Τον "ύμνο" της Παναχαϊκής συνέθεσε ένας Ζακυνθινός το 1894 και ήταν βαλς!
Η Ζάκυνθος υποδέχτηκε με ενθουσιασμό την άφιξη του Παναχαϊκού Γυμναστικού Συλλόγου την Κυριακή 25 Απριλίου 1894.
Η Πάτρα ήταν η πρώτη πόλη που έσπευσε να βοηθήσει τη Ζάκυνθο στους σεισμούς του 1893. Το πλοίο έγινε δεκτό με κανονιοβολισμούς. Ανέβηκαν για την επίσημη υποδοχή στο πλοίο τα διοικητικά συμβούλια του Πολιτικού Συλλόγου «Λομβάρδος», της Λέσχης «Ζάκυνθος» των διαφόρων συντεχνιών του νησιού.
Στη μυρσινόσπαρτη και σημαιοστολισμένη αποβάθρα, περίμενε τον Κορύλλο να αποβιβασθεί η Νέα Φιλαρμονική της Ζακύνθου, ο πρόεδρος του Επαρχιακού συμβουλίου, δικηγόρος Ανδρ. Μπαμπάκος, προσφώνησε τον κόσμο που κατέβαινε στο νησί και η επιτροπή του Φιλαρμονικού Συλλόγου πρόσφερε ένα μεγαλοπρεπές στεφάνι από δάφνη.
Η πομπή με μπροστά τη Φιλαρμονική Ζακύνθου, πίσω τις διάφορες επιτροπές, τις σημαίες των Συντεχνιών, του δάφνινου στεφανιού, τη σημαία του Παναχαϊκού Συλλόγου και της μουσικής του Παναχαϊκού πήγε παραλιακά προς τον Ναό του Αγίου Διονυσίου.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ζακύνθου και οι υπόλοιποι ιερείς έψαλαν και μετά άνοιξαν τη λάρνακα με το λείψανο του προστάτη αγιου του νησιού για να το ασπασθούν οι πιστοί.
Η πομπή πήγε στην πλατεία του Σολωμού, μέσα απο ένα δρόμο που τον έραιναν με άνθη, και μπορστά στο άγαλμα του ποιητή ο Κορύλλος έβγαλε έναν πολύ συγκινητικό λόγο για τον Σολωμό. Με τον εθνικό ύμνο από τη μουσική του Παναχαϊκού τελείωσε αυτή η ομιλία και η πομπή στράφηκε προς το Δημαρχείο και τις λέσχες όπου προσφέρθηκαν γλυκίσματα και αναψυκτικά.
Το μεσημέρι, πολλά μέλη του Παναχαϊκού με τις κυρίες τους πήγαν στο εξοχικό πανηγύρι του Αγίου Αλυπίου.
Το απόγευμα, η μουσική του Παναχαϊκού έπαιξε δύο εμβατήρια, μια μαζούρκα και τρία ποτ-πουρί από την Αίντα, τους Ντούε Φόσκαρι και τη Τζιοκόντα. Η μουσική των αρχαρίων μαθητών έκανε μερικά λαθάκια που θα διορθωθούν με την πείρα. Έφθασε τότε στην πλατεία του Ποιητή και ο Νέος Φιλ. Σύλλογος Ζακύνθου για να συνοδεύσει τους πατρινούς. Σχεδόν στις 10 το ββράδυ, άπειρος κόσμος, άνδρες και γυναίκες βρίσκονταν στη λεωφόρο μεταξύ των δύο πλατειών που φωτιζόταν από τα βεγγαλικά και την φωταγώγηση του Πολιτ. Συλλόγου «Λομβάρδος». Η Φιλαρμονική προχωρά προς την αποβάθρα, σε ένα μαγευτικό θέαμα κάτω από τα βεγγαλικά και τους πυραύλους. Οι σημαιοστόλιστες βάρκες παραλαμβάνουν τους εκδρομείς για να τους γυρίσουν στο πλοίο.
Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος του περιοδικού "Αι Μούσαι" είναι μια μεγάλη μέρα για τη Ζάκυνθο γιατί οι Πατρινοί αγαπούν ξεχωριστά το νησί και οι Ζακυνθινοί καυχώνται για την τιμή που τους έκαναν τα 500 περίπου μέλη της εκλεκτής κοινωνίας της Πάτρας. Οι δεσμοί που ενώνουν τις δύο πόλεις, δεσμοί ανυπόκριτης εκτίμησης και αγάπης, μακάρι να συνέδεαν και τις υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδας.
Στην εικόνα του άρθρου βλέπουμε μια χειρόγραφη παρτιτούρα (321 x 235 χλστ.), 16 σελίδων. υπογεγραμμένη στο τέλος: «Angelo Salucci».
Στα εξώφυλλα υπάρχει χρυσό λιθόγραφο πλαίσιο εσωτερικά και εξωτερικά («H. LARD - PARIS»), και στο πάνω εξώφυλλο ο τίτλος επάνω από ζωγραφική σύνθεση με μουσικά όργανα και παρτιτούρες.
Στο εσωτερικό του πάνω εξωφύλλου υπάρχει αφιέρωση: «Τῷ Παναχαϊκῷ / Συλλόγῳ / δεῖγμα βαθυτάτης ὑπολήψεως / Ὁ Ἐρασιτέχνης / Ἄγγελος Σαλούτσης / Ζάκυνθος τῇ 1/5/94». Πρωτομαγιά του 1894!
Στο κάτω εξώφυλλο, κατάλογος έργων του συνθέτη («Ἔργα τοῦ Ἐρασιτέχνου Ἀγγέλου Σαλούτση / Βραβευθέντα κατά καιρούς. «Onda» Romanza [...] «Ὁ Παναχαϊκός» Valzer (= βαλς). Εἰς τόν Διακεκριμένον Σύλλογον ἐν Πάτραις. Ζάκυνθος τῇ 25/4/94»).
Η παρτιτούρα βγήκε σε δημοπρασία από οίκο δημοπρασιών.
Για την ιστορία, ο θρυλικός αχαϊκός σύλλογος απέκτησε ποδοσφαιρικό τμήμα με «τακτικόν γύμνασμα» το 1899, με εκ των ιδρυτών τον επιφανή των Πατρών, Arthur Morphy, ιρλανδικής καταγωγής, και έδωσε τον πρώτο αγώνα ποδοσφαίρου στην ιστορία του (αλλά και γενικότερα στην Αχαΐα) με ναύτες του αγγλικού πλοίου «Boxier», και νίκησε 4-2. Ζακυνθινός ήταν ο συνθέτης του τραγουδιού που γράφτηκε για το καλωσόρισμα του Παναχαϊκού στη Ζάκυνθο.
Λίγοι σύλλογοι στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα έχουν να αναφέρουν ιστορία από τον 19ο αιώνα...
ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
