Από τις αρχές της δεκαετίας του '50 οι ποδοσφαιρικές ομάδες της Πάτρας έχουν αρχίσει να «στέκονται» και πάλι στα πόδια τους, ο πόλεμος, η κατοχή και ο εμφύλιος είναι πια πρελθόν.

Οσο κι αν η κάθε μία εξ αυτών είχε στις δεκαετίες του '70, '80 και αργότερα πολλές στιγμές δόξας και μεγάλες επιτυχίες, το ποδόσφαιρο της Πάτρας, στο σύνολό του, δεν γνώρισε ποτέ παρόμοια περίοδο ακμής, όπως την περίοδο 1945-1965.

Παναχαϊκή, Ολυμπιακός, Θύελλα, Αρης, Πατραϊκός, Απόλλων και Αχιλλέας δίνουν τη δική τους μάχη στα γήπεδα, ακόμα και της Β' Εθνικής. Τα Προσφυγικά σφύζουν από κόσμο, όπως και το γήπεδο της Παναχαϊκής. Η μάχη για την ανάδειξη του κορυφαίου έχει φουντώσει και είναι ηλίου φαεινότερο πως τα πρωτεία του Παναιγιαλείου με τις συνεχείς συμμετοχές στην Α' Εθνική τη δεκαετία του '60, θα αλλάξουν χέρια.

Τελικά, κατέληξαν στην Παναχαϊκή, η οποία από τα μέσα της δεκαετίας του '60 άρχισε να γράφει την λαμπρή της ιστορία. Κυριάρχησε των αντιπάλων της, επειδή οι διοικούντες την, είχαν σαφώς μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια και δύναμη, έναντι των ομολόγων τους, των Προσφυγικών. Ανέδειξε εκείνα τα χρόνια μια χρυσή φουρνιά από 17χρονα παιδιά που κατάφεραν να την οδηγήσουν ακόμα και στην Ευρώπη.

* Από την ποδοσφαιρική περίοδο 1955-1956 άρχισαν να καθιερώνονται στην Ελλάδα, φυσικά και στην Αχαΐα, τα νούμερα στη φανέλα των ποδοσφαιριστών, από το «1» έως το «11» (το φαινόμενο ξεκίνησε το 1939). Τρία χρόνια μετά, εμφανίζεται το περιβραχιόνιο (στο δεξί μπράτσο) ως διακριτικό του αρχηγού. Τέλος, από την περίοδο 1997-1998 όλοι οι ποδοσφαιριστές των ομάδων στις εθνικές κατηγορίες έχουν το δικό τους νούμερο στη φανέλα (από το «1» έως το «99»), ενίοτε δε και το επώνυμό τους.

ΛΕΖΑΝΤΑ: Από αναμέτρηση Παναχαϊής - Απόλλωνα Πατρών αρχές '50

Τ.S