Ο τάφος των Τσικλητήρηδων στην Πάτρα και ένα άγνωστο μυστικό

Κυριακή, Αύγουστος 5, 2018 - 12:31μμ

Δεν ήταν Πατρινός ή αν προτιμάτε, δεν έχει επιβεβαιωθεί πως έζησε στην Πάτρα, δεν αγωνίστηκε ποτέ με την Παναχαϊκή, όμως για δεκαετίες «αναπαύτηκε» στην Πάτρα. Ο λόγος για τον Κώστα Τσικλητήρα, που δοξάστηκε και δόξασε την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908 στο Λονδίνο και το 1912 στη Στοκχόλμη.

Πέθανε το 1913 και ήταν θαμμένος στο Α' Νεκροταφείο της Πάτρας, στον τάφο της οικογένειας των Κ. Π. & Σ. Τσικλητήρα (δεν αναφέρονται άλλες λεπτομέρειες ή ονόματα, αρκούν όμως οι τρεις φωτογραφίες). Αριστερά είναι ο Λεωνίδας Τσικλητήρας, στη μέση o Kώστας Τσικλητήρας και αριστερά ο Σπύρος Τσικλητήρας.

Ο Λεωνίδας Τσικλητήρας ήταν από τους πρώτους αθλητές του Παναχαϊκού μετά την ίδρυσή του, πήρε μέρος στα πρώτα πανελλήνια πρωταθλήματα και στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896. Καταγόταν από γνωστή οικογένεια σταφιδέμπορων με καταγωγή την Πύλο. Εμφανίζεται πρώτη φορά σε αγώνες το 1893 στους δεύτερους ετήσιους εσωτερικούς αγώνες του Παναχαϊκού που έγιναν στις 16 και 17 Μαΐου. Στους αγώνες αυτούς αναφέρεται ότι ήταν ακόμα μαθητής (άρα μεταξύ 15 και 18 ετών) και δεν κατάφερε να κερδίσει κάποιο από τα έπαθλα που είχαν αθλοθετηθεί η να κερδίσει πρώτη θέση σε κάποιο αγώνισμα. Το 1894 μετά την διάσπαση του Παναχαϊκού, ακολούθησε τα διαγραφέντα και αποχωρούντα μέλη στην ίδρυση της Γ.Ε. Πατρών όπου αποτέλεσε από τους πρώτους αθλητές της, με την οποία διέπρεψε στη γυμναστική. Το 1895 έγινε αθλητής και του Ποδηλατικού Συλλόγου Πατρών. Στις 9-11 Μαΐου 1896 έγιναν στο Παναθηναϊκό στάδιο οι δοκιμαστικοί αγώνες πρόκρισης για τους Α' Ολυμπιακούς αγώνες , ουσιαστικά ήταν και θεωρείται το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου. Ο Τσικλητήρας συμμετείχε στα 400 μέτρα όπου τερμάτισε δεύτερος και κέρδισε την συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς. Εκεί συμμετείχε στα προκριματικά των 400 μέτρων χωρίς να καταφέρει να προκριθεί στον τελικό. Πήρε μέρος επίσης στις ασκήσεις σε μονόζυγο χωρίς να διακριθεί.

Ανιψιός του ήταν ο Σπύρος ο Τσικλητήρας, γνωστός για τις επιδόσεις του με τον ΝΟΠ, μεταπολεμικά. Έπαιξε πόλο, έκανε ιστιοπλοΐα, αλλά διακρίθηκε κυρίως στην κολύμβηση όπου αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδας στο πρόσθιο. Ήταν διακεκριμένος ορειβάτης, μέλος του ΕΟΣ Πατρών αλλά και λάτρης του τένις, προπονητής στον Ομιλο Αντισφαίρισης Πάτρας. Ήταν γυμναστής του -τότε- διαδόχου του θρόνου, Κωνσταντίνου, στη Σχολή Αναβρύτων. Πέθανε χωρίς να αφήσει απογόνους. Ερωτηθείς κάποτε για τη συγγένειά του με τον Κώστα Τσικλητήρα είπε: «Είναι μεγάλη ιστορία, θα την διηγηθώ κάποια στιγμή». Δεν ξαναρωτήθηκε, δεν το είπε σε κανέναν, το μέγα μυστήριο παραμένει!

Ο Κώστας Τσικλητήρας γεννήθηκε στην Πύλο της Μεσσηνίας την 30η Οκτωβρίου 1888 σε αριστοκρατική και ευκατάστατη οικογένεια. Ο πατέρας του Ηρακλής, ήταν γιατρός και προξενικός πράκτορας της Γαλλίας. Είχε δύο αδέλφια, την μεγαλύτερη Ελένη και τον μικρότερο Σταύρο (Λούλη). Τόπος καταγωγής τους φέρεται η γειτονική Μεθώνη, ενώ κλάδος συγγενών στην Πάτρα (ασχολούμενων παλαιότερα με το εμπόριο σταφίδας) καταγράφεται να έλκει τη δική του από τη Ζάκυνθο. Στα τέλη Απριλίου του 1905 εγκαταστάθηκε μόνος και σε ηλικία 16½ ετών στην Αθήνα και ξεκίνησε αθλητισμό στον Πανελλήνιο. Μεγάλο ταλέντο! Δοξάστηκε και δόξασε την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908 στο Λονδίνο όπου κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς και το ασημένιο μετάλλιο στο ύψος άνευ φοράς! Τα άλματά του ήταν 3,28μ. και 1,15μ. αντίστοιχα. Ακολούθησε το ποδόσφαιρο στον Παναθηναϊκό και νέοι αγώνες δόξας. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 στη Στοκχόλμη, κατά τους οποίους ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς με άλμα 3,37μ. και το χάλκινο στο ύψος άνευ φοράς με άλμα 1,55. Θρύλος!

Ως έφεδρος λοχίας πολέμησε στους Α' Βαλκανικούς αγώνες. Τον Φεβρουάριο του 1913, 25 χρονών μόλις νοσηλεύεται με κεραυνοβόλο μηνιγγίτιδα. Το πρωί της 10ης Φεβρουαρίου εξέπνευσε. Συντριβή σε όλη την Ελλάδα, πάνδημη η κηδεία του στον Άγιο Γεώργιο (Καρύτση), στο κέντρο της Αθήνας στην πλ. Κλαυθμώνος. Ετάφη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, όπου ένοπλη διλοχία απέδωσε τιμές ήρωα πολέμου. Άγνωστο για ποιο λόγο, πολλά χρόνια μετά, μεταφέρθηκε και ετάφη στο Α' Νεκροταφείο Πατρών. Το πιο πιθανό είναι πως η εκταφή των οστών του έγινε για λόγους ρυμοτομίας στο Α' νεκροταφείο Αθηνών και έτσι μεταφέρθηκαν, με πρωτοβουλία δύο εξαδελφών του στην Πάτρα.

Άγνωστο επίσης και ποια ακριβώς η σχέση του με τον Λεωνίδα και τον Σπύρο.

Εν τέλει τον Ιούλιο του 2017 τα οστά του μεταφέρθηκαν και πάλι σε άλλη πολιτεία, αυτή τη φορά στη γενέτειρά του την Πύλο. Το πρωί της 31ης Ιουλίου έγινε η ανακομιδή των οστών του από το Α' Δημοτικό Κοιμητήριο και παραδόθηκαν στον Δήμαρχο Πύλου, Δημήτρη Καφαντάρη. Εκατόν τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό του...

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ

Υποστήριξη: SilkTech