Παναχαϊκή: Αναζητείται ψυχραιμία, σοβαρότητα και υπομονή

Τετάρτη, Νοέμβριος 14, 2018 - 6:01μμ

Παρακολουθώ την Παναχαϊκή από το 1969. Τα 50 περίπου αυτά χρόνια, υπήρξαν αρκετές δύσκολες στιγμές, ιδίως τα τελευταία 15 χρόνια. Όταν, πριν 2,5 περίπου χρόνια, με την “ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ”, ξεκίνησε κάτι καινούργιο, θεωρήσαμε, ότι, μετά από πολύ καιρό, υπάρχει η ευκαιρία η Παναχαϊκή να βρει, σιγά – σιγά, την θέση που της αξίζει στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο.

Σε Πατρινά χέρια, χωρίς χρέη (γρήγορα, λύθηκε το πρόβλημα αυτό – αλήθεια τί θα είχε γίνει, αν δεν είχε λυθεί, τόσο γρήγορα το πρόβλημα αυτό ;), απαλλαγμένη από την απαξιωτική έως και εφιαλτική κατάσταση των τελευταίων 10 χρόνων και με τον κόσμο διψασμένο για κάτι καλό.

Παρά τις κάποιες επιφυλάξεις, γενικά υπήρχε ελπίδα και ενθουσιασμός.

Ας δούμε, όμως, πως εξελίχθηκαν, στην συνέχεια, τα πράγματα :

Διοικητικά:

Η “ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ” ενέπνευσε εμπιστοσύνη στον κόσμο και, έτσι, δημιουργήθηκαν μεγάλες προσδοκίες. Καμία σύγκριση με την προηγούμενη κατάσταση. Κατά καιρούς ακούσθηκαν διάφορα “μεγάλα λόγια” (θα κατασκευάσουμε προπονητικό κέντρο, θα ανακατασκευάσουμε το γήπεδο, θα κάνουμε μακροχρόνια σύμβαση με την Ερασιτεχνική για την εκμετάλλευση του γηπέδου, θα λειτουργήσουμε στα πρότυπα μεγάλων ποδοσφαιρικών οργανισμών, θα διευρυνθεί η “ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ”, δρομολογούμε συμφωνίες με μεγάλους χορηγούς κ.λπ., κ.λπ.). Όλα αυτά δημιούργησαν ενθουσιασμό στους οπαδούς της ομάδας, όμως στην πράξη δεν υπήρχε η ανάλογη πρόοδος.

Σιγά – σιγά, εμφανίσθηκαν και προβλήματα στις σχέσεις των Συμμάχων, όπως συνήθως, συμβαίνει, σε τέτοιες περιπτώσεις. Τα εύκολα λόγια ΄΄η ομάδα αποπνέει υγεία κ.λπ.΄΄, σιγά – σιγά, άρχισαν να χάνουν την αίγλη τους και η εσωστρέφεια όλο και μεγάλωνε.

Ο κόσμος, όσο περνούσε ο καιρός ΄΄κουμπωνόταν΄΄ και περίμενε να δει ποιά θα είναι η εξέλιξη στο διοικητικό σχήμα και αν αυτό θα πάρει, επί τέλους, μια σταθερή και αξιόπιστη τελική μορφή, που να εμπνέει εμπιστοσύνη και να έχει όραμα για την ομάδα. Και εκεί που, πριν λίγο, μιλούσαμε για ΄΄υγεία΄΄ και για μεγάλα σχέδια (υπερηφανευόμενοι, μάλιστα, ότι, αποτελούμε εξαίρεση στο πολύπαθο και καταταλαιπωρημένο ελληνικό ποδόσφαιρο), εδώ και λίγους μήνες, αρχίσαμε να αναρωτιόμασθε, αν, τελικά, θα μπορέσει να ΄΄βγει΄΄ η φετινή χρονιά.

Πλέον, ποιός μπορεί, έστω και αυτό, να το εγγυηθεί, με σιγουριά ; Kαι όλα αυτά, ενώ μιλάμε για την ιστορική και μεγάλη Παναχαϊκή, που έχει πολύ κόσμο (όπως μας αρέσει να λέμε) και εκπροσωπεί την Πάτρα, την τρίτη σε πληθυσμό πόλη της Ελλάδος. Ήδη, αναζητείται σωσίβιο, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Δυστυχώς, η Πάτρα, για μια ακόμη φορά, φαίνεται, ότι  δεν μπορεί (ή μήπως δεν θέλει) να σηκώσει το βάρος της Παναχαϊκής, ένα από τα (παλαιότερα αλλά και σύγχρονα) σημαντικά σημεία αναφοράς της.

Το βασικό ερώτημα,  στον  κόσμο είναι  ΄΄τι, πράγματι, δεν πήγε καλά ; ΄΄ Επίσης, κάποια άλλα ερωτήματα που απασχολούν τον κόσμο είναι : Τηρήθηκαν οι συμφωνίες των Συμμάχων ή όχι ; Ενδιαφέρθηκαν άλλοι σημαντικοί οικονομικοί παράγοντες της πόλης να βοηθήσουν ή όχι ; Ζητήθηκε από αυτούς κάτι τέτοιο ή όχι ; Αν κάποιοι ενδιαφέρθηκαν να συμμετέχουν στο εγχείρημα, βρήκαν ανταπόκριση ή όχι ; Εν τέλει, η ΄΄ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ΄΄ εξελίσσεται σε ένα κλειστό Club ή, πράγματι, θέλει να προσελκύσει και άλλους Πατρινούς με οικονομική δυνατότητα;

Τελικά, κάτω από την βαριά ιστορία της Παναχαϊκής, μπορεί να χωρέσει και να υπερισχύσει το ΄΄εμείς΄΄ των Πατρινών ή δεν μπορεί να αποφευχθεί η κυριαρχία του ΄΄εγώ΄΄;

Μήπως, η ομάδα αντιμετωπίζεται, ως εφαλτήριο για άλλα επίπεδα ή ως μέσο για την επιδίωξη άλλων στόχων και κάποια στιγμή θα μείνει στην άκρη;  Εν τέλει, υπάρχει μεράκι και όρεξη για την ομάδα ή, απλά, μιλάμε για εκπλήρωση υποχρεώσεων που κάποιοι  ανέλαβαν ή πιέσθηκαν να αναλάβουν; 

Σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, ο φίλαθλος κόσμος της Πάτρας δικαιούται απαντήσεις. Και πρέπει να τις έχει. Πρέπει να γνωρίζει, ποιά θα είναι από δω και πέρα η πορεία της “ΠΑΝΑΧΑΪΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ”.

Θα έχει ρυθμιστικό - μεταβατικό χαρακτήρα, μέχρι να βρεθεί η (εκτός Πατρών, πλέον, απ’ ότι φαίνεται) υποκατάσταση ή ενδιαφέρεται να έχει συνέχεια στην Διοίκηση της ομάδας και όραμα για το μέλλον ;

Έχει την δυνατότητα να το κάνει ;  Και με ποιές προϋποθέσεις ; Ποιες είναι οι σκέψεις της για το μέλλον ; Ο κόσμος χρειάζεται άμεσες, σοβαρές και ειλικρινείς απαντήσεις σε όλα αυτά. Μέχρι σήμερα, οι Σύμμαχοι, πράγματι, βοήθησαν, ο καθένας ανάλογα με το πόσο μπορούσε ή το πόσο ήθελε. Αν θυμηθεί κανείς, σε ποιό επίπεδο βρισκόταν η ομάδα, πριν τον Αύγουστο του 2016, σίγουρα θα καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι η ΄΄ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ΄΄, πράγματι, βοήθησε και μάλιστα σημαντικά.

Κανένας δεν μπορεί να πει το αντίθετο. Ας είμαστε δίκαιοι. Επίσης, κανένας δεν μπορεί να απαιτήσει από τους Συμμάχους να βάζουν συνέχεια το χέρι στην τσέπη. Κάποιοι μπορούν να το κάνουν, κάποιοι όχι. Κανένας δεν υποχρεούται να το κάνει, ούτε πρέπει να πιεσθεί να το κάνει, ιδίως με την κατάσταση που επικρατεί, σήμερα, στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και τα γενικότερα προβλήματα της οικονομίας, της κοινωνίας και της χώρας.

Κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει κάτι τέτοιο. Αυτό δεν γίνεται με το ζόρι (πρέπει να μπορείς, αλλά και να το θέλεις). Όμως, αυτό που δικαιούται ο κόσμος (και μπορεί να το απαιτήσει και το έχει ανάγκη) είναι να ξεκαθαρίσουν άμεσα τα πράγματα.

Από εδώ και πέρα, δεν χρειάζονται ούτε μεγάλα λόγια, ούτε μακρόπνοα και μεγαλεπήβολα σχέδια, ούτε αόριστες και ανέξοδες υποσχέσεις, ούτε διπλωματικές και καθησυχαστικές απαντήσεις και δηλώσεις. Αυτό που χρειάζεται – στο κομβικό σημείο που βρισκόμασθε - είναι να ξεκαθαρίσει άμεσα το πλαίσιο, στο οποίο θα πρέπει να κινηθεί, από εδώ και πέρα, η ΄΄ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ΄΄ και γενικά η ομάδα. Χρειάζεται συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, το οποίο να μπορεί να τηρηθεί (αλλά και να τηρείται).

Και να το γνωρίζει ο κόσμος. Όχι αόριστες καταστάσεις. Αν  οι Σύμμαχοι – ή κάποιοι από αυτούς - δεν μπορούν ή δεν θέλουν ή έχουν άλλη άποψη για τα πράγματα, πρέπει να βγουν και να μιλήσουν ξεκάθαρα. Αν χρειάζονται την βοήθεια του κόσμου, θα πρέπει να την ζητήσουν ξεκάθαρα,  ενημερώνοντας τον, όπως πρέπει.

Μην φθάσουμε και  πάλι σ’ αυτά τα τραγελαφικά που ζήσαμε προ ετών. Ας μην ξεχνάμε, ότι, κάποια στιγμή,  κινδυνεύσαμε να γίνουμε ΄΄ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ   ΚΟΡΙΝΘΟΥ΄.

Ας μην τα ξεχνάμε όλα αυτά. Βεβαίως, το καλύτερο από όλα θα ήταν η ομάδα να μείνει σε Πατρινά (σταθερά και σίγουρα, όμως) χέρια και να μην πάμε στο άγνωστο. Αν, όμως, εν τέλει, αυτό δεν μπορεί να γίνει, ας ακολουθήσει, όμως, με γνώση και προσοχή  το επόμενο βήμα (και επαρκή ενημέρωση του κόσμου, γιατί η Παναχαϊκή ανήκει, κυρίως, σ’  αυτόν) και, ας ελπίσουμε, ότι θα είναι για καλό.

Πρέπει, λοιπόν, η ΄΄ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ΄΄ να ενημερώσει άμεσα τον κόσμο για όλα αυτά. Ας αφήσει την εσωστρέφεια στην άκρη και ας πλησιάσει τον κόσμο. Όσο δεν το κάνει, αφήνει να εξυφαίνονται διάφορα σενάρια και διάφορες συνομοσιολογίες, που μόνο κακό κάνουν στην ομάδα, αλλά και στους ίδιους τους Συμμάχους.

Η ιστορία της Παναχαϊκής είναι πολύ μεγάλη και βαριά και δεν τα επιτρέπει όλα αυτά. Δεν νομίζω, ότι το αίτημα αυτό είναι παράλογο ή υπερβολικό.       

Αγωνιστικά :

Η πρώτη χρονιά στην Γ’ Εθνική πήγε, όπως αναμενόταν. Η πρώτη χρονιά στην Β’ Εθνική – σε γενικές γραμμές – ήταν καλύτερη απ’ ότι αναμενόταν (με βάση τον σχεδιασμό που είχε γίνει). Ιδίως, μέχρι τον Δεκέμβριο του έτους 2017, γιατί, από τότε και στην συνέχεια άρχισε να χαλάει η συνταγή.

Την φετινή χρονιά, από τα μέχρι τώρα δείγματα, είναι προφανές, ότι το αγωνιστικό επίπεδο της ομάδας, σε σχέση με πέρυσι, είναι πεσμένο. Ο σχεδιασμός του καλοκαιριού, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, δεν ήταν για SUPER LEAQUE. Ήταν, το πολύ – πολύ, για μια αξιοπρεπή πορεία και με στόχο, την επόμενη περίοδο, να παίξει η ομάδα στην SUPER LEAQUE 2 (αν υπάρξει τέτοια), ώστε – του χρόνου -  να λυθούν και κάποια οικονομικά προβλήματα.

Αν, πραγματικά, θέλεις να ανέβεις άμεσα στην SUPER LEAQUE, κινείσαι διαφορετικά στις μεταγραφές και την διαμόρφωση του ρόστερ. Υπήρχαν αρκετοί ποδοσφαιριστές στην περυσινή  FOOTBALL LEAQUE, που θα μπορούσαν να έλθουν στην ομάδα και να βοηθήσουν (Τσιλούλης του Απόλλωνα Λάρισας – πήγε στον Πανιώνιο – Σουντουρά της Αναγέννησης Καρδίτσας – πήγε στον Απόλλων Πόντου – Λεό του ΑΟΧ Κισσαμικού – πήγε στον ΠΑΣ Γιάννινα κ.λπ. κ.λπ.).

Σε σχέση με πέρυσι, έφυγαν 4 – 5 παίχτες που σίγουρα θα λείψουν, ενώ η ομάδα, με τις μεταγραφές του καλοκαιριού, κατά την γνώμη μου, δεν κάλυψε τις ανάγκες της, όπως έπρεπε. Οι αδυναμίες, αντί να περιορισθούν, μεγάλωσαν. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε ονόματα, διότι δεν θα βοηθήσει.

Επίσης, η περσινή ομάδα ήταν εμφανώς καλύτερη σε τρεξίματα, πίεση, μαχητικότητα, ζωντάνια. ΄΄Επνιγαν΄΄ τον αντίπαλο, πάντα πρώτοι πάνω στην φάση, ενθουσιασμός, ομοιογένεια.  Που είναι όλα αυτά, φέτος;

Η συνέχεια θα είναι δύσκολη. Μακάρι, τα πράγματα να αλλάξουν προς το καλύτερο. Δεν είναι, όμως, εύκολο. Θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια και ακόμη μεγαλύτερη υπομονή.

Η τεχνική διεύθυνση και  τεχνική ηγεσία :

Μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο, όλα πήγαιναν καλά. Από τότε και στην συνέχεια, όλοι βλέπαμε μια διαχείριση του ρόστερ, η οποία, αρκετές φορές, δημιουργούσε απορίες. Βλέπαμε, κάποιους ποδοσφαιριστές να εξαφανίζονται από την βασική ενδεκάδα (χωρίς να γνωρίζουμε το γιατί), βλέπαμε ποδοσφαιριστές να έρχονται στην βασική ενδεκάδα από το πουθενά, βλέπαμε επιμονή της τεχνικής ηγεσίας στην χρησιμοποίηση κάποιων ποδοσφαιριστών κ.λπ..

Δεν θέλω να αναφερθώ σε ονόματα, ούτε σε συγκεκριμένα παιγνίδια, γιατί δεν θα κάνει καλό. Όμως, πρόκειται για θέματα που συζητούνται έντονα και απασχολούν δικαιολογημένα τον κόσμο. Πιστεύω, ότι τα γνωρίζει και ο τεχνικός διευθυντής και η τεχνική ηγεσία.

Η αμέσως πιο πάνω κατάσταση δεν άλλαξε, ούτε φέτος. Είναι προφανές, ότι η προετοιμασία δεν κατάφερε να δώσει ένα σταθερό βασικό κορμό. Μετά από 3- 4 επίσημα παιγνίδια, ψαχνόμασθε, πάλι από την αρχή. Η δικαιολογία, ότι όλοι είναι ισάξιοι, δεν βοηθάει, παρά μόνο ισορροπιστικά  μπορεί να λειτουργήσει. Καλή είναι η ισότητα και η ισορροπία, αλλά πιο σημαντική η άμεση λύση στα προβλήματα, διότι οι αδυναμίες είναι ήδη αρκετές. Και μην πει κανείς, ότι κάνουμε τους προπονητές της κερκίδας, διότι τα πράγματα μιλούν από μόνα τους.

Ιδιαίτερη, βέβαια, εντύπωση προκαλούν (από τον Γενάρη μέχρι και τώρα) οι πολλοί τραυματισμοί. Είναι σε μεγαλύτερο βαθμό από το συνηθισμένο. Όμως, ακόμη πιο μεγάλη εντύπωση προκαλεί η έλλειψη ενημέρωσης του κόσμου, σχετικά με το θέμα αυτό. Γνωρίζαμε, ότι ο Μπιτσάκος, θα επανερχόταν αγωνιστικά, το αργότερο με την έναρξη της φετινής σεζόν, αλλά, μέχρι σήμερα, δεν γνωρίζει κανείς πότε θα επανέλθει. Γνωρίζαμε, ότι τραυματίσθηκε ο Μουστακόπουλος και ότι θα επανέλθει στα τέλη του Οκτώβρη, αλλά μέχρι σήμερα ουδέν νεότερο.

Τα ίδια και με τον Φουρλάνο και τον Σταυρόπουλο. Κάποια στιγμή, χάνεται ξαφνικά από το προσκήνιο ο Καρατσανάκοφ, αργότερα μαθαίνουμε ότι τραυματίσθηκε, στην συνέχεια μαθαίνουμε ότι είναι δύσκολο να παίξει με τον Ολυμπιακό αλλά ότι θα παίξει στην Λάρισα, τώρα μαθαίνουμε, ότι μπορεί να χάσει άλλα τρία παιχνίδια κ.λπ. – κ.λπ. Τι σημαίνουν όλα αυτά ; 

Είναι τόσο δύσκολο να υπάρξει μια έγκαιρη και αξιόπιστη ενημέρωση του κόσμου στα θέματα αυτά ;  Καλές οι κατά καιρούς συγχαρητήριες και συλληπητήριες ανακοινώσεις, δεν διαφωνώ, έστω και με την υπερβολή τους, κάποιες φορές, αλλά και η ενημέρωση για τα ουσιώδη αυτά θέματα είναι απολύτως απαραίτητη.

Πολλές και οι απορίες στον μεταγραφικό τομέα. Αν λάβουμε υπόψη μας, ότι το κομμάτι αυτό – επί της ουσίας - το διαχειρίζεται αποκλειστικά ο τεχνικός διευθυντής (με τις τόσες γνώσεις, εμπειρίες, γνωριμίες, αλλά και καταξίωση στον χώρο), τότε ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούν κάποιες εμφανώς ανεπιτυχείς – για τις απαιτήσεις της Παναχαϊκής - κινήσεις στο θέμα αυτό.

Δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε ονόματα, διότι δεν κάνει καλό. Όμως, τα πράγματα – και εδώ - μιλούν από μόνα τους. Και όλοι τα βλέπουμε. Δεν μπορούμε να κάνουμε, ότι δεν τα βλέπουμε. Γιατί, όμως, αυτό το αποτέλεσμα ; Τι έφταιξε ;

Στα παραπάνω θέματα, δεν θέλω να δημιουργήσω πρόβλημα στον τεχνικό διευθυντή και στην τεχνική ηγεσία. Μακριά από εμένα αυτό. Έχουν προσφέρει στην ομάδα, το αναγνωρίζουμε και τους ευχαριστούμε. Και μακάρι να προσφέρουν ακόμη περισσότερα. Το χρειαζόμασθε. Όμως, πρόκειται για πράγματα που δεν μπορεί να τα αγνοήσει κανείς, ούτε να τα αποκρύψει.

Και ένα τελευταίο, για τον προπονητή : Ελπίζω, ότι κατάλαβε, ότι οι δηλώσεις του μετά το παιγνίδι στην Λάρισα στενοχώρησαν και – κυρίως – προβλημάτισαν πολύ. Δεν αρμόζουν στο επίπεδο της Παναχαϊκής.

Ο κόσμος :

Είναι αλήθεια, ότι ο κόσμος δεν βοήθησε όσο θα έπρεπε. Με εξαίρεση κάποιες εκρήξεις ενθουσιασμού (στα παιχνίδια με τον Άρη και τον ΟΦΗ, πέρυσι), η συμμετοχή του κόσμου δεν ήταν ικανοποιητική. Μόνο με 1.000 - 1.200 εισιτήρια διαρκείας (και αυτά με το ζόρι), δεν μπορεί κανείς να είναι αισιόδοξος.

Τα προβλήματα της ομάδας (που δεν είναι λίγα) δεν πρόκειται να λυθούν, ούτε με μαγικό τρόπο, ούτε με την αποχή από το γήπεδο. Η Πάτρα με τα προάστιά της έχει πληθυσμό 230.000 κατοίκους και δεν είναι υπερβολή να λέμε, ότι τα εισιτήρια διαρκείας δεν πρέπει να είναι λιγότερα από 3.000.

Όλοι γνωρίζουμε, ότι και τα προβλήματα στην κοινωνία είναι πολλά και η διάθεση όλων πεσμένη. Επίσης, αμέτρητα  είναι τα προβλήματα και στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο έχει κουράσει. Όσοι απέχουν, δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν αδικαιολόγητοι.

Όμως, χωρίς κόσμο, η ομάδα, όχι μόνο δεν μπορεί προχωρήσει αλλά ούτε καν να ισορροπήσει. Η επιχείρηση, σίγουρα, είναι  κεφάλαιο, μετοχές κ.λπ., αλλά, αν δεν υπάρχει ο κόσμος, δεν θα υπάρχει ομάδα.

Από την άλλη πλευρά, όλοι θέλουμε την άμεση επιστροφή στην SUPER LEAQUE, όμως αυτό δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός και απαίτηση. Και μάλιστα πιεστικά. Εμένα δεν θα με ενοχλούσε, αν η άνοδος στην SUPER LEAQUE καθυστερούσε 1 – 2 χρόνια, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι, συνεχώς και σταθερά, γίνονται βήματα μπροστά, σε όλα τα επίπεδα (διοικητικά, αγωνιστικά, στις ακαδημίες, στις εγκαταστάσεις κ.λπ.).

Χρειάζεται υπομονή και ανοχή από τον κόσμο. Όμως, από την πλευρά της διοίκησης, θα πρέπει να υπάρχουν στόχοι και χρονοδιάγραμμα, που θα τηρείται. Διαφορετικά, απαλά   και μόνο, μιλώντας για πενταετή πλάνα κ.λπ., μάλλον, δείχνουμε, ότι θέλουμε να αποφύγουμε – με την μέθοδο της αναβολής – την σημερινή πραγματικότητα.

Θα μπορούσαμε να πούμε και άλλα, όμως, ήδη, το σημείο στο οποίο βρίσκεται η ομάδα (διοικητικά και αγωνιστικά) είναι κομβικό. Αυτό που πρέπει να γίνει, άμεσα, να αφήσουμε πίσω όλα τα παραπάνω (χωρίς, όμως, να τα ξεχάσουμε) και όλοι (ο καθένας από την θέση του) να συμβάλλουμε, ώστε να υπάρξει άμεσα ηρεμία, διοικητική και αγωνιστική και η ομάδα να μπορέσει να βρει γρήγορα, καλή ψυχολογία, αυτοπεποίθηση  και ένα καλύτερο αγωνιστικό ρυθμό.

Οι επόμενες 2 – 3 εβδομάδες είναι πολύ σημαντικές και όλοι πρέπει να βοηθήσουν σε αυτό. Πρώτα ο κόσμος. Με στήριξη και υπομονή. Γιατί η ομάδα είναι ΄΄δική΄΄ του. Αυτός είναι ο μόνιμος ιδιοκτήτης. Ακόμη και να έλθουν και κάποια άλλα άσχημα αποτελέσματα, προς το παρόν, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Τα υπόλοιπα θα μπορέσουμε να τα βρούμε, πιο ήρεμα, στην συνέχεια.

Κώστας Σταμπολίτης

Δικηγόρος        

Υποστήριξη: SilkTech