Ο δρόμος για το Euro ξεκίνησε. Ποδοσφαιριστές του παρελθόντος, που δεν κατάφεραν ποτέ στην καριέρα τους να πάρουν μέρος στη μεγάλη γιορτή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Αλφρέδο Ντι Στέφανο: Στη σύγχρονη ιστορία γίνεται πολλές φορές λόγος για την παρουσία κάποιου ποδοσφαιριστή σε δύο διαφορετικές εθνικές ομάδες. Πολλά χρόνια πριν, ο Ντι Στέφανο είχε αγωνιστεί σε τρεις. Ξεκίνησε με τη χώρα που γεννήθηκε, την Αργεντινή, στη συνέχεια το έκανε με την Κολομβία, όμως τις περισσότερες συμμετοχές τις μέτρησε με την εθνική Ισπανίας. Η πολύχρονη παρουσία του στη Ρεάλ Μαδρίτης του χάρισε την ισπανική υπηκοότητα και το δικαίωμα συμμετοχής με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας. Με το πρώτο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου να διεξάγεται το 1960, ο Ντι Στέφανο ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές των «φούριας ρόχας» στην προκριματική φάση. Ωστόσο, η απόφαση του δικτάτορα Φράνκο να μην αγωνιστεί η Ισπανία απέναντι στη Σοβιετική Ένωση – επειδή ήταν μια κομμουνιστική χώρα – οδήγησε σε αποκλεισμό την εθνική ομάδα και ταυτόχρονα στέρησε από το «θρύλο» της Ρεάλ Μαδρίτης την ευκαιρία να αγωνιστεί σε ένα μεγάλο τουρνουά με το εθνόσημο.
Τζορτζ Μπεστ: Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών και – πολλοί λένε ότι – θα έφτανε στο επίπεδο των Πελέ-Μαραντόνα, αν δεν ήταν επιρρεπής στο αλκοόλ και στα υπόλοιπα πάθη του. Ο Μπεστ έγινε «θρύλος» στην Αγγλία, φορώντας τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως είχε την... ατυχία να μην είναι ο ίδιος Άγγλος, αλλά από τη Βόρειο Ιρλανδία. Το διάστημα που αγωνίστηκε στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του (1964-1977) η εθνική Αγγλίας κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο (1966), όμως ο Μπεστ συμμετείχε μόνο σε προκριματικές φάσεις. Όσον αφορά τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ο Βορειο-ιρλανδός αγωνίστηκε στα προκριματικά του 1968 και του 1972 (το 1976 ήταν προσωρινά εκτός εθνικής) και σε καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα του στην τελική φάση.
Γιάρι Λιτμάνεν: Έχει αναδειχθεί ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της Φινλανδίας. Και όχι άδικα, καθώς πραγματοποίησε τεράστια καριέρα κυρίως τη δεκαετία του '90, με αποκορύφωμα τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στον τεράστιο Άγιαξ εκείνης της περιόδου. Ωστόσο, η χαμηλή δυναμικότητα της εθνικής ομάδας της χώρας του δεν του επέτρεψε ποτέ να αγωνιστεί σε ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με το εθνόσημο. Ο Λιτμάνεν αγωνίστηκε 21 χρόνια (1989-2010) με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του και πήρε μέρος σε έξι προκριματικές φάσεις Euro. Δεν κατάφερε ποτέ να προκριθεί στην τελική φάση, βλέποντας τη χώρα του να τα καταφέρνει για πρώτη φορά στην ιστορία της, στην πιο πρόσφατη διοργάνωση.
Ράιαν Γκιγκς: Στα δύο τελευταία Euro ο Γκάρεθ Μπέιλ έχει καταφέρει να οδηγήσει την εθνική Ουαλίας στην τελική φάση της διοργάνωσης, κάτι που δεν είχε καταφέρει νωρίτερα ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της χώρας. Ο Ράιαν Γκιγκς είχε αντίστοιχη... ατυχία με αυτή του Τζορτζ Μπεστ, αφού και οι δύο έκαναν σπουδαία καριέρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως δεν ήταν Άγγλοι. Αντίθετα με την πρόσφατη εποχή του Μπέιλ, ο Γκιγκς δεν είχε κανένα στήριγμα στον αγωνιστικό χώρο, ώστε να οδηγήσει τη χώρα του στην πρόκριση. Και μάλιστα, ο ίδιος προσπάθησε πολλές φορές να τα καταφέρει, χωρίς όμως επιτυχία. Οι αποτυχημένες απόπειρες ήταν για τις διοργανώσεις του 1992, του 1996, του 2000, του 2004 και του 2008. Μάλιστα, η συγκεκριμένη διοργάνωση φαίνεται πως δεν... τον ήθελε, αφού ως προπονητής οδήγησε την εθνική Ουαλίας στο Euro 2020. Λόγω του κορονοϊού, η διοργάνωση μετατέθηκε για τον επόμενο χρόνο, όμως στο μεσοδιάστημα ο Γκιγκς είχε αποχωρήσει από την τεχνική ηγεσία.
Gazzzeta.gr (Δημοσθένης Γεωργαντόπουλος)
