Η Γαβριέλλα Χαραλαμπίδη είναι αθλήτρια του τένις, η οποία έχει καταφέρει να ξεχωρίσει στο άθλημά της, σε εγχώριες και διεθνείς διοργανώσεις. Η νεαρή  αθλήτρια φέτος είχε ένα τραυματισμό, ωστόσο έχει επιστρέψει δυναμικά και μαζί με τον προπονητή της Πάνο Θεοδωρόπουλο, έχουν θέσει νέους υψηλούς στόχους.

Ξανθιά, με μάτια λαδιά και πολύ κοντή λευκή φουστίτσα. Το mainstream σενάριο λοξοδρομεί, γιατί κρατάει ρακέτα και κοκκινίζει που δίνει συνέντευξη. Η Γαβριέλα Χαραλαμπίδη δεν είναι μια συνηθισμένη όμορφη 15χρονη. Αντιθέτως, είναι μια μοναδική περίπτωση για την αθλητική Πάτρα.

Δεύτερη πανελλαδικά τενίστρια το 2015 στην ηλικιακή της κατηγορία και με ένα βιογραφικό γεμάτο νίκες- πρώτες, δεύτερες και τρίτες θέσεις σε πρωταθλήματα της ελληνικής επικράτειας την τελευταία τριετία.

Εκπροσώπησε την Ελλάδα πανευρωπαικά με την εθνική ομάδα στην Τσεχία και σήμερα πασχίζει για όσο το δυνατόν υψηλότερo πλασάρισμα στην U16 της πανελλήνιας κατάταξης και συνεπή συμμετοχή σε ξένα πρωταθλήματα. Ταυτόχρονα είναι αριστούχος μαθήτρια του Πειραματικού Γυμνασίου και διαβάζει για το πτυχίο Αγγλικών Proficiency Michigan.

Με δυο αφοσιωμένους γονείς στο πλευρό της, η Γαβριέλα Χαραλαμπίδη παίζει τένις από πέντε ετών και από τα δέκα της χρόνια αγωνίζεται συλλέγοντας διακρίσεις. Η μητέρα της είναι η σκιά της καθώς τη συνοδεύει διαρκώς σε ελληνικές πόλεις για αγώνες.

Αρχικά ήταν αθλήτρια της ΑΕΤ Νίκη Πατρών αλλά το 2013 πήρε μεταγραφή και θεσμικά ανήκει πλέον στον Α.Ο.Α. Πατρών, όπου και την ανέλαβε για ενάμισι χρόνο ο προπονητής Νίκος Καραχάλιος. Σήμερα, προπονείται στο In Out Court Tennis Academy με προπονητή το Παναγιώτη Θεοδωρόπουλο, ενώ για τη φυσική της κατάσταση φροντίζει ο γυμναστής Κωνσταντίνος Μπούσιας του Γ.Σ. Αρίων.

Σε παλιότερες δηλώσεις της στο thebest.gr και την Άντυ Μπακοπούλου είχε δηλώσει:

Πώς είναι το 24ωρο μιας μαθήτριας-πρωταθλήτριας; Πόσο δύσκολο είναι να ανταποκριθείς σε αυτό;

Ως τις 2 το μεσημέρι είμαι σχολείο, μετά ακολουθεί δίωρη προπόνηση στο τένις ή στίβος για φυσική κατάσταση, ώσπου να επιστρέψω σπίτι για φαγητό και διάβασμα. Τα σαββατοκύριακα και τις αργίες συνήθως λείπω για αγώνες, αφού την τελευταία τριετία συμμετέχω ετησίως σε 12-13 τουρνουά, δηλαδή υπολογίστε δυο τουρνουά το μήνα την ενεργή αγωνιστική περίοδο.

Ακούγεται ως πιεστικό και ζόρικο πρόγραμμα, αλλά είναι συνειδητή επιλογή μου, οπότε δεν παραπονιέμαι ποτέ.  Έχω ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό για αγώνες, ζω διαφορετικά από τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας μου.

Η επιλογή του τένις, όπως βεβαιώνουν και οι γονείς σου, ήταν δική σου απόφαση. Τί σε έκανε να του αφοσιωθείς;

Κατάλαβα από έξι ετών το πόσο πολύ μου άρεσε. Τότε ίσως δεν έβλεπα την κλίση μου, αλλά ήξερα πως αυτό θέλω να κάνω. Οταν ξεκίνησαν στα εννιά μου χρόνια οι πανελλαδικές διακρίσεις  και η ενθάρρυνση των προπονητών, οι γονείς μου με στήριξαν απλόχερα. Αρχικά οι αγώνες ήταν και μια ωραία ευκαιρία οικογενειακής απόδρασης, άλλωστε ο πατέρας μου είχε μια ερασιτεχνική επαφή με το τένις και η μητέρα μου αγαπάει πολύ τον αθλητισμό και τα ταξίδια. Μετά στάθηκαν πλάι μου αποφασιστικά, θα ήταν άλλωστε σκληρό και άδικο να μου το στερήσουν μετά από τόσες επιβραβεύσεις.

Ποιό είναι το τοπίο στην Πάτρα για μια αθλήτρια αντισφαίρισης με αγωνιστικές επιτυχίες; Υπάρχουν εδώ οι προϋποθέσεις για να «ανθίσει» ένα ταλέντο;

Στην Πάτρα είμαστε πλούσιοι σε γήπεδα τένις, υπάρχει δηλαδή η υποδομή, αλλά για καθαρά ψυχαγωγική ενασχόληση με το άθλημα. Πολύς κόσμος πηγαίνει τα παιδιά του να μάθουν τένις σε τοπικά κλαμπ και ομίλους, τα οποία όμως λόγω της μοναχικής φύσης του αθλήματος γρήγορα εγκαταλείπουν, δηλαδή μετά από κάποιους μήνες, άντε διετία στρέφουν αλλού το ενδιαφέρον τους. Επιπλέον δεν υπάρχουν στην πόλη προπονητές με αγωνιστική προϋπηρεσία, που να αμείβονται αναλόγως για να επενδύσουν σε ένα ταλέντο. Ελάχιστοι είναι οι προπονητές-δυο ή τρία ονόματα-που ασχολούνται με το αγωνιστικό τένις. Αντιθέτως στην Αθήνα και σε πόλεις με πιο ανθηρή οικονομική κατάσταση π.χ. Λάρισσα και Λαμία, υπάρχει το ανθρώπινο δυναμικό προπονητών-παιδαγωγών αξιώσεων αλλά και τα χρήματα ώστε να προχωρήσει στον πρωταθλητισμό ένα παιδί.

Ποιές είναι οι μεγαλύτερες χαρές στην αθλητική σου πορεία; Μίλησέ μας για στιγμές –σταθμούς σε αγώνες.

Σίγουρα ήταν μεγάλη χαρά η αποστολή στην Τσεχία με την Εθνική Ομάδα, όπου συμμετείχα ως δεύτερη πανελλαδικά στην κατηγορία μου. Θυμάμαι όμως πολύ έντονα και την πρώτη μου νίκη σε τουρνουά, έναν απλό ενωσιακό αγώνα στην Καλαμάτα. Χάρηκα τόσο, ήμουν στα ουράνια. Μετά ήρθαν πολλές νίκες, που συνήθισα την αίσθηση. Παλιά πήγαινα σε αγώνα κι έλεγα ότι είναι να γίνει ας γίνει, τώρα όμως πηγαίνω με τη νίκη ως στοχευμένη προτεραιότητα.

Πώς ήταν η εμπειρία της Εθνικής Ομάδας;

Εκανα φιλίες με άλλα παιδιά σαν κι εμένα, πάντα ενθουσιαζόμαστε όταν συναντιόμαστε. Ταυτόχρονα είδα πως λειτουργούν άλλες χώρες με αθλητική παιδεία και στρατηγική. Εκεί πάνε αποστολές αθλητών μαζί με ολόκληρο team εξειδικευμένων ειδικών. Τα παιδιά ασχολούνται αποκλειστικά με το τένις έχοντας παραμερίσει κάθε σχολική δραστηριότητα. Μπαίνουν στο γήπεδο για προπόνηση το πρωί και βγαίνουν το βράδυ...

Ποιούς διάσημους αθλητές θαυμάζεις;

Είδωλό μου ο Ρότζερ Φέντερερ και το ξέρω δεν λέω κάτι πρωτότυπο. Μακάρι να τον έβλεπα να παίζει ζωντανά. Εννοείται πως θαυμάζω τη Σερένα Γουίλιαμς. Από Ελληνες τους Γεμουχίδη και Γιακούποβιτς που έχω δει από κοντά. Ελληνίδα τενίστρια που θαυμάζω είναι η Μαρία Σάκκαρη για όλα όσα έχει πετύχει παρά το νεαρό της ηλικίας της.