Ευμενή σχόλια και θαυμασμό προκάλεσε το κείμενο ψυχής που έγραψε ο Ηρακλής Κουτελίδας, στο προφίλ του στο φέισμπουκ, για τον κορυφαίο Έλληνα αθλητή των μεγάλων αποστάσεων, τον Πατρινό Σπύρο Ανδριόπουλο.

Ο κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ στα 10.000μ. και στον μαραθώνιο, είναι αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και ο φίλος του Ηρακλής Κουτελίδας φρόντισε να δημοσιοποιήσει μερικές άγνωστες στιγμές από την τεράστια καριέρα του.

Διαβάζουμε:

«Πονεμένος και αδικημένος τα μέγιστα ο Έλληνας από την κατάντια στην οποία τον περιήγαγαν βρήκε στην άθληση το χαρούμενο πρόσωπό του. Όλος ο κόσμος ή πάρα πολύς κόσμος αθλείται. Πόσοι όμως από αυτούς γνωρίζουν τον Σπύρο Ανδριόπουλο; Τον ταχύτερο Έλληνα αθλητή όλων των εποχών; Φαντάζομαι, πως εκτός από τους ασχολούμενους με τα αθλητικά και ορισμένοι άλλοι, η πλειονότης των Ελλήνων αγνοεί τι εστί Σπύρος Ανδριόπουλος. Και όμως ο Σπύρος Ανδριόπουλος δόξασε την Ελλάδα επί μια εικοσαετία 78-98 περίπου μαζί με τον Χρήστος Παπαχρήστο και άλλους πολλούς που θα αναφέρω, σε όλα τα στάδια της υφηλίου.
Ο Σπ. Ανδριόπουλος γεννήθηκε την 1-8-1962 στην Πάτρα. Ανήκε στον Α.Π.Σ. Πάτραι και είχε προπονητές τον αείμνηστο και μεγάλο Ούγγρο Ιγκλόϊ και από το 1982 τον μεγάλο Έλληνα πολυπρωταθλητή και Πανευρωπαϊονίκη Σπήλιο Ζαχαρόπουλο. Είναι πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ. Ο Σπ. Ανδριόπουλος είναι ο μικρότερος της μεγάλης χρυσής γενιάς των αθλητών που γέννησε ποτέ η χώρα μας συλλήβδην και αθρόως. Σπύρος Κοντοσώρος, Σπήλιος Ζαχαρόπουλος, Μιχάλης Κούσης, Φάνης Τσιμιγκάτος, Κερκ Λαζαρίδης, Φώτης Κούρτης, Τάσος Ψαθάς, Χρήστος Παπαχρήστος, Κασσιανίδης, Φιλίππου, Νακος και άλλοι συνέθεσαν μία πλειάδα δρομέων, που ίσως με αυτά τα προσόντα είναι αδύνατο να ξαναδούμε. Όλοι νικητές, όλοι πρωταθλητές.

Ο Σπ. Ανδριόπουλος από 18 χρονών έδειξε τα τεράστια προσόντα του στις μεγάλες αποστάσεις. Έκανε 59.21 λεπτά τα 20 χλμ, 18άρης ων, το 1983, στο παλιό Καραϊσκάκη, χρόνος που παραμένει στην κατοχή του ακόμη. Έγιναν αχώριστοι φίλοι με τον Χρήστο Παπαχρήστο και μαζί περνούσαν ατελείωτες ώρες στις προπονήσεις. Όσο και οι δύο ήταν αθλητές περισσότερο ήταν μαζί παρά με τις οικογένειές τους. Την διετία 87-89 ο Σπ. Ανδριόπουλος βρέθηκε στο απόγειο της αθλητικής του καριέρας και προσέφερε στην Ελλάδα πράγματα ασύλληπτα και φανταστικά, όπως στην Σεούλ τον Απρίλιο του 1987 που κατέκτησε την 5η θέση στον κόσμο στο ομαδικό του Μαραθωνίου μαζί με τον Χρήστο Παπαχρήστο και τον Τάσο Ψαθά, μάλιστα τότε έκανε και Πανελλήνιο ρεκόρ στο Μαραθώνιο με 2.14,19 στον μόλις 2ο του Μαραθώνιο. Επέστρεψαν στην Ελλάδα δαφνοστεφανομένοι τουλάχιστον αυτοί οι τρεις μεγάλοι και παγκόσμιοι Έλληνες.

Πριν κατασταλάξει ο απόηχος του θριάμβου της Σεούλ, ο Σπ. Ανδριόπουλος «κτύπησε» στην Ρώμη στις 29-8-1987. Στην πρεμιέρα του 2ου πρωταθλήματος στίβου ή στο «Μουντιάλ στίβου» όπως οι ειδήμονες το αποκαλούσαν, διέλυσε το προηγούμενο Πανελλήνιο ρεκόρ του Μανώλη Χάτζου. Σχετικά ο Γιάννης Θεοδωρακόπουλος μετέδιδε τότε από την Αιώνια Πόλη, την Ρώμη: «Παλικάρι με ψυχή για ακόμη μία φορά ο 24χρονος Πατρινός δρομέας Σπ. Ανδριόπουλος και με τεράστια αποθέματα δυνάμεων στα 10.000 μ. του «Μουντιάλ» του στίβου. Ο Έλληνας αθλητής που τον περασμένο Απρίλιο είχε εντυπωσιάσει στο Παγκόσμιο Κύπελλο Μαραθωνίου (12ος με νέο Πανελλήνιο ρεκόρ) και συνέχισε τον Ιούλιο με την 2η θέση στην Πανεπιστημιάδα του Ζάγκρεπ, ήταν εκπληκτικός και στην πρεμιέρα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στο Ολύμπικο της Ρώμης. Με καλό και σταθερό τέμπο ο 24χρονος Έλληνας δρομέας που μπήκε στο «τσάκ» και με παρακάλια στα 10.000 μ. (δεν είχε δηλωθεί από τους..... «προνοητικούς» του ΣΕΓΑΣ) είχε μόλις τον 30ό χρόνο με 28.45,70 από αυτούς που είχαν δηλωθεί. Παρ' όλα αυτά όμως έδειξε ότι είναι μεγάλο παλικάρι, αθλητής αγώνων και έφθασε στην 7η θέση με το εκπληκτικό Πανελλήνιο ρεκόρ 28.07,17».

Ο ίδιος ο Σπ. Ανδριόπουλος δήλωσε μετά τον αγώνα: «Έχασα την μεγάλη ευκαιρία της ζωής μου, γιατί είχα τρομερές δυνάμεις. Έκανα το σφάλμα 1.200 μ. πριν από το τέλος και δεν ακολούθησα τους άλλους δρομείς. Αν είχα κάνει αυτό θα βρισκόμουνα σε μία πολύ καλή θέση. Είναι η πρώτη φορά που λαμβάνω μέρος σε τόσο μεγάλη κούρσα με την συμμετοχή κορυφαίων αθλητών. Εγώ πάλεψα αρκετά. Αισθάνομαι ότι ανήκω στους καλύτερους αθλητές του κόσμου. Αν είχα την εμπειρία, που έχω τώρα πριν από την κούρσα θα μπορούσα να διεκδικήσω ακόμη και το μετάλλιο». Να επισημάνουμε εδώ, ότι πολύ μεγάλοι αθλητές στα 10.000 μ. καταποντίστηκαν, όπως ο Σαλβατόρε Αντίμπο (3ος στην Στουτγάρδη, ο οποίος τερμάτισε 16ος), ο μεγάλος Φιλανδός που και αυτός ήταν τα αουτσάιντερς Μάρτιν Βαΐνιο εγκατέλειψε, ο Πανέττα με την καλύτερη επίδοση στον κόσμο ήρθε 2ος και καταϊδρωμένος.
Αβίαστα λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι ο Σπ. Ανδριόπουλος μπορούσε κάλλιστα να κατεβάσει το Πανελλήνιο ρεκόρ κάτω από 28 λεπτά εκείνη την ευλογημένη μέρα. Ο προπονητής του και φύλακας άγγελός του, ο Σπήλιος Ζαχαρόπουλος καμάρωνε και απολύτως δικαιολογημένα. Σαν προπονητής με αθλητές σαν τον Σπ. Ανδριόπουλο, Παπαχρήστο, Ψαθά κ.λ.π. κατάφερε τα πάντα. Ανέβηκε πολύ ψηλά και βοήθησε τα παλικάρια αυτά να δώσουν αυτό που μπορούσαν.

Ο Σπ. Ανδριόπουλος συνέχισε και το 1988 διέλυσε το Πανελλήνιο ρεκόρ στον ημιμαραθώνιο με χρόνο 1.03,02 στο Παλέρμο της Ιταλίας. Την ίδια χρονιά το 1988 τρέχει στον Μαραθώνιο του Βερολίνου και καταρρίπτει το δικό του Πανελλήνιο ρεκόρ συντρίβοντάς το με 2.12,04. Έκτοτε το Πανελλήνιο ρεκόρ στα 10.000 μ. με 28.07,17 από το 1987 και του Μαραθωνίου με 2.12,04 παραμένουν στην κατοχή του και όπως φαίνεται, δυστυχώς, θα παραμείνουν για πολύ ακόμη.
Ο Σπ. Ανδριόπουλος έτρεξε στην Ατλάντα στους Ολυμπιακούς αγώνες το 1996 και τερμάτισε με χρόνο 2.19,41. Τον τελευταίο του αγώνα με τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδος τον έκανε το 1998 στους Πανευρωπαϊκούς αγώνες της Βουδαπέστης όπου και εγκατέλειψε. Η εξέλιξή του στα 10.000 μ ήταν: 30.37,0 το 1982, 28.30,1 το 1983, 28.32,3 το 1984, 28.54,86 το 1985, 28.27,23 το 1986. Μεγάλες του επιτυχίες θεωρεί την 7η θέση στο 2ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στιβου, όπου και το Πανελλήνιο ρεκόρ ,την 12η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο Μαραθωνίου το 1987, την 2η θέση στην Πανεπιστημιάδα το 1987, την 1η στον Μαραθώνιο Μπρούνο Ζάουλι το 1987 και την 2η το 1985.

Αχώριστοι φίλοι ως αθλητές αλλά και σήμερα με τον Χρήστο Παπαχρήστο, τον εξαίρετο φίλο του και κουμπάρο του Δημοσθένη Μαυρογιάννη, έχει σε μεγάλη εκτίμηση τους Τάσο Ψαθά, Φώτη Κούρτη και φυσικά τον μεγάλο Σπήλιο Ζαχαρόπουλο.
Ο Σπ. Ανδριόπουλος επέτυχε όλους τους προαναφερόμενους θριάμβους, διότι είχε ταλέντο και δούλεψε σκληρά. Αυθόρμητος χαρακτήρας, αλλά και εκρηκτικός πάντα ήθελε να είναι επικεφαλής της κούρσας και αυτό του στοίχισε ουκ ολίγες φορές. Σε πολλούς Μαραθωνίους αυτός ο μέγας αθλητής περνούσε ημιμαραθώνιο σε 1.4 ή 1,5 με φυσικό επακόλουθο την εγκατάλειψη.

Προσηνής και φιλικός με όλους τους φίλους και γνωστούς του. Δεν θα λησμονήσω τις συγκλονιστικές του επισκέψεις στον φίλο και συναθλητή του Κέρκ Λαζαρίδη στον νοσοκομείο. Δεν θα λησμονήσω ποτέ εκείνα τα δάκρυα που κυλούσαν από τα μάτια του αόρατα για αυτούς που δεν το γνωρίζουν. Πολλάκις δε ημερησίως με την στολή του Πλοιάρχου επεσκέπτετο τον Κερκ και του μιλούσε και ανέλυε αγώνες που είχαν κάμει μαζί. Φοβερές σκηνές!!! Εύγε μεγάλε Σπύρο.
Ακάματος εργάτης του αθλητισμού ο Σπ. Ανδριόπουλος είναι συνάμα αγαπητός σε όλον τον αθλητικό κόσμο της Ελλάδος για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του.

Ο Σπ. Ανδριόπουλος απεδείχθη, όπως έχω ξαναγράψει μαζί με τους φίλους που καταγράφω άξιος απόγονος ηρωϊκών προγόνων, σήκωσε την βαριά και πανάκριβη Γαλανόλευκη στα πέρατα της οικουμένης και με αυτή έγραψε σελίδες δόξας. Αυτός και οι λοιποί μας φωνάζουν ακόμη και σήμερα, ότι κρατούν γερά τις Θερμοπύλες, όντες συνεχιστές αρχαίων Ελλήνων Ολυμπιονικών. Σπύρο Ανδριόπουλε σε ευχαριστούμε για όσα απλόχερα προσέφερες σχεδόν επί μία 20ετία στην Ελλάδα. Ανεδείχθης εσύ και ο Παπαχρήστος οι μακροβιότεροι υπηρέτες του Ελληνικού αθλητισμού. Από καρδιάς σε ευχαριστούμε. Τα υπόλοιπα θα τα πει ο φίλος και αδελφός Δημοσθένης Μαυρογιάννης εν ευθέτω χρόνω. Απέσπασα τον λόγο του.
Σήμερα ο Σπ. Ανδριόπουλος υπηρετεί στο Πολεμικό Ναυτικό με τον βαθμό του Πλοιάρχου και είναι Διευθυντής αθλητισμού των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας (Διευθυντής ΑΣΑΕΔ)».