Υπήρξε μία από τις ελάχιστες ύστερα από δεκαετίες «εκκωφαντικής» σιωπής της Πατραϊκής κολύμβησης, που ανέβηκε στο βάθρο πανελληνίων πρωταθλημάτων και μάλιστα πολλές φορές, 14 μετάλλια πανελληνίων πρωταθλημάτων έχει κρεμάσει στο λαιμό της.

Εγινε και η πρώτη που διακρίθηκε εκτός των τειχών, με μετάλλια σε πολλούς διεθνείς αγώνες, όπως η Παγκόσμια Γυμνασιάδα και πολλοί ακόμα.

Πέτυχε μεγάλα ρεκόρ και έβαλε την κολύμβηση της Πάτρας ξανά στο χάρτη. Κι έγινε η πρώτη σταρ της πισίνας, πριν την διαδεχθούν -στο πρόωρο τέλος της καριέρας της- η Κρίστελ Βουρνά και η Νόρα Δράκου.

Η Τσαμπασιάν, αθλήτρια του Θριάμβου και ακολούθως του Παναθηναϊκού και του Εθνικού Πειραιώς ζήτησε από το «sportin.gr» να φιλοξενήσουμε την πιο κάτω επιστολή της.

Το κάνουμε με μεγάλη χαρά, έχει δε πολλαπλό και μεγάλο ενδιαφέρον.

Επίτευγμα - ρεκόρ για τη ΝΕΠ σε πανελλήνιο επίπεδο!

Αναλυτική η επιστολή της πρώην πρωταθλήτριας κολύμβησης και νυν ιατρού:

"Προς όλους τους μαθητές – αθλητές

Υπήρξα κι εγώ στους αθλητές που έλαβαν το προνόμιο εισαγωγής στο πανεπιστήμιο με το "άνευ". Στην ηλικία των 17, με μόνη στήριξη την οικογένειά μου (και καμιά από την πολιτεία), είχα διακριθεί σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, ούσα πανελλήνια πρωταθλήτρια κάθε χρόνο στην ηλικιακή κατηγορία μου στο άθλημα της κολύμβησης. Όμως το όνειρό μου ήταν να γίνω γιατρός.

Και έτσι, κάνοντας προπόνηση 7-8 ώρες την ήμερα και διαβάζοντας όσο περισσότερο μπορούσα, κατάφερα να γράψω στις πανελλήνιες πάνω από 18.000 μόρια (το 2007). Δεν ήθελα να σταματήσω την κολύμβηση γιατί ήθελα να προσπαθήσω για την συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς του 2008. Επομένως, συνειδητά, χρησιμοποίησα το προνόμιο που είχα, γιατί το θεώρησα δίκαιο. Γιατί απλά δεν είχα τον χρόνο να διαβάσω περισσότερο για την σχολή που ήθελα. Οι ώρες της ημέρας δεν έφταναν.

Όμως ποτέ δεν έβαλα σε 2η μοίρα την εκπαίδευση μου. Με το "άνευ", μπήκα καθ' υπέρβαση στην Ιατρική σχολή Πατρών, ως υπεράριθμη. Δεν "έφαγα" την θέση κανενός. Για κάμποσο καιρό ένιωθα ντροπή που τα μόρια μου δεν ήταν όσα έπρεπε για την σχολή. Όμως, όταν οι φίλοι μου πήγαιναν για καφέ και για ποτό, εγώ ήμουν σε μια πισίνα ή ένα γυμναστήριο και έκανα προπόνηση.

Και τότε δεν ένιωθα ντροπή. Δεν ένιωθα ντροπή όταν πήγα στους Μεσογειακούς το 2009 και στην Παγκόσμια Πανεπιστημιάδα την ίδια χρονιά. Αλλά, προς έκπληξή μου, και κάποιοι άλλοι συμφοιτητές μου δεν ένιωθαν ντροπή όταν πήραν μια "ξαφνική μεταγραφή" από άλλες πόλεις στο 3ο ή 4ο έτος με "μέσον". Για αυτά δεν μιλάει ποτέ κανείς. Αυτά δεν είναι αντισυνταγματικά μάλλον.

Με τα προνόμια των αθλητών δεν συμφωνώ με όλα και, ναι, πολλές φορές το πράγμα ξεφεύγει. Άκουσα πολλούς γονείς να λένε στα παιδιά τους "να κάνεις περισσότερη προπόνηση να πάρεις το 10%", ενώ αυτό που πραγματικά έπρεπε να κάνουν είναι να τα παροτρύνουν να διαβάσουν περισσότερο για να μπουν στην σχολή που θέλουν. Ούτε με όλα τα προνόμια για επαγγελματική αποκατάσταση συμφωνώ, για αυτό και δεν έχω χρησιμοποιήσει κανένα τέτοιο προνόμιο προσωπικά. Αλλά αυτό είναι μόνο η προσωπική μου γνώμη.

Η εντυπωσιακή Μαρίνα Πετροπούλου

Τέλειωσα την Ιατρική με Λίαν Καλώς στα 6 χρόνια και τώρα κάνω την ειδικότητα μου στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Έφυγα, γιατί δεν συμφωνώ με μια χώρα που αναγκάζει το ιατρικό προσωπικό να εργάζεται 32 ώρες συνεχόμενα υπό άθλιες συνθήκες σε νοσοκομεία που η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι υπό εξαφάνιση. Αλλά μάλλον ούτε αυτό είναι αντισυνταγματικό.
Αλλά για να επανέλθω στο θέμα...

Σε αυτή την χώρα που ζω και εργάζομαι, όπως και σε πολλές χώρες του εξωτερικού, όλα τα πανεπιστήμια δίνουν υποτροφίες μεγάλων ποσών σε αθλητές-μαθητές για να συνεχίσουν κάτι που στην Ελλάδα θεωρείται πλέον αντισυνταγματικό: να σπουδάσουν και να συνεχίσουν τον αθλητισμό σε υψηλό επίπεδο. Όλοι κερδίζουν από αυτό.

Τα πανεπιστήμια που θέλουν να τα εκπροσωπούν οι καλύτεροι, οι αθλητές που έχουν στήριγμα για την πραγματοποίηση των στόχων τους αλλά και όλοι οι φοιτητές που έχουν κίνητρο να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και να κάνουν το κάτι παραπάνω. Όλοι γίνονται καλύτεροι.

Και σας διαβεβαιώ, κανείς αθλητής δεν ντρέπεται για τους κόπους του όπως κάποτε ντρεπόμουν εγώ.

Τέλος, γιατί άκουσα πολλά, αν υπήρχε κάποια αθλήτρια – μαθήτρια με παρόμοιους χρόνους με εμένα στην κολύμβηση αλλά καλύτερους βαθμούς στο σχολείο και έπρεπε να πάρουν την μία από τις δυο μας στην εθνική ομάδα, θα της έδινα εγώ προσωπικά την θέση μου. Θα της έλεγα μπράβο, θα της έδινα το χέρι και θα της ζητούσα συμβουλές για το πως τα καταφέρνει.

Ο κυπελλούχος Ευρώπης Βασίλης Λαμπάτος

Σε καμία περίπτωση δεν θα ζητούσα τον αποκλεισμό της. Γιατί τέτοιοι άνθρωποι είναι άξιοι θαυμασμού και μακάρι να χάναμε όλοι από τέτοιους ανθρώπους.

Αυτό που θα ήθελα να πω στα νέα παιδιά που ασχολούνται με τον αθλητισμό είναι να μην τα παρατήσουν. Αντιθέτως, τώρα είναι η ευκαιρία να δείξουν ότι οι αθλητές έχουν χαρακτήρα και καταφέρνουν πράγματα που λίγοι μπορούν να καταφέρουν.

Και κανείς από κανένα συμβούλιο δεν μπορεί να βάζει εμπόδια και περιορισμούς σε ταλαντούχα νέα παιδιά και στους στόχους τους. Σε άλλες χώρες αυτό που κάνουν επιβραβεύεται και είναι παράδειγμα προς μίμηση. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι "οι Έλληνες του εξωτερικού διαπρέπουν"...

Με εκτίμηση και σεβασμό, Βασιλική Τσαμπασιάν»

Ευκαιρία για τους Έλληνες ιστιοπλόους το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Πάτρας

Έξαλλη η Στεφανίδη με την απόφαση του ΣτΕ

Πετρούνιας: «Η απόφαση του ΣτΕ στερεί από την κοινωνία τα μελλοντικά της πρότυπα»

Ενημέρωση του ΠΕΑΚ για τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας της πισίνας

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ