Κόντρες και προβλήματα υπήρξαν στη διοργάνωση των Α' Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 στην Αθήνα όμως με την παρέμβαση του P. De Coubertin συστάθηκε νέα Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων, στις αρχές του 1895, αποτελούμενη αυτή τη φορά από 20 μέλη, που τα είχε επιλέξει και πάλι ο διάδοχος.

Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβανόταν και ο Αχαιός Αλέξανδρος Ζαΐμης, αλλά «...και πάλι οι επιλογές του Διαδόχου δεν ήταν τυχαίες. Συγκέντρωσε επιφανή στελέχη της αντιπολιτεύσεως στην Επιτροπή, αρχής γενομένης από τους Νικόλαο Δηλιγιάννη, Λεωνίδα Δεληγιώργη, Κωνσταντίνο Καραπάνο, Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, Αλέξανδρο Σκουζέ, Νικόλαο Μεταξά κ.ά., όλοι του κόμματος του Θ. Δηλιγιάννη...».

Ωστόσο κι αυτή η Επιτροπή, όπως και η προηγούμενη, ως συμβουλευτικό όργανο του Βασιλέως κι όχι ως νομικό πρόσωπο, λειτούργησε υπό την σκιά του διαδόχου και δεσμευμένη από αυτόν. Μετά το τέλος δε των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, αυτή η Επιτροπή αυτοδιαλύθηκε. Κατάφερε, όμως, να δημιουργήσει και να λειτουργήσει - έστω και στοιχειωδώς - εννέα υποεπιτροπές, τις λεγόμενες τότε «Επιτροπείες», με κυριότερη την «Επιτροπεία Παρασκευής Ελλήνων Αθλητών», γιατί οι προσδοκίες για μια ευπρεπή παρουσία των Ελλήνων αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν μπορούσαν να στηριχθούν στους Γυμναστικούς Συλλόγους, λόγω της μικρής ανάπτυξης της Γυμναστικής στη χώρα. Η επιτροπεία αυτή αποτελέστηκε από δώδεκα μέλη και ήταν η μοναδική που είχε απολέσει τον αθηνοκεντρισμό των υπολοίπων, γιατί στην σύνθεση της είχε συμπεριλάβει και τους δύο πατρινούς προέδρους των Αθλητικών Σωματείων της Πάτρας, τους Χρήστο Κορύλλο και Αιμίλιο Γερούση, που, περί τα τέλη του 1895, παραιτήθηκαν από τις θέσεις τους για άγνωστους λόγους, αλλά όχι και ανεξήγητους.

Πάντως, το έργο της «Επιτροπείας Παρασκευής Ελλήνων Αθλητών» ήταν δυσχερέστατο, γιατί θα έπρεπε να καθορίσει τον τρόπο επιλογής των αθλητών που θα μετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επίσης, θα έπρεπε να διευκρινίσει ποιοι αθλητές είχαν δικαίωμα να συμμετέχουν στη διαδικασία προεπιλογής, καθώς και άλλα ζητήματα τεχνικής φύσεως. Για την προεπιλογή των αθλητών, αποφασίστηκε να διεξαχθούν Πανελλήνιοι προκριματικοί αγώνες στην Αθήνα, οι οποίοι προγραμματίσθηκαν για το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου 1896, ενώ, για το δικαίωμα συμμετοχής, αποφασίστηκε ο αποκλεισμός κάθε ξένου υπηκόου από τους προκριματικούς αγώνες, όπως και κάθε επαγγελματία αθλητή.

Εκτός, όμως, των μελών των υπαρχόντων Αθλητικών Συλλόγων, δικαίωμα συμμετοχής στους Προκριματικούς και στους Ολυμπιακούς αγώνες θα είχαν και οι μεμονωμένοι αθλητές - μη μέλη Συλλόγων. Ετσι, η «Επιτροπεία» εξέδωσε και απέστειλε στους Δήμους της χώρας εγκύκλιο, με την οποία τους γνωστοποιούσε το δικαίωμα συμμετοχής στους Προκριματικούς αγώνες και των μη μελών Αθλητικών Συλλόγων. Οπως αναφέρει ο Ελ. Σκιάδας, «...το άνοιγμα αυτό επιβαλλόμενο και από τις περιστάσεις απέδωσε, όπως αποδείχθηκε από τα αποτελέσματα της Α' Ολυμπιάδας, σοβαρούς καρπούς...».

Να σημειωθεί ότι τα τέλη του 1895 υπήρχαν στην Ελλάδα 14 μόνο Αθλητικά Σωματεία, τα εξής: Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος, Εθνικός Γ.Σ., Ομιλος Φιλάθλων Πειραιώς, Ομιλος Πεζοπόρων Πειραιώς, Παναχαϊκός Γ.Σ., Γυμναστική Εταιρία Πατρών, Πεζοπορικός Σύλλογος Θηβών, Γυμναστικός Σύλλογος Ιφιτος (Πύργου), Γ.Σ. Φιλιατρών, Γ.Σ. Αιγίου, Παναιτωλικός Γ.Σ. (Μεσολόγγι), Γ.Σ. Κερκύρας, Γ.Σ. Κύμης και η Γυμναστική Εταιρία Γαλαξιδίου.

Μέλη της «Επιτροπείας», μετά την συγκρότηση της - που τελέστηκε την 1η Φεβρουαρίου 1895, επισκέφθηκαν όλους τους αθλητικούς χώρους αρχής γενομένης από την Πάτρα, που τότε ήταν το δεύτερο -μετά την Αθήνα -αθλητικό κέντρο της χώρας. Την Πάτρα επισκέφθηκαν στις 19 Φεβρουαρίου 1895 και, στα Γυμναστήρια της πόλης, παρακολούθησαν σύντομες γυμναστικές και αθλητικές επιδείξεις.

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ