Τη δεκαετία του '60 φάνηκε πως η Παναχαϊκή θα κυριαρχούσε των ...Πατρινών αντιπάλων της (Ολυμπιακός, Θύελλα, Αχιλλέας κλπ).

Η επικυριαρχία της, σφραγίστηκε από την απόφαση του επί δικτατορίας γενικού γραμματέα Αθλητισμού, Κώστα Ασλανίδη για τη συγχώνευση όλων των ομάδων και τη δημιουργία μιας -δήθεν- ισχυρής σε κάθε πόλη. Άνοιξη -

Καλοκαίρι του 1967 και Θύελλα, Ολυμπιακός, Αρης, Απόλλων, ΑΕΚ, αλλά και Πατραϊκός, Αχιλλέας, Ηρακλής, Προοδευτική διαλύθηκαν στο βωμό της ίδρυσης του Πάτραι (το αρχικό σχέδιο περιελάμβανε και την Παναχαϊκή, που την ύστατη ώρα τη γλίτωσε).

Όμως το σχέδιο δεν πέτυχε. Δύο χρόνια μετά την ίδρυση του Πάτραι, δηλαδή την άνοιξη του 1969 η Παναχαϊκή πανηγύριζε την άνοδό της στην Α' Εθνική! Γινόταν δε και η κορυφαία ομάδα της Αχαΐας, ξεπερνώντας τον Παναιγιάλειο που τη δεκαετία του '60 έζησε τα καλύτερά του χρόνια, με 7 συμμετοχές στην Α' Εθνική.

Κι όταν, μετά την πτώση της δικτατορίας «επανήλθαν» στη ζωή όλες αυτές οι ομάδες, τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει. Η Θύελλα, ο Ολυμπιακός, ο Αρης μάχονταν στις χαμηλές τοπικές κατηγορίες κι η Παναχαϊκή έπαιζε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ενώ το Πάτραι απλά είχε καθιερωθεί ως η δεύτερη μεγάλη ομάδα της Πάτρας, με απόσταση από την πρώτη...

Τ.S