Δεν ξέρουμε κατά πόσο ισχύει ότι τα χωριά βγάζουν πιο δυνατά και σκληραγωγημένα παιδιά από τις μεγαλουπόλεις, πάντως η περίπτωση της σημερινής μας φιλοξενούμενης στη στήλη «Στον δρόμο για το Τόκιο 2020», είναι ιδιαίτερη. Παρουσιάζουμε την πρωταθλήτρια της πυγμαχίας Εβελίνα Μαυρομμάτη, η οποία επέλεξε να κάνει κάτι που δεν συνηθίζουν οι γυναίκες, δηλαδή να ...ρίχνει μπουνιές (στο ρινγκ βεβαίως, μην παρασύρεστε).

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σταμνά Αιτωλοακαρνανίας, ένα μικρό χωριό άγνωστο στους περισσότερους, που βρίσκεται 25 χιλιόμετρα μακριά από το Μεσολόγγι. Θυμάται πως ήταν από μικρή δυνατό παιδί, αλλά δεν είναι αυτό το στοιχείο, που κάνει ξεχωριστή την ιστορία της. Είναι ότι άρχισε σε προχωρημένη ηλικία το άθλημα κι έφτασε μέσα σε μόλις τρία χρόνια να έχει διεθνείς διακρίσεις και να διεκδικεί πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες! Σε οποιοδήποτε άθλημα είναι πολύ δύσκολο ν' αναρριχηθείς σε κορυφαία επίπεδα όταν αρχίζεις στα 26 σου, όμως η Μαυρομμάτη ήρθε ν' αποτελέσει την εξαίρεση στον κανόνα. Κι επειδή η εντυπωσιακή της εξέλιξη δεν μπορεί παρά να σχετίζεται και με έμφυτο ταλέντο, πείσμα και δύναμη, το σημείο «δένει» με αυτό που αναρωτηθήκαμε στον πρόλογο.

«Η αλήθεια είναι ότι άρχισα την πυγμαχία σαν χόμπι. Τη διάλεξα σαν μία μορφή γυμναστικής και η αρχή έγινε τον Ιανουάριο του 2016. Είμαι φρέσκια, δηλαδή. Στον αθλητισμό είμαι από 15-16 ετών. Έκανα στίβο, ενόργανη γυμναστική, πήγαινα χορό, γυμναστήριο, αλλά όλα καθαρά για να γυμνάζομαι και να έχω καλή φυσική κατάσταση. Όχι με σκέψεις για πρωταθλητισμό. Ήμουν 26 ετών όταν μου είπαν ότι η πυγμαχία είναι καλός τρόπος εκγύμνασης και αποφάσισα να δοκιμάσω. Είδα γρήγορα ότι μου άρεσε. Με εξίταρε διότι εκτός από τη βοήθεια, που σου προσφέρει στο κομμάτι της φυσικής κατάστασης, απαιτεί εξυπνάδα, αντίληψη και ταχύτητα», επισημαίνει για την αρχή της ιστορίας της η Εβελίνα Μαυρομμάτη.

Στο χωριό της, στη Σταμνά, έμεινε μέχρι τα 14-15 της χρόνια. Πήγε Γυμνάσιο στο κοντινό Αιτωλικό και μετά Λύκειο στην Πάτρα «για να εξασφαλίσω καλύτερα σχολεία και φροντιστήρια». Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι η επαφή με διάφορα αθλήματα άρχισε έπειτα από τη μετακίνηση στην αχαϊκή πρωτεύουσα και η Μαυρομμάτη εξηγεί ότι στο χωριό ήταν δύσκολο ν' ασχοληθείς με κάποιο άθλημα. Τουλάχιστον επεδίωξε με πολύ κέφι αυτά τα βήματα από την εφηβική ηλικία και τώρα ο αθλητισμός τής έχει γίνει τρόπος ζωής. Από τον πρώτο καιρό στην πυγμαχία θυμάται πόσο σύντομα πέρασε από τη διάθεση για χόμπι στην αγωνιστική ...αρένα.

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕΣΑ ΣΕ 10 ΜΗΝΕΣ
«Πήγα στην Άμυνα Πατρών, το σωματείο του πρώην πρωταθλητή Μάριου Καπερώνη. Μου άρεσε η ιδέα να δοκιμάσω και με παρότρυνε και ο προπονητής μου, τον οποίο έχω ως σήμερα. Αργότερα είδε την εξέλιξή μου, ότι είμαι συνεπής στις προπονήσεις και δείχνω ζωηρό ενδιαφέρον και μου πρότεινε να «κατέβω» στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Ασχολιόμουν μόνο 10 μήνες με την πυγμαχία κι όμως με προέτρεψε ν' αγωνιστώ και μάλιστα στην Α' κατηγορία, την ελίτ. Τελικά πήρα μέρος στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα και κατέκτησα την 1η θέση στα 64 κιλά των γυναικών! Αυτό συνέβη στις αρχές Δεκεμβρίου του 2016». Τί να είδε άραγε ο Μάριος Καπερώνης και να προέβλεψε ότι η αθλήτριά του μπορεί να κάνει καριέρα;

«Λογικά ο προπονητής μου είδε μεγάλη θέληση. Ίσως και κάποιο ταλέντο, δεν ξέρω. Πάντως, δούλευα σκληρά στις προπονήσεις κι έτσι εξελίχτηκα. Παραδέχομαι ότι θεωρούμαι δυνατή για κοπέλα, αλλά όποιο πλεονέκτημα κι αν έχεις, δεν φτάνεις ψηλά αν δεν το δουλέψεις. Από κει και πέρα μου έλεγαν από τον πρώτο καιρό ότι χτυπάω δυνατά για κοπέλα κι ότι είμαι γρήγορη στα χτυπήματά μου. Επιπλέον, είχα πείσμα και δεν τα παρατούσα εύκολα, ωστόσο και πάλι θα τονίσω ότι κυρίως είναι θέμα προπόνησης. Να δουλέψεις μεθοδικά πάνω στην τεχνική αλλά και στη φυσική κατάσταση».

Στο ίδιο διάστημα η πρωταθλήτρια από την Αιτωλοακαρνανία διέκρινε γρήγορα και πράγματα που λάτρεψε στην πυγμαχία. «Ο σκοπός σε αυτό το άθλημα δεν είναι μόνο να χτυπάς. Κυρίως είναι ν' αποφεύγεις τα χτυπήματα του αντιπάλου κι αυτό απαιτεί αντίληψη και γρήγορες απαντήσεις. Κάτι σαν σκάκι θεωρείται η πυγμαχία. Πρέπει συνεχώς να είσαι σε διαδικασία να σκέφτεσαι καλύτερα από τον αντίπαλο. Είναι από τα πιο δύσκολα αθλήματα κι έχει πολλές απαιτήσεις».

Σύντομα βεβαίως, άνοιξε και το κεφάλαιο της εθνικής ομάδας. «Λίγους μήνες μετά την 1η θέση στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα του 2016 ο υπεύθυνος προπονητής της εθνικής γυναικών μου ανακοίνωσε ότι με επέλεξε για την εθνική ομάδα κι ένα προπονητικό καμπ, που θα γινόταν για δύο εβδομάδες στον Άγιο Κοσμά. Ουσιαστικά ήταν τεστ για να τσεκάρουν οι προπονητές το αγωνιστικό μας επίπεδο. Τα πήγα εξαιρετικά και μετά από δύο εβδομάδες ερχόταν διεθνές τουρνουά στην Ιταλία. Δυστυχώς δεν πήγα γιατί δεν πρόλαβα να εκδώσω έγκαιρα το διεθνές δελτίο, που απαιτούσε εξετάσεις. Μετά από κάποιους μήνες όμως, άρχισα να συμμετέχω και σε διεθνείς αγώνες».
Στα 26-27 της χρόνια η πρωταθλήτρια των 60 κιλών φυσικά δεν ήταν χαλαρή από άλλες έγνοιες -έπρεπε να κοιτάει και το βιοποριστικό. Η πορεία της στον πρωταθλητισμό συνεπώς, είχε επιπλέον δυσκολία. «Είχα τελειώσει τις σπουδές μου στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και Οικονομίας από τα 23. Δούλευα σε κάποιες επιχειρήσεις παρτάιμ ή με συμβάσεις για μήνες και προσπαθούσα να τα συνδυάσω με τον αθλητισμό. Όταν πια αυξήθηκαν οι αγωνιστικές δραστηριότητες δεν γινόταν να κάνω κανονικά και τα δυο. Μόνο οι πολύωρες προπονήσεις αλλά και τα ταξίδια απαιτούσαν πολύ χρόνο οπότε φέτος έχω δώσει προτεραιότητα στην πυγμαχία».

ΑΝΑΖΗΤΕΙ ΜΟΝΗ ΧΟΡΗΓΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ
Πώς όμως αντεπεξέρχεται οικονομικά; «Για την καθημερινότητά μου είμαι εντάξει. Για τις αγωνιστικές υποχρεώσεις έχω δυσκολίες, επειδή τα έξοδα είναι αυξημένα. Μόνη μου ψάχνω χορηγούς για να μου καλύπτουν έξοδα, αλλά είναι δύσκολο, πρέπει να το τρέχεις! Μου έχει τύχει να μου ακυρώσουν χορηγία για αγώνες τελευταία στιγμή και να βρεθώ σε δύσκολη θέση, αλλά προσπαθώ να μην το βάζω κάτω. Βγάζω πλάνο με αγώνες, γνωρίζω το μπάντζετ και παραθέτω στον υποψήφιο χορηγό και το βιογραφικό μου για να δείξω ότι κάνουμε σοβαρή δουλειά. Είναι και τα έξοδα του προπονητή, υπάρχουν διάφορα πράγματα, που χρειάζονται την οικονομική στήριξη».

Η Μαυρομμάτη πάντως, ούτε στιγμή μετάνιωσε που ξαφνικά άλλαξε προτεραιότητες. «Ήταν επιλογή μου όλο αυτό. Ήμουν απόλυτα συνειδητοποιημένη στα 26 μου και μου άρεσε πολύ η ιδέα του πρωταθλητισμού. Είμαι ευγνώμων, που μπόρεσα να το ζήσω έστω και σε αυτή την ηλικία. Είναι μία πολύ όμορφη περίοδος για μένα, είναι κάτι ξεχωριστό. Δεν πήραν τα μυαλά μου αέρα από τις γρήγορες και μαζεμένες επιτυχίες. Πατούσα πάντα τα πόδια μου στη γη και ζητάω συνεχώς να γίνομαι καλύτερη. Θέλω να εξελίσσομαι και είμαι προσηλωμένη στους στόχους μου.

Ουσιαστικά το μόνο που άλλαξε ήταν το εργασιακό. Το πήγα πίσω για ν' ασχοληθώ με την πυγμαχία. Το έκανα απολύτως συνειδητά και γι' αυτό προπονούμαι χωρίς παράπονο Δεν είναι θυσία ν' αφοσιωθώ στην πυγμαχία και τον πρωταθλητισμό. Είναι κάτι που αγαπάω».
Επέλεξε πάντως ένα άθλημα ερασιτεχνικό, ένα άθλημα που δύσκολα θα της αποφέρει καλά χρήματα, ενώ ειδικά στην Ελλάδα έχει μικρή γυναικεία συμμετοχή. «Είναι ερασιτεχνικό ολυμπιακό άθλημα με κύρος. Ναι, η ομοσπονδία και το κράτος δεν βοηθούν, όμως προσωπικά προσπαθώ με πολύ κόπο να δημιουργήσω ένα τιμ, που θα με βοηθήσει στην περαιτέρω βελτίωση. Διατροφολόγο, φυσιοθεραπευτή, εργομετρικά όλοι πρέπει να βάλουν το λιθαράκι τους για να είσαι όσο καλύτερα γίνεται προετοιμασμένος. Έχουμε καλούς αθλητές αλλά υστερούμε στο κομμάτι της εμπειρίας. Οι ξένες αθλήτριες υψηλού επιπέδου πηγαίνουν συνέχεια σε διεθνή τουρνουά, εμείς ούτε στην Ελλάδα μπορούμε να παίξουμε καλά-καλά. Δεν είναι πολλές οι γυναίκες, που ασχολούνται με την πυγμαχία, ενώ θα πρόσθετα ότι εδώ συναντάς και λάθος νοοτροπία. Θέλουν όλοι να νικούν χωρίς να ιδρώνουν και κυρίως για να το προβάλλουν στα social media. Προσωπικά, τα δύο πρώτα χρόνια που ήμουν στην πυγμαχία είχα σε μέσο όρο στην Ελλάδα μόνο τέσσερις αγώνες - μαζί με τα Πανελλήνια πρωταθλήματα. Την τρίτη χρονιά έβαλα στο πρόγραμμά μου έξι αγώνες. Τους κανόνιζα εγώ φέρνοντας αντίπαλο από το εξωτερικό. Είναι τεράστιο πρόβλημα γιατί πέρα από τις ποιοτικές προπονήσεις χρειάζεται και η εμπειρία, η οποία έρχεται μέσα από αγώνες. Όταν εγώ εμφανίζω 18 αγώνες και οι αντίπαλοι τουλάχιστον 50-60 καταλαβαίνετε ότι η διαφορά στον τομέα της εμπειρίας είναι τεράστια. Προσπαθώ να καλύψω τα κενά ώστε να είμαι φουλ έτοιμη σε φυσική κατάσταση και γενικά τα κυνηγάω όλα μέχρι το τέλος».
Τουρνουά γίνονται και στην Ελλάδα κάθε μήνα, τα λεγόμενα Κύπελλα πόλεων, με αγώνες που μπορούν να κανονίσουν οι αθλητές.

Παρενθετικά θυμίζουμε ότι κάθε αναμέτρηση διαρκεί τρία λεπτά, υπάρχουν κριτές και τα χτυπήματα είναι το κροσέ, το άπερκατ και το ντιρέκτ. Η Μαυρομμάτη έχει «κατέβει» στα 60 κιλά κι εκεί θα κυνηγήσει το όνειρο της ολυμπιακής πρόκρισης. «Είμαι στα 60 κιλά από τον Ιανουάριο. Οι ολυμπιακές κατηγορίες είναι πέντε κι ενώ τα 64 ήταν αρχικά να συμπεριληφθούν στο ολυμπιακό πρόγραμμα δεν μπήκαν τελικά, οπότε έπρεπε να πέσω κατηγορία. Το έκανα εύκολα πάντως. Είχα διατροφολόγο, ο οποίος με καθοδήγησε και μπορώ να σας πω ότι δεν πείνασα καθόλου».
Πριν από λίγες ημέρες η πρωταθλήτριά μας αγωνίστηκε στο Ντέμπρετσεν της Ουγγαρίας κι ανέβηκε στο βάθρο. Μετείχε στο 63ο διεθνές τουρνουά Bocskai Istvan Memorial και πήρε το χάλκινο μετάλλιο στα 60 κιλά. «Ήταν πολύ καλή η εμπειρία στο Ντέμπρετσεν και τα πήγα εξαιρετικά. Συμμετείχαν αθλήτριες από 25 χώρες και δεν ήταν μόνο από την Ευρώπη. Στην κατηγορία μου οι συμμετοχές ήταν 10 και η πορεία μου άρχισε από τα προημιτελικά. Αντιμετώπισα την πρωταθλήτρια Ουγγαρίας, ήμουν καλύτερη σε πολύ δυνατό και συναρπαστικό παιχνίδι και νίκησα 3-2. Στα ημιτελικά συνάντησα την Αναστασία Μπελιάκοβα χάλκινη Ολυμπιονίκη του Ρίο και παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2014. Είχαμε γερή αναμέτρηση, αλλά φάνηκε η εμπειρία της κι έχασα οριακά. Το καλό είναι ότι ωφελήθηκα στο κομμάτι της εμπειρίας, είδα που βρίσκομαι και τί πρέπει να κάνω για να βελτιώσω χτυπήματα και τεχνικές».

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΤΟΧΟΣ
Στις αρχές του χρόνου η Μαυρομμάτη πήρε μέρος και στο αντίστοιχο τουρνουά της Σερβίας όπου αρκέστηκε στην 8άδα αγωνιζόμενη επίσης στα 60 κιλά. Επόμενος μεγάλος στόχος της είναι το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, που θα γίνει τον Ιούνιο στο Μινσκ. Η διοργάνωση δίνει και προκρίσεις για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα, το οποίο θα διεξαχθεί τον Οκτώβριο και θα δώσει και εισιτήρια για το Τόκιο. «Απλά δεν γνωρίζουμε από τώρα πόσες ολυμπιακές προκρίσεις θα προκύψουν από το Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Δεν θα είναι το μόνο κριτήριο πάντως, καθώς στις αρχές του 2020 υπάρχει και το Προολυμπιακό τουρνουά της Ευρώπης, που επίσης θα δώσει προκρίσεις. Αυτό που ξέρουμε από τώρα με βεβαιότητα είναι ότι σε κάθε κατηγορία βάρους οι συμμετοχές για το προσεχές Ολυμπιακό τουρνουά της πυγμαχίας θα είναι 12 και από την Ευρώπη θα είναι τέσσερις οι αθλήτριες σε κάθε κατηγορία, που θα πάρουν μέρος», σημειώνει η πυγμάχος στο Sportshero και συμπληρώνει: «Στοχεύω στην πρόκριση για το Τόκιο γι' αυτό έχω φτιάξει το τιμ, που προανέφερα. Έχω κάνει προτεραιότητα την προοπτική να βρεθώ στη μεγαλύτερη αθλητική εκδήλωση. Ξέρω ότι είναι δύσκολος στόχος με βάση και τα δεδομένα της Ελλάδας, όπου δεν υπάρχει καμία στήριξη από πουθενά και κάθε αθλητής κυνηγά μόνος το όνειρό του μαζί με τον προπονητή του. Δύσκολος επίσης γιατί είναι περιορισμένες οι θέσεις από την Ευρώπη, αλλά αξίζει τον κόπο να το παλέψω μέχρι το τέλος. Πιστεύουμε στις δυνάμεις μας, προπονούμαστε για το καλύτερο αποτέλεσμα και τα συμπεράσματα από τους αγώνες είναι θετικά.

Έχω παίξει με πιο έμπειρες αθλήτριες και τις έχω αντιμετωπίσει στα ίσια, έχω σταθεί ανταγωνιστικά και τις έχω προβληματίσει. Στο κοντινό μέλλον θα έχω συνεχόμενα τουρνουά στο εξωτερικό και μαζί με την προσπάθεια για νέες διακρίσεις είναι σημαντικό, που θ' αποκτήσω ανάλογη εμπειρία».

Η αθλήτρια του Μάριου Καπερώνη, ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, προσπαθεί να κλείσει αγώνες και στην Ελλάδα. Εκτός συνόρων θα ξαναβγεί στα τέλη Μαρτίου για να βρεθεί σε προπονητικό καμπ στη Βοσνία, ενώ στα μέσα Απριλίου θ' αγωνιστεί σε όπεν στη Σερβία. «Βασικά είναι για συλλογή εμπειριών αυτές οι συμμετοχές διότι όλες οι δυνατές αθλήτριες στα 60 κιλά είναι αντίπαλες σε αυτά τα τουρνουά κι εγώ βλέπω ότι μπορώ να σταθώ με αξιώσεις απέναντί τους. Ο βασικός στόχος γι' αυτή τη σεζόν όμως, είναι το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κι εκεί θέλω να φτάσω στο πικ της φόρμας μου».

Το όνειρό της δεν φτάνει ακόμα σε διάκριση στο Τόκιο. Προς το παρόν φαντάζεται μόνο την πρόκριση. «Θα ήταν το ιδανικό να κάνω κάτι σπουδαίο στο Ολυμπιακό τουρνουά, αλλά προς το παρόν δεν τρέχει μέχρι εκεί η φαντασία μου. Συγκεντρώνομαι στο πώς μπορεί να έρθει η πρόκριση και πώς μπορώ να φτάσω σε επιτυχία στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Γενικά σαν άνθρωπος θέλω ν' ανεβαίνω σκαλί-σκαλί και όχι να πηγαίνω μακριά τις σκέψεις μου. Άμεσα λοιπόν, με ενδιαφέρουν οι διακρίσεις στην Ευρώπη και μακάρι να έρθει και η ολυμπιακή πρόκριση. Μετά θα εστιάσουμε την προσοχή μας και στο Τόκιο. Θέλω να δουλεύω πάντα σε υψηλό ρυθμό γιατί αν δεν αξιοποιήσεις το ταλέντο σου μέσα από την προπόνηση μένεις στην αφάνεια».

Η πρωταθλήτρια Ελλάδας ζει και προπονείται στην Πάτρα κι απολαμβάνει τις καλές συνθήκες προπόνησης στο γυμναστήριο της Άμυνας. Προπονείται μόνο με άνδρες γιατί οι υπόλοιπες αθλήτριες του σωματείου είναι μικρότερες σε ηλικία. Οι αθλητές όμως είναι σε καλό επίπεδο και τη βοηθούν. Σε κάθε ευκαιρία δε, εγκωμιάζει και τον προπονητή της: «Τον δάσκαλό μου τον γνώριζα ως αθλητή. Μου ενέπνεε εμπιστοσύνη στο να υπάρχει μια καλή συνεργασία κι αυτό έβγαινε στους αγώνες. Φυσικά, ένας ακόμη παράγοντας είναι οι γνώσεις που διαθέτει ο κύριος Καπερώνης πάνω στο άθλημα, πράγμα πολύ βασικό για να ασχοληθεί κάποιος με τον πρωταθλητισμό. Είναι πολύ καλός και έξυπνος, έχουμε μεθοδικότητα στις προπονήσεις και πάμε βάσει πλάνου».
«ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΦΟΒΟΤΑΝ ΓΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥΣ»
Η Εβελίνα επέλεξε δυναμικό άθλημα και όχι κάποιο, που ταιριάζει περισσότερο σ' ένα κορίτσι. Πώς άραγε αντιμετώπισαν οι γονείς της αυτή την κατεύθυνση; «Θα παραδεχτώ ότι η μητέρα μου τρόμαξε λίγο στην αρχή γιατί νόμιζε ότι θα έχω τραυματισμούς. Με τον καιρό κατάλαβε ότι είναι διαφορετικά τα πράγματα και της πέρασε η ανησυχία. Οι γονείς μου είναι περήφανοι για μένα, με χαίρονται και στέκονται δίπλα μου σε ό,τι χρειαστώ. Είναι πολύ σημαντικό ότι καταλαβαίνουν τί κόπο απαιτεί όλο αυτό». Επί τη ευκαιρία να σημειωθεί ότι η άποψη της 29χρονης πρωταθλήτριάς μας για το θέμα των τραυματισμών είναι ότι «έχουν μειωθεί οι κίνδυνοι, μάλιστα μόνο στους άνδρες έχει αφαιρεθεί η κάσκα και στις υπόλοιπες κατηγορίες οι αθλητές φορούν προστατευτικό στο κεφάλι. Επίσης, ο κίνδυνος για τραυματισμό δεν είναι τόσο μεγάλος από τη στιγμή, που ένας αθλητής θα είναι σωστά προετοιμασμένος. Αν κάποιος δεν είναι καλά προπονημένος και ανέβει να παίξει τότε μπορεί να μην το αντέξει αν χτυπηθεί λίγο παραπάνω».

Η Μαυρομμάτη παθιάζεται πάνω στο ρινγκ, «αγριεύει», αλλά έξω από αυτό έχει άλλη εικόνα. «Στην προσωπική μου ζωή είμαι εντελώς διαφορετική. Είμαι πολύ ήρεμη και προσιτή. Είμαι κοινωνική σαν χαρακτήρας και πολλοί που με αναγνωρίζουν στην Πάτρα έρχονται και μου μιλάνε. Έξω από την πίεση των αγώνων είμαι το ακριβώς αντίθετο από τον αγωνιστικό χώρο κι έτσι νομίζω ότι πρέπει να είναι ο κάθε αθλητής».

Στον ελεύθερο χρόνο της προτιμά να χαλαρώνει και να ξεκουράζεται κι όταν έχει ρεπό, συνήθως τις Κυριακές, τής αρέσει να κάνει μικρές εκδρομές για να ξεφεύγει από τη ρουτίνα. Έχει ύψος 1.71, τονίζει ότι είναι πλεονέκτημα στην πυγμαχία να είσαι ψηλός, «αλλά υπάρχουν και πιο κοντές αθλήτριες από μένα που τα έχουν καταφέρει πολύ καλά». Τέλος, εκτιμά ότι η μαζικοποίηση του αθλήματος στην Ελλάδα είναι σε καλό σημείο, αλλά όχι και ο πρωταθλητισμός. «Ασχολούνται αρκετοί με την πυγμαχία, αλλά κυρίως για την εκγύμναση και την ψυχαγωγία. Το αγωνιστικό επίπεδο είναι χαμηλό. Πολλοί αθλητές δεν προπονούνται συστηματικά παρά μόνο για 2-3 μήνες βασικά για να παίξουν σε κάποιους αγώνες».

ΕΒΕΛΙΝΑ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 25/08/1989
ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: Μεσολόγγι
ΤΟΠΟΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ: Πάτρα
ΣΩΜΑΤΕΙΟ: Α.Σ. Άμυνα Πατρών
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Μάριος Καπερώνης
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ: 3 φορές πρωταθλήτρια Ελλάδας, 3η θέση στο διεθνές τουρνουά της Ουγγαρίας το 2019, 2η θέση στο διεθνές τουρνουά της Βοσνίας το 2018. Τρεις πρωτιές σε Κύπελλα Πόλεων και 1η θέση στο διεθνές τουρνουά «Ευπατωριάδα» στη Θεσσαλονίκη
ΣΠΟΥΔΕΣ: Διοίκηση Επιχειρήσεων και Οικονομίας Α.Ε.Ι.
ΧΟΜΠΙ: Χορός, διάβασμα, ταξίδια
ΓΟΥΡΙ: Ένα σταυρουδάκι
ΜΟΤΟ: «Το μόνο μου ταλέντο είναι ότι δεν τα παρατάω»

* Η συνέντευξη δόθηκε στον Γιάννη Φάκαρο και το sportshero.gr