Τον Απρίλιο του 1906 έγιναν στην Αθήνα διεθνείς αθλητικοί αγώνες, για να γιορτασθεί η συμπλήρωση δεκαετίας από την Α' Ολυμπιάδα των Νέων Χρόνων (του 1896).

Τους οργάνωσε η ελληνική Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων (ΕΟΑ), η οποία είχε μονομερώς αποφασίσει να διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια, στο μέσον δύο διαδοχικών ολυμπιάδων, μία Μεσολυμπιάδα στην Αθήνα.

Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) δεν θεώρησε ποτέ ούτε ολυμπιακούς τους αγώνες αυτούς, ούτε ολυμπιονίκες τους νικητές. Επίσης δεν αναγνώρισε ως ολυμπιακά τα ρεκόρ που σημειώθηκαν. Ο πρόεδρος της ΔΟΕ Πιερ ντε Κουμπερτέν, μολονότι προσκλήθηκε επισήμως, δεν παρέστη στους αγώνες προφασιζόμενος ασθένεια. Άποψη του Κουμπερτέν ήταν ότι θα μπορούσε στο μέσον κάθε δύο διαδοχικών ολυμπιάδων να διεξάγονται στην Αθήνα Πανελλήνιοι αγώνες, με συμμετοχή και ξένων αθλητών εκτός συναγωνισμού.

Με παρόντες το αγγλικό βασιλικό ζεύγος Εδουάρδου Ζ' και Αλεξάνδρας, καθώς και πλήθος πριγκίπων, κυβερνητικών και αθλητικών παραγόντων ξένων κρατών, διπλωματών κ.λ.π., την Κυριακή της 9ης Απριλίου του 1906 ο Γεώργιος Α' κήρυξε την έναρξη των αγώνων, η οποία, εκτός του αθλητικού μέρους, περιελάμβανε και «αγώνες του πολιτισμού», κατά τα πρότυπα της αρχαιότητας.

Περιφρονημένοι λοιπόν οι διεθνείς αγώνες του 1906 καταγράφηκαν στο περιθώριο της διεθνούς αθλητικής ιστορίας ως «εκτός σειράς Ολυμπιάδα» και επικράτησε να αποκαλούνται Μεσολυμπιάδα. Και αυτό διότι δεν είχαν βέβαια θέση στις κανονικές Ολυμπιάδες, αλλ' ούτε αποτέλεσαν την πρώτη μιας σειράς όμοιων αγώνων. Το 1910 η Β' Μεσολυμπιάδα ματαιώθηκε, λόγω των σημαντικών εσωτερικών γεγονότων. Το 1913, μετά τους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους, η ΕΟΑ άρχισε να προετοιμάζει τη Μεσολυμπιάδα του 1914, αλλά μεσολάβησε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. Στα χρόνια που ακολούθησαν με τις αλλεπάλληλες περιπέτειες του Έθνους μας ξεχάστηκε η ιδέα.

Η Μεσολυμπιάδα του 1906 προσέφερε σημαντική υπηρεσία. «Έσωσε την ιδέα του Ολυμπισμού». Η κρίση αυτή, που διατυπώθηκε από τους παλαιούς αθλητικούς παράγοντες και δημοσιογράφους, δεν είναι καθόλου υπερβολική. Οι δύο προηγηθείσες κανονικές Ολυμπιάδες του 1900 και του 1904 είχαν ξεφύγει από τον προορισμό τους, νοθεύοντας το ολυμπιακό πνεύμα. Οι Ολυμπιακοί του 1900 πέρασαν σε δεύτερη μοίρα, σαν μια από τις πολλές εκδηλώσεις της Διεθνούς Έκθεσης των Παρισίων. Εξάλλου η Ολυμπιάδα του 1904 στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ πήρε τελικά τη μορφή μεγάλου πανηγυριού, όπου επέδειξαν τις θεαματικές ικανότητες τους 400 Αμερικανοί αθλητές, ή δήθεν αθλητές, ενώ αγωνίστηκαν μόνο 50 Ευρωπαίοι. Έπειτα από αυτό άρχισαν να διατυπώνονται αμφιβολίες για τη σκοπιμότητα των ολυμπιακών αγώνων και για τη συμβολή τους στην ανάπτυξη του αθλητισμού.

Τις αμφιβολίες αυτές διέλυσε η επιτυχία της Μεσολυμπιάδας. Πήραν μέρος σ' αυτήν 17 χώρες με αθλητές περισσότερους από όσους στους ολυμπιακούς του 1896 και του 1900. Η προσέλευση θεατών ήταν μεγάλη. Το Στάδιο κάποιες μέρες κατακλύστηκε από πλήθος 50.000 φιλάθλων. Υπολογίστηκε ότι εκτός από τους Αθηναίους παρακολούθησαν τους αγώνες 15.000 επαρχιώτες (οι 6.000 από την Πάτρα) και ομογενείς που ήρθαν προς τούτο από το εξωτερικό, καθώς και 5.000 αλλοεθνείς. Οι τιμές των εισιτηρίων διέφεραν ανάλογα με τη θέση.

Υπήρχαν εισιτήρια της μιας δραχμής και εισιτήρια των 12 δραχμών. Αυτά τα τελευταία ήταν περιζήτητα και κατέληξαν στη «μαύρη αγορά» όπου διατέθηκαν προς 70 έως και 100 δραχμές! Η υποδοχή των ξένων αθλητών και των συνοδών τους ήταν καλά οργανωμένη. Στην Πάτρα και στην Αθήνα υπήρχαν επιτροπές που τους καλωσόριζαν μόλις έφθαναν και έθεταν στη διάθεση τους ξεναγούς και διερμηνείς. Τους αγώνες παρακολούθησαν τις πρώτες μέρες και οι βασιλείς της Αγγλίας Εδουάρδος Ζ' και Αλεξάνδρα μαζί με τον διάδοχο του θρόνου και τη σύζυγο του πριγκίπισσα Μαίρη.

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ