Ο Νάσος Νασόπουλος, ο στίβος κι ο κυρ-Λουκάς

Σάββατο, Φεβρουάριος 13, 2021 - 8:43μμ
(ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ)

Το πιο κάτω κείμενο γράφτηκε από τον Νάσο Νασόπουλο, ως χαιρετισμός στο βιβλίο «Στα χρόνια του στίβου (1891-2016) - Ιστορία, πρόσωπα, μετάλλια, ρεκόρ και επιδόσεις στην Αχαΐα» που έγραψε ο υπογράφων και κυκλοφόρησε το 2016 από τις εκδόσεις «ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ».

Ο Νάσος Νασόπουλος είχε προλογίσει την έκδοση με ένα βιογραφικό κείμενο. Εξιστορεί τα πρώτα του βήματα στον στίβο, χάρη στην αγάπη και το μεράκι του κυρ Λουκά Αδαμόπουλου, που εκτός από γαλατάς της γειτονιάς, ήταν εμβληματική μορφή του στίβου, ο πρώτος πατρινόςπου πήρε μέρος σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Τρυφερό και γεμάτο νοσταλγία του κείμενο του Νάσου Νασόπουλου, το αναδημοσιεύουμε ως οφειλόμενη τιμή στον ιδρυτή του πρώτου αμιγώς αθλητικού σάιτ στην Αχαΐα.

Αναλυτικά:

«Δεκαετία ΄70, γήπεδο ΚΕΤΧ, μέσα στο στρατόπεδο, στα Σύνορα. Φτάνουμε κάθε απόγευμα με το τρίκυκλο του κυρ-Λουκά του Αδαμόπουλου. 

Το πρωί πουλάει γάλα, ξεκουράζεται καμιά ώρα το μεσημέρι, και μετά φορτώνει στην καρότσα του τρίκυκλου παιδιά από τη γειτονιά, τα Καντριάνικα, και μας πάει για προπόνηση. Είναι προπονητής στο Πάτραι (αν θυμάμαι καλά μετά από τόσα χρόνια, καθώς διετέλεσε προπονητής και της Παναχαϊκής). 

Υπήρξε μεγάλος αθλητής ο κυρ-Λουκάς. Δρομέας στα 800, 1.000 και 1.500 μέτρα. 

Συμμετείχε και στην Εθνική Ομάδα. 

Και όταν κρέμασε τα παπούτσια του αθλητή, φόρεσε αυτά του προπονητή. 

Αγάπαγε τον αθλητισμό και ειδικά τον στίβο. 

Και ήθελε να στρέψει τα παιδιά στον αθλητισμό.  

Οι γονείς μας τον εμπιστεύονταν, ήταν καλός γείτονας. 

Κι έτσι μας παρέδιδαν στα χέρια του τα περισσότερα απογεύματα της εβδομάδας, φτάνει να μην έβρεχε. 

Μας φόρτωνε στο τρίκυκλο, φτάναμε στο γήπεδο του ΚΕΤΧ και άρχιζε η προπόνηση. 

Με έβαλε να προπονούμαι στο ακόντιο κοντά σε μεγαλύτερους στην ηλικία και σε έμπειρους αθλητές. 

Άρχιζα βιαστικά το ζέσταμα για να φτάσει ή ώρα, να πάρω στα χέρια μου όλο καμάρι, το ακόντιο. 

Δεκάδες άλλα παιδιά, την ίδια ώρα, έκαναν αγωνίσματα δρόμου, αντοχής και ταχύτητας, ύψος, επί κοντώ. Και κάποια απογεύματα έκαναν προπόνηση ο Φάνης Τσιμιγκάτος και ο Νίκος Αργυρόπουλος. Τους κοιτάζαμε με δέος. Ήσαν μεγάλοι αθλητές. 

Η αποζημίωσή μας, μετά την προπόνηση ήταν ένα σοκολατούχο γάλα «Πρώτο». Αμφιβάλλω αν τα είχε πληρωθεί ποτέ από τον Σύλλογο, μάλλον από την τσέπη του χρηματοδοτούσε αυτή την παροχή ο κυρ-Λουκάς. Για μας, μικρά παιδιά τότε, ήταν σημαντικό κίνητρο για να πάμε στην προπόνηση και να δείξουμε ζήλο.

Κράτησε κάπου δύο ή τρία χρόνια η ενασχόλησή μου με το ακόντιο. Συμμετείχα και σε κάτι μαθητικούς αγώνες, πήρα κι ένα μετάλλιο και το έδειχνα όλο χαρά. 

Όμως, δεν το ‘χα, δεν ήμουν για πρωταθλητισμό.

Αλλά ο κυρ-Λουκάς με δίδαξε ότι ο αθλητισμός δεν είναι μόνον για όσους έχουν ταλέντο και μπορούν να κάνουν  πρωταθλητισμό. Είναι ψυχαγωγία, είναι διασκέδαση, είναι διαπαιδαγώγηση, είναι μάθημα ζωής.

Από τότε δεν έχανα και δεν χάνω ευκαιρία να στήνομαι μπροστά την τηλεόραση, όταν μεταδίδει  αγώνες στίβου.

Και θυμάμαι τους ξέφρενους πανηγυρισμούς μου όταν η Πατουλίδου πήρε το χρυσό στη Βαρκελώνη. Ήμουν στον Βόλο τότε, σε δημοσιογραφική αποστολή και έβλεπα τον αγώνα στο σαλόνι του ξενοδοχείου. Όλοι, γνωστοί και άγνωστοι, γίναμε ένα κουβάρι, όταν η Πατουλίδου έπεσε πρώτη πάνω στην κορδέλα. 

Όπως θυμάμαι και το χρυσό του Κεντέρη. Ήμουν στο Σίδνεϊ τότε και ο Δημήτρης Δημητρόπουλος είχε προβλέψει από την προηγούμενη ότι ο Κεντέρης θα κάνει την έκπληξη. 

Παρά το κατάντημα με το ντόπινγκ, ο στίβος με γοητεύει ακόμα. Ίσως γιατί τον έχω ακόμα στο μυαλό μου, έτσι όπως τον γνώρισα από τον κυρ-Λουκά. Τότε που οι αθλητές δεν προσδοκούσαν να κολυμπήσουν στο χρυσάφι, πουλούσαν γάλα για να ζήσουν και το κίνητρο στους μαθητευόμενους ήταν ένα σοκολατούχο».

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ

Υποστήριξη: SilkTech