Πολυτραγουδισμένη ομάδα η Παναχαϊκή, κι αυτό δεν είναι τωρινό φαινόμενο, καθώς ο πρώτος της ύμνος γράφτηκε το 1892. Πιο συγκεκριμένα, λίγους μήνες μετά την ίδρυσή του, ο Παναχαϊκός προκήρυξε διαγωνισμό για τον ύμνο του.

Στον πρώτο διαγωνισμό, που έγινε το Δεκέμβριο του 1892, νικητής ήταν ο γιατρός Γεώργιος Κυριτσόπουλος, με το ποίημα «Ο Γυμναστικός». Την κριτική επιτροπή αποτέλεσαν ο γυμνασιάρχης Δημ. Παπανικολαου, ο θεολόγος Γ. Γέγλες, ο γιατρός Οθων Βαχατώρης και ο δικηγόρος Ν. Σολιώτης.

Το ποίημα μελοποίησαν οι Σπυρ. Μπίτσης και ο ιταλός Μαέστρος Ντονάτο ντε Γκράτσια. Ο κριτής Αντρέα Σάιλερ, αρχιμουσικός της Μπάντας της Φρουράς Αθηνών, βρήκε καλύτερη τη μελωδία του Μπίτση, σαν ευκολότερη στην εκτέλεση και προσφορότερη στο βηματισμό. Ο Σάιλερ, σαν προσφορά του στον Παναχαϊκό, έγραψε τις παρτιτούρες του εμβατηρίου για κάθε όργανο και έγραψε και δύο εμβατήρια δικής του έμπνευσης που αφιέρωσε στο Σύλλογο.

Ο ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ
Των αγώνων τους μόχθους θηρεύω
πηδών, βάλλων, τον δίσκον πετών,
εις την πάλην ακούραστος τρέχων
ακραδάντως ελπίζων, ποθών
στα κλεινά της Ελλάδος εδάφη,
που ελαία και δάφναι ανθούν,
δι' αγώνων ενδόξων ως πάλαι
κεφαλαί αθλητών να στεφθούν.
Να σαλπίση η Φήμη ταχέως
σθεναρώς με γλυκείαν φωνήν
τραγωδούσα: «Δεν έπαυσαν ζώντες
οι Ατρείδαι στην ένδοξην γην».
Την φίλτατην πατρίδα φυλάττων
στους κινδύνους εμπρός μειδιών,
δάφνης μόνον τους κλάδους ζηλεύων,
προ της δόξης τα παντ' αψηφών.
Γυμνασθώμεν, ω τέκνα Ελλήνων!
Ειν' της δόξης ο κλων ο χρυσούς
εις δυσπρόσιτα όρη βλαστάνων
και ον δρέπει ακάματος πους.
Δεν μαραίνουσι τούτον τα ψύχη,
δεν τον θραύει βορράς ή χιών,
ευλαβείται την δόξαν ο χρόνος,
στον αιών' αφηγείται ο αιών.
Γυμνασθώμεν, η ώρα επέστη!
Αδελφοί εν δουλεία δακρύζουν.
Η πατρίς και το μέλλον, νεότης,
προς ημάς ευθαρσώς ατενίζουν.

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ