Τζορτζ Φλόιντ, 46 ετών, δολοφονήθηκε τη Δευτέρα 26 Μαϊου.
Θύμα ρατσισμού και στυγνής βιαιότητας. Αντιμετωπίστηκε σαν σκουπίδι από έναν δηλωμένο ρατσιστή αστυνομικό. Άφησε πίσω του οικογένεια, φίλους και δύο κόρες 6 και 2 ετών αντίστοιχα. Η ξαδέρφη του με την οποία μεγάλωσαν μαζί στο Χιούστον έμαθε τη δυσάρεστη είδηση λίγα λεπτά μετά, αφού είδε συγκλονισμένη το βίντεο και αρχικά δεν ήξερε ότι ήταν εκείνος. Τον φώναζαν ευγενικό γίγαντα λόγω του ύψους του (2.01). Στα νιάτα του έπαιζε πολύ καλό μπάσκετ και αμερικάνικο ποδόσφαιρο.
Ο Τζορτζ Φλόιντ ζούσε τα τελευταία 4-5 χρόνια στη Μιννεάπολη. Πριν την έξαρση του ιού, δούλευε σε εστιατόριο, το οποίο έκλεισε λόγω των συνθηκών. Είχε ξεκινήσει μαθήματα για να γίνει οδηγός νταλίκας.
Συμπτωματικά έμοιαζε φυσιογνωμικά πάρα-πάρα πολύ με τον πρώην NBAer και καλό του φίλο από τη δεκαετία του 90, Στίβεν Τζάκσον, ο οποίος τον αποκαλούσε δίδυμο αδερφό του (και έχει πάρει πλέον την υπόθεση απονομής δικαιοσύνης πολύ προσωπικά).
Ντέρεκ Τσόβιν, 44 ετών. Αστυνομικός στη Μινεάπολη για 19 χρόνια με επιβεβαιωμένες ρατσιστικές απόψεις. Συνολικά έχουν γίνει εναντίον του 12 καταγγελίες στις αρχές της πόλης, όμως όλες τους απορρίφθηκαν - και αφού θεωρήθηκαν απόρρητες.
Είχε εμπλακεί σε αρκετές ένοπλες συμπλοκές στην πόλη, ενώ το 2006 σε μία εξ' αυτών είχε σκοτώσει και άνθρωπο (αθώωθηκε, γιατί κρίθηκε πως ήταν σε αυτοάμυνα). Τον ίδιο χρόνο ένας κρατούμενος μήνυσε τον Τσόβιν και έξι ακόμα αστυνομικούς για παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων, αλλά και πάλι την γλίτωσε.
Και ο Του Τάο, όμως, ο ένας εκ των άλλων τριών αστυνομικών είχε μπλεξίματα με τη δικαιοσύνη. Και πάλι για επίθεση σε μαύρο πολίτη στον δρόμο. Το 2017 μαζί μ' έναν άλλον αστυνομικό είχαν σταματήσει τον Λαμάρ Φέργκιουσον και τη γυναίκα του (που ήταν οκτώ μηνών έγκυος) για έλεγχο χωρίς να συντρέχει κάποιος λόγος. Όπως κατήγγειλε ο Φέργκιουσον ο Τάο του έβαλε χειροπέδες και του επιτέθηκε. Στη συνέχεια αφού του δόθηκαν οι πρώτες βοήθειες στο νοσοκομείο, τον μετέφεραν στη φυλακή μόνο μ' ένα μπλουζάκι και τα εσώρουχα. Ο αστυνομικός ισχυρίστηκε ότι ο Φέργκιουσον προσπάθησε να ξεφύγει από τον έλεγχο και για αυτό συνελήφθη. Η υπόθεση έληξε λίγες μέρες μετά, όταν ο Τάο του κατέβαλλε αποζημίωση 25.000 δολλαρίων.
Η αστυνομία της Μινεάπολης - που μεταξύ άλλων είχε ανακοινώσει ότι ο Φλόιντ πέθανε στο νοσοκομείο και όχι την ώρα της κακοποίησης του Τσόβιν - προχώρησε όπως ήταν το λογικό στην απόλυση των 4 αστυνομικών. Ο δολοφόνος αστυνομικός, ωστόσο, αντιμετωπίζει τώρα κατηγορίες για ανθρωποκτονία, κάτι που απαιτούν συγγενείς του Τζορτζ Φλόιντ και φίλοι του (με μπροστάρη τον Στίβεν Τζάκσον), αλλά και η κοινή γνώμη.
Στην πόλη ο κόσμος διαδήλωσε για αρκετές ώρες στην μνήμη του αδικοχαμένου Τζορτζ. Ούτε η βροχή που ξέσπασε, ούτε τα δακρυγόνα τους πτόησαν για να διαμαρτυρηθούν για τη δολοφονία του συμπολίτη τους.
Ένας ακόμα μαύρος, νεκρός από αστυνομικούς στην Αμερική θα γράψει η ιστορία. Το "I Can't breathe", που πρωτοακούστηκε το 2014 στη δολοφονία του Έρικ Γκάρνερ από την αστυνομία της Νέας Υόρκης (σύνθημα, το οποίο μετέδωσε σε όλον τον πλανήτη ο Kobe Bryant - και τι τραγική ειρωνεία αυτή), ακούστηκε ξανά. Δυστυχώς όμως στ' αλήθεια, όχι απλά σαν σύνθημα...
"Το να είσαι μαύρος στην Αμερική δε σημαίνει πως προορίζεσαι για θανατική καταδίκη. Για πέντε λεπτά, παρακολουθήσαμε έναν λευκό αστυνομικό να πιέζει με το γόνατό του τον λαιμό ενός μαύρου. Πέντε λεπτά. Αυτός ο αξιωματικός απέτυχε στην πιο βασική, ανθρώπινη έννοια. Αυτό που συνέβη είναι απαίσιο και τραυματικό. Χρησιμεύει ως υπενθύμιση για το πόσο μακριά πρέπει να πάμε", τόνισε ο δήμαρχος της Μινεάπολης, Τζέικομπ Φρέι. Διώξιμο ενοχών, ειλικρινής δήλωση μόνο ο ίδιος ξέρει.
Αλλά ο Τζορτζ Φλόιντ δε θα γυρίσει ποτέ ξανά σπίτι του για ν' αγκαλιάσει τη γυναίκα του και την 2 ετών κόρη τους.
Αλλά ούτε και την 6χρονη Τζιάνα, κόρη του από τον πρώτο του γάμο. "Ο κόσμος συχνά έκανε λάθος, επειδή τον έβλεπε έτσι ογκώδη και νόμιζε ότι ήταν άνθρωπος των καυγάδων. Ήταν, όμως, ακριβώς το αντίθετο. Και αγαπούσε την Τζιάνα", ανέφερε μετά το άκουσμα της δυσάρεστης είδησης η πρώην σύζυγος του Ρόξι Γουάσινγκτον, με την οποία ο Φλόιντ διατηρούσε άριστες σχέσεις.
Σε μια κοινωνία όχι αγγελικά πλασμένη, όπως η ανθρώπινη, ο ρατσισμός δυστυχώς δε θα εκλείψει ποτέ. Ο όσο το δυνατόν μεγαλύτερος περιορισμός του, όμως είναι χρέος για εκείνους που σ' αυτήν την περίπτωση τάσσονται με την πλευρά του Τζορτζ Φλόιντ και όχι μ' εκείνη του στυγνού δολοφόνου...
