην κατάβαση, που γινόταν με αργό ρυθμό, έπρεπε τα σκέλη του αγωνιζομένου να σχηματίζουν ορθή γωνία με τον κορμό του.

Το αγώνισμα της αναρρίχησης έγινε τις 29 Μαρτίου το πρωί. Πήραν μέρος δύο Έλληνες αθλητές και δέκα ξένοι, από τους οποίους οι επτά ήταν Γερμανοί. Πρώτοι αναρριχήθηκαν οι δύο Έλληνες. Όταν οι ξένοι είδαν την δεξιότητα και την ταχύτητα τους, αποσύρθηκαν, πλην ενός Γερμανού που δεν κατόρθωσε όμως να φθάσει στην κορυφή. Έτσι ανακηρύχθηκαν ολυμπιονίκης ο Ν. Ανδριακόπουλος με χρόνο 23"4 και δευτεραθλητής ο Π. Ξενάκης του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου των Αθηνών.

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΠΑΝΟΣ
Στην κολύμβηση ο Αντώνιος Πεπανός στον αγώνα των 500 μέτρων (με επίδοση 9'57"6) τερμάτισε δεύτερος, μετά τον Αυστριακό Νόουμαν ο οποίος πέτυχε χρόνο 8Ί2"6 και κέρδισε τον τίτλο του ολυμπιονίκη. Οι κολυμβητικοί αγώνες έγιναν τις 30 Μαρτίου στον όρμο της Ζέας. Δημιουργήθηκε ζήτημα για τη συμμετοχή του Πεπανού, επειδή στους πρώτους στην Πάτρα κολυμβητικούς αγώνες τον Ιούλιο του 1892 είχε βραβευθεί με δάφνινο στεφάνι και 200 δραχμές. Ο Κανονισμός των Ολυμπιακών Αγώνων απαγόρευε τη συμμετοχή αθλητών που είχαν κάποτε αγωνισθεί για χρηματικό βραβείο. Αναφέρθηκε όμως ότι ο Πεπανός είχε αρνηθεί τότε να παραλάβει τις 200 δρχ., αλλά υποχρεώθηκε τελικώς να τις δεχθεί με το επιχείρημα ότι το χρηματικό ποσό ήταν «αναποσπάστως συνδεδεμένο με το έπαθλον» (το δάφνινο στεφάνι). Και διέθεσε το ποσό τούτο για να παραθέσει γεύμα στη διοίκηση του Παναχαϊκού (του οποίου ήταν τότε μέλος) και στους άλλους 14 κολυμβητές, που είχαν αγωνισθεί μαζί του.Δύο μέρες πριν από τους ολυμπιακούς της κολύμβησης ο Πεπανός κρυολόγησε και είχε αιμορραγία από τη μύτη. Έτσι αγωνίστηκε, χωρίς να βρίσκεται σε καλή φυσική κατάσταση. Για τον λόγο αυτό δεν πήρε μέρος και στον αγώνα των 1.200 μ. όπως είχε αρχικά σκοπό. Όταν στα 50.0 μέτρα ο Νόουμαν (21 ετών) τερμάτιζε πρώτος, ο Πεπανός (30 ετών) απείχε 60 μέτρα από το τέρμα. Ο Αυστριακός ολυμπιονίκης ήταν φοιτητής της ιατρικής. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής της δερματολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Ο Νόουμαν είχε επιδοθεί στην κολύμβηση από μικρό παιδί και ως το 1896 είχε κερδίσει 56 κύπελλα για ισάριθμες πρωτιές σε αγώνες στην πατρίδα του.

Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Πατρινός παλαιστής Στέφανος Χρηστόπουλος στάθηκε άτυχος. Οι αγώνες πάλης έγιναν σ' ένα κυκλικό σκάμμα γεμάτο ψιλή άμμο, με το σύστημα νοκ - άουτ. Τα ζεύγη των αντιπάλων ορίζονταν με κλήρωση. Αγωνίστηκαν πέντε παλαιστές. Ο Χρηστόπουλος (της Γυμναστικής Εταιρείας), ο Γ. Τσίτας (του Πανελληνίου Αθηνών), ο Άγγλος Έλιοτ, ο Γερμανός Σούμαν και ο Ούγγρος Ταποβίτσα. Θεωρήθηκε ότι όλοι ανεξαρτήτως βάρους ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Με τα σημερινά κριτήρια ο Χρηστόπουλος ήταν βαρέων βαρών και ο Τσίτας μέσων. Στα ημιτελικά κληρώθηκαν οι δύο Ελληνες μεταξύ τους. Ο Χρηστόπουλος ήταν βαρύτερος, δυνατότερος και πιο τεχνικός από τον αντίπαλο του. Ο Τσίτας όμως ήταν πολύ μαχητικός και γνώριζε (από τους δοκιμαστικούς αγώνες) τα κόλπα του Πατρινού παλαιστή. Η αναμέτρηση των δύο αντιπάλων ήταν πεισματώδης. Έπειτα από αμφίρροπο αγώνα μισής ώρας γονατίζουν και προσπαθούν να ανατρέψει ο ένας τον άλλο. Σε μια στιγμή που ο Χρηστόπουλος προσπαθεί να εφαρμόσει το παλαιστικό «σχήμα της χελώνας», οι δύο αντίπαλοι πέφτουν στην άκρη του σκάμματος και ο Χρηστόπουλος παθαίνει κάταγμα της ωμοπλάτης. Ο αγώνας διακόπτεται και ο τραυματισμένος αθλητής αποχωρεί με δυνατούς πόνους. Έτσι ο Τσίτας προκρίθηκε για τον τελικό αγώνα κατά του Γερμανού Σούμαν, τον οποίον δεν μπόρεσε να νικήσει.
Η είδηση για το ατύχημα του Χρηστόπουλου λύπησε πολύ τους Πατρινούς. Ας σημειωθεί ότι το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα, παραμονής της έναρξης των Ολυμπιακών, οι ψαράδες της συνοικίας Τσιβδί, που πήγαιναν στη «λειτουργία της αγάπης» στον ναό του Αγ. Ανδρέου, άναβαν και ένα κερί «για να δυναμώσει ο Άγιος τα μπράτσα» του παλαιστή συναδέλφου των. Ο Χρηστόπουλος νοσηλεύτηκε στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» εννέα μέρες.

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ