«Εγινε μια ομαδική δουλειά με βασικούς συντελεστές, τεχνικό επιτελείο και καλλιτέχνες να φθάνουν τα 50 άτομα δίχως να υπολογίζουμε τον κόσμο που εργάστηκε στο παρασκήνιο», μας εξήγησε ο κ. Λαλιώτης. Ο ίδιος κινήθηκε με βασική ιδέα ένα σύμπλεγμα τεχνών και κεντρικό μήνυμα την ένωση των λαών και την ποικιλομορφία της κουλτούρας. "Ετοιμάσαμε ένα «χαλί» για τη λεκάνη της Μεσογείου", αναφέρει. Η Μαρίνα Σάττι, οι χορογραφίες και το animation ήταν δικές του προτάσεις. «Θεώρησα ότι δεν έπρεπε να βασιστώ στον εντυπωσιασμό και την πορεία μου στο Πατρινό Καρναβάλι. Δεν ποντάραμε δηλαδή στη μεγαλοπρέπεια και σε στοιχεία υπερπαραγωγής αλλά στο συναίσθημα μέσα από εικόνες κατανοητές και προσιτές στο ευρύτερο κοινό. Το νερό, η μπάλα με τις αθώες παιδικές μνήμες που ανασύρει, οι σπανιόλες, οι δερβίσηδες, το ελληνικό καραβάκι είναι στοιχεία που είναι γνωστά σε όλους. Μονάχα δυο στολές «θύμισαν» τη διαδρομή του γκρουπ 86, οι προπομποί στην αρχή και οι ακροβάτες στο φινάλε. Αυτές ναι, ήταν εξτραβαγκάντ και ήταν μια πρωτότυπη αναφορά στο σήμα των Αγώνων.

Στην πρώτη περίπτωση είχαμε μάσκα- δελφίνι, μπούστο κίονα και αυτοφωτιζόμενη βάρκα ενώ η ολόσωμη φόρμα έγινε από ειδικό ύφασμα γεμάτο πούλιες που έλαμπε με τους φωτισμούς.

Στη δεύτερη περίπτωση των ακροβατών είχαμε μια άλλη μάσκα δελφινιού, κύματα στο πάνω μέρος του αστραφτερού  κοστουμιού και τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος κάτω. Η τελετή λήξης πάντως θα είναι πολύ πιο απλή, σαν χαρούμενο πάρτι και τα κοστούμια θα είναι επίσης πολύ πιο απλά»