Μια φορά και ένα καιρό...
Κάπως έτσι μπορούσε να ξεκινήσει αυτή η ιστορία για το Πανελλήνιο Πέρασμα στο Φαράγγι του Βουραϊκού ποταμού, που πραγματοποιείται ανελλιπώς από το 1980 έως σήμερα, πάντα το Δεύτερο Σαββατοκύριακο του Μάη, με μόνο διοργανωτή, τον Σύλλογο Ορειβασίας – Χιονοδρομίας – Αναρρίχησης - Προστασίας Περιβάλλοντος Καλαβρύτων.
Όταν το 1980 μια μικρή ομάδα του επανιδρυθέντος τότε (το 1975) ορειβατικού, περπάτησε το φαράγγι, όλοι τους είπαν ότι «πετάνε στα σύννεφα».
Γιατί και όταν πρώτοι αυτοί ξεκίνησαν να μιλούν για την ίδρυση του Χιονοδρομικού κέντρου, μα και για την προστασία του οικοσυστήματος Χελμός - Ύδατα Στυγός – Βουραϊκός ποταμός, το ίδιο δεν τους έλεγαν;
Άλλο αν κάποιοι άλλοι «καρπώθηκαν» τις από καρδίας, ενέργειες του Ορειβατικού. Αλλά αυτά, είναι δύο άλλες ιστορίες που θα γραφούν άλλο καιρό.......
Στο ξεκίνημα όλοι, τους έλεγαν τρελούς. Πήρατε τα βουνά και τα λαγκάδια έλεγαν οι Καλαβρυτινοί, μα ιδιαίτερα οι εν Καλαβρύτοις, οι οποίοι μια ζωή έχουν μάθει να λύνουν όλα τους τα προβλήματα, (θεωρούν ότι τα λύνουν), στους καφενέδες.
Σιγά-σιγά, κάθε χρόνο και πιο πολλοί συμμετείχαν σε αυτή τη φανταστική διαδρομή, με αποτέλεσμα να ενημερωθούν και να συμμετέχουν πάρα πολλοί ορειβατικοί και φυσιολατρικοί σύλλογοι απ' όλη την Ελλάδα. Από τα Χανιά και το Ηράκλειο της Κρήτης έως και την Αλεξανδρούπολη, έρχονταν για να απολαύσουν, κάθε Μάη, την πανδαισία των χρωμάτων και το ξαναζωντάνεμα της φύσης μετά από τον βαρύ χειμώνα.
Παράλληλα, να θαυμάσουν και να ταξιδέψουν με τον μοναδικό οδοντωτό σιδηρόδρομο, τον παλιά αποκαλούμενο «Μουντζούρη».
Γλέντια και χοροί, το Σάββατο το βράδυ, την παραμονή του Πανελλήνιου περάσματος στο φαράγγι του Βουραϊκού, μετά τη συνάντηση των ορειβατικών συλλόγων και την ανταλλαγή δώρων, τις παλιές καλές εποχές, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Μαθητικής Εστίας Καλαβρύτων, που κάθε χρονιά γέμιζε ασφυκτικά.
Μετά από μερικά χρόνια, το Σάββατο το απόγευμα, καθιερώθηκε και πραγματοποιείται ημερίδα, στην οποία συζητούνται επίκαιρα οικολογικά θέματα των Καλαβρύτων , της ευρύτερης περιοχής, μα και οικολογικά θέματα που απασχολούν τον Ελλαδικό χώρο και κατ' επέκταση ολόκληρο τον κόσμο.
Εκτός από τα οικολογικά θέματα ένας άλλος βασικός στόχος που είχε τεθεί από τον διοργανωτή σύλλογο ήταν η βιώσιμη αναβάθμιση και τελικά η σωστή λειτουργία του μοναδικού οδοντωτού σιδηρόδρομου Διακοφτού – Καλαβρύτων, κάτι που σε πρώτη φάση επετεύχθη.

Χρειάζεται ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε με πολλά ……δόντια για τις ανηφόρες, για να πάρει ο Οδοντωτός τον πραγματικό δρόμο της ανάπτυξης.  Είναι κατά κοινή ομολογία, η μοναδική οικολογική εκδήλωση που πραγματοποιείται στην Ελλάδα, κάθε χρόνο, πάντα το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Μάη.

Γι’ αυτό το λόγο και όχι μόνο, στηρίζουν την διοργάνωση, ο πρώτος και δεύτερος βαθμός τοπικής αυτοδιοίκησης, τα επιμελητήρια της περιοχής, φορείς, οργανώσεις, οργανισμοί, σωματεία, σύλλογοι ορειβατικοί και περιβαλλοντικοί  και το βασικότερο πλήθος κόσμου, απλοί πολίτες οι οποίοι περνάνε το φαράγγι με τις οικογένειές τους και αυτό είναι που χαροποιεί ιδιαίτερα τους διοργανωτές.

Την Κυριακή το πρωί, άλλες ομάδες από το χάραμα και άλλες λίγο αργότερα, αρχίζουν να διασχίζουν το Φαράγγι ξεκινώντας από τα Καλάβρυτα και συγκεκριμένα από την πλατεία του σιδηροδρομικού σταθμού. Περνάνε από φανταστικά τοπία, μοναδικής κατασκευής γέφυρες του προηγούμενου αιώνα, φτάνουν στον γραφικό σταθμό του Οδοντωτού της Κερπινής, συνεχίζουν για Ζαχλωρού, Τρεκλιά, Πόρτες, Νιάματα και καταλήγουν στο σιδηροδρομικό σταθμό στο Διακοφτό.

Στα Τρεκλιά, θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρουμε την προσφορά στους πεζοπόρους, από τον διοργανωτή σύλλογο, τσίπουρου, τεντούρας, ούζου, κρασιού από ντόπιες ποικιλίες και το παραδοσιακό λουκουμάκι να πάρουν δύναμη ώστε να συνεχίσουν.

Τέλος στα Νιάματα, περιμένουν το μεσημέρι τον κουρασμένο περιπατητή, από παραδοσιακή φασολάδα, (κόκκινη και άσπρη), για κάθε γούστο, με ντόπια φέτα, ντομάτα, ελιές έως πανσέτες και μπριζόλες χοιρινές, μοσχαρίσιες ή παϊδάκια ή ντόπιο λουκάνικο, ανάλογα με την «τρέλα» του μάγειρα.

Το τι φαγητό θα έχει την Κυριακή το μεσημέρι, είναι πάντα της τελευταίας στιγμής για έκπληξη.

Αυτό μας έκανε και έτσι συνηθίσαμε, ο πρώτος διδάξας μάγειρας μας, ο  μπαρμπ’ Ανδρέας Σουρούκης ο οποίος έφυγε δυστυχώς νωρίς από κοντά μας, αφήνοντας όμως την παρακαταθήκη του στον Ορειβατικό που τόσο αγάπαγε. Μαζί με τον μπαρμπ’ Αντρέα έφυγε και άλλο ένα ιδρυτικό μέλος του Ορειβατικού, ο Νίκος Σπυρόπουλος, από την αρχή μαζί μας, σε όλες τις εκδηλώσεις του συλλόγου, μα ιδιαίτερα στα πανελλήνια περάσματα από το ξεκίνημα.

Συνεχίζουν όμως να είναι πάντα μαζί μας, γιατί κανένας δεν τους έχει ξεχάσει, ούτε πρόκειται, γιατί όλα μας τους θυμίζουν, σε κάθε εκδήλωση ή δράση του Ορειβατικού.

Τέλος συμπληρώνουν το κυρίως φαγητό, αναψυκτικά, βουτήματα, φρουϊ γλασέ, και παγωμένο νεράκι, μέσα στο λιοπύρι του μεσημεριού, ώστε κανένας να μην φύγει παραπονεμένος αλλά, με τις καλύτερες εντυπώσεις και να προγραμματίσει από αυτή την

Κυριακή, να φέρει την δεύτερη Κυριακή του Μάη και τους φίλους του στο επόμενο Πανελλήνιο Πέρασμα στο Φαράγγι του Βουραϊκού Ποταμού.

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια λόγω οικονομικής κρίσης δεν μπορεί ο Ορειβατικός να προσφέρει φαγητό στους πεζοπόρους και τους Ορειβάτες.  

Στα Νιάματα απονέμονται και αναμνηστικά διπλώματα σε όσους πέρασαν όλο το φαράγγι και γίνονται οι εγγραφές για τις απονομές, του χρόνου, στις παρακάτω κατηγορίες. Τον μεγαλύτερο σε ηλικία ορειβάτη, τον μικρότερο σε ηλικία ορειβάτη, την πολυπληθέστερη ορειβατική ομάδα και την πιο μακρινή ορειβατική ομάδα.

Οι παλιοί θυμούνται να περνάνε το φαράγγι κάθε χρόνο, ο κυρ’ Βασίλης  Μάρκου, ο μπαρμπ’ Αλέξης Αναστασοβίτης, ο κυρ’ Μήτσος ο Σαρματζόπουλος, ο κυρ’ Βασίλης  Ασημακόπουλος και πάρα πολλοί άλλοι,  που δυστυχώς τώρα λείπουν από κοντά μας.

Πόσα πολλά έχουμε να θυμηθούμε από αυτούς τους αγνούς ορειβάτες, που όπως έλεγε ο κυρ’ Βασίλης ο Μάρκου ήσαν του «πεδινού ορειβατικού».

Μα και οι νεότεροι Καλαβρυτινοί, παιδιά ακόμα όταν ξεκίνησε η διοργάνωση, συνεχίζουν και τώρα να περνάνε το Φαράγγι, πάντα το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Μάη που τους καλεί ο Ορειβατικός σύλλογος, με τους γονείς τους μα και με την νέα οικογένεια που έφτιαξαν.

Αυτή ήταν και συνεχίζει να παραμένει η επιδίωξη του Ορειβατικού. Να μπολιάζονται από την προηγούμενη γενιά οι νέες γενιές, στην αγάπη τους για τη  φύση και στην προστασία της, από εκατοντάδες άνομα συμφέροντα, που τα τελευταία χρόνια  ροκανίζουν  σιγά-σιγά  τον φυσικό πλούτο της πατρίδας μας.

Μεγάλη ικανοποίηση για τον διοργανωτή Ορειβατικό η κάθε χρόνο και καλύτερη σε όλα τα επίπεδα συνεργασία με όλους τους φορείς, καθώς και τα τελευταία δέκα χρόνια η απόλυτη συνεργασία με το Δήμο Καλαβρύτων.

Φέτος συμπληρώνονται 91 χρόνια από ίδρυση του Ορειβατικού (το 1931) και 42 χρόνια (από το 1980), που πραγματοποιεί το  Πανελλήνιο Πέρασμα στο Φαράγγι του Βουραϊκού.

Πρέπει να είμαστε όλοι παρόντες.

Τα 91 χρόνια από ίδρυση του Ορειβατικού

1931: Μία μικρή ομάδα ανήσυχων Καλαβρυτινών ιδρύουν το Ορειβατικό τμήμα στα Καλάβρυτα, που ξεκινάει σαν αυτόνομη Ορειβατική Ομάδα. Εντάσσεται αμέσως μετά στον Ελληνικό Ορειβατικό Σύνδεσμο (Ε.Ο.Σ.) που έχει έδρα την Αθήνα και δημιουργεί αργότερα την Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβατικών Συλλόγων, με τελικό τίτλο Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας-Αναρρίχησης (Ε.Ο.Ο.Α.). Έχει πλούσια δράση για κείνη την εποχή.

            1943-13 Δεκεμβρίου: Οι Γερμανοί ναζί – φασίστες, στρατιώτες του τακτικού Γερμανικού στρατού, σκοτώνουν όλο τον ανδρικό πληθυσμό των Καλαβρύτων και καίνε τη μικρή κωμόπολη.

Σβήνει κάθε σπίθα πολιτιστικής ζωής μαζί και η δράση του Ορειβατικού, ο οποίος επαναδραστηριοποιείται αμέσως μετά, για να γίνει το πιο ζωντανό κομμάτι της μεταπολεμικής ιστορίας των Καλαβρύτων. Το 1967 η ντόπια χούντα σταματάει τη λειτουργία του για δεύτερη φορά.

            1977: Η νέα γενιά των Καλαβρυτινών επαναλειτουργεί τον Ορειβατικό, ως Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο – Τμήμα Καλαβρύτων. Το 1991 μετονομάζεται σε Σύλλογο Ορειβασίας και Χιονοδρομίας Καλαβρύτων και ξεκινά μία νέα δραστηριότητα. Ήταν ο μόνος εμπνευστής και κύριος μοχλός συνεχούς πίεσης προς τα αρμόδια υπουργεία και το Δήμο Καλαβρύτων και ξεκίνησε όλες τις διαδικασίες για την ίδρυση και λειτουργία του Χιονοδρομικού Κέντρου Καλαβρύτων στο Χελμό και το κατέφερε.

            Από το 1984 έως το 1994 συμμετείχε ως τακτικό μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο της Δημοτικής Επιχείρησης «Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων». Από το 2003 συμμετείχε και πάλι στο Δ.Σ. της επιχείρησης ως τακτικό μέλος, με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαβρύτων. Από τον Γενάρη του 2010 σταμάτησε να συμμετέχει στο Δ.Σ. γιατί «η καθαρή και δυνατή φωνή του» δεν άρεσε στους κρατούντες και εξουσιάζοντες, δυστυχώς, τον Δήμο Καλαβρύτων.

            Είναι αυτός που ξεκίνησε όλες τις διαδικασίες προς τα συναρμόδια Υπουργεία (ΥΠΕΧΩΔΕ-Γ.Γ. Δασών κ.α.) για να ξεκινήσει και να υλοποιείται από το 1997, το πρόγραμμα για την Προστασία του Οικοσυστήματος ΧΕΛΜΟΣ-ΒΟΥΡΑΪΚΟΣ, και να αρχίσει να λειτουργεί στα Καλάβρυτα το «Κέντρο Πληροφόρησης Επισκεπτών Διοίκησης και Διαχείρισης». Χωρίς τις ενέργειες του Συλλόγου δεν θα υπήρχε πρόγραμμα Natura (Φύση 2000) για τη περιοχή μας. Τελικά ψηφίστηκε η Κ.Υ.Α.  και ο Ορειβατικός για μία ακόμα φορά δικαιώθηκε.

            Είναι ο πρώτος ορειβατικός σύλλογος, σε παγκόσμιο επίπεδο, που ενεγράφη στο διεθνές περιβαλλοντικό δίκτυο FriendsofNature (Φίλοι της Φύσης), και είναι ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Δικτύου  Friends of Nature ( Φίλοι της Φύσης ), για την αειφορία και την βιωσιμότητα. Ο Πρόεδρός μας είναι και Επίτιμος Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Δικτύου των FriendsofNature (Φίλοι της Φύσης).

            2022: Συμπληρώνοντας 91 χρόνια δράσης ο Σύλλογος έχει μπροστά του ένα φωτεινό μέλλον για το καλό του Αθλητισμού και του Πολιτισμού στα Καλάβρυτα και την Επαρχία.

            Για φέτος πάλι ο Σύλλογος έχει βάλει ως στόχο την πλήρη αναβάθμιση όλων των τμημάτων του.  Καλεί όλους όσους πραγματικά ενδιαφέρονται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, να εγγραφούν στο Σύλλογο, και με τα ήδη υπάρχοντα μέλη, να λειτουργήσουν τα τμήματα του Συλλόγου και να ενταχθούν στις ομάδες δράσεις του, απευθυνόμενοι για ενημέρωση σε όποιο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου γνωρίζουν.

ΤΟΜΕΙΣ    ΔΡΑΣΗΣ

Ομάδα Ορειβασίας - Ομάδα Χιονοδρομίας - Ομάδα Αναρρίχησης (α) Ίδρυση και λειτουργία Αναρριχητικού πάρκου στη θέση στάση Κερπινής, (β) Ίδρυση και λειτουργία αναρριχητικής πίστας στο Εθνικό Στάδιο Καλαβρύτων - Ομάδα σήμανσης Ορειβατικών μονοπατιών - Ομάδα λειτουργίας ορεινού καταφυγίου «Λεοντοπούλου» Χελμού - Ομάδα Προστασίας Περιβάλλοντος, (α)  Προστασία οικοσυστήματος Χελμός - Ύδατα Στυγός - Φαράγγι Βουραϊκού, (β) Προστασία Τόπου εκτέλεσης Καλαβρυτινών μαρτύρων- Ομάδα για τον έλεγχο της βιώσιμης αναβάθμισης του Ιστορικού Οδοντωτού Σιδηρόδρομου Διακοπτού – Καλαβρύτων.

            Ζητάμε και την δική σου συμμετοχή για την δυναμική συνεχή αναβάθμιση του Συλλόγου.  

Σε περιμένουμε….

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Βουραϊκός - Οδοντωτός… Δυο παντοτινοί φίλοι!

Γράφει: ο Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος

Στις ομορφιές της φύσης τούτες οι αράδες!... Στην ομορφιά της Καλαβρυτινής φύσης!...

Έτσι όπως ο χρόνος της άνοιξης, κι όχι μόνο, τη φέρνει, τη στολίζει, την περιποιείται και τη ζωγραφίζει με τις πινελιές ενός αόρατου χεριού, με χρώματα ποικίλα και χαρούμενα, με εύοσμα αρώματα μοναδικά και ανεπανάληπτα, που ξεκουράζουν το μάτι, που αγαλλιάζουν την καρδιά, και ηρεμούν την ψυχή.

…Σε κάθε ροδαυγή της όποιας μέρας, εδώ σε τούτο τον ευλογημένο, μαρτυρικό κι ηρωικό τόπο θαυμάζεις την ωριοσύνη της φύσης, κουβεντιάζεις με τα πουλιά και τον αγέρα κι ειρηνικά, ήσυχα και ολόγλυκα, την κάθε στιγμή, το θρόισμα των φύλλων και ο σταλαγμός της βροχής σε οδηγούν στην αγκαλιά του Μορφέα.

…Ξαπλώνεις στη βαθύσκιωτη μεριά του πλάτανου, που κατακλύζει τις ρεματιές, τα λαγκάδια αλλά και τα ισώματα της γενέθλιας γης μας κι οδηγείς τη σκέψη σου σε ευτυχισμένες ουράνιες πεζούλες, όπου παιχνιδίζεις με τη φαντασίωση και την ανάμνηση.

Και μες απ’ αυτά τα ονείρατα ο ενδόμυχος εαυτός σου, π’ απλώνει ως τα πέρατα της ύπαρξής σου, σε καθοδηγεί και σε κατευθύνει σε ένα φαράγγι… στο φαράγγι του Βουραϊκού,  σε ένα θαύμα της φύσης,  που απλόχερα,  κατασκεύασε με μαεστρία, σοφία και μοναδική ομορφιά, που ήρθε και συμπλήρωσε, χωρίς ″παραπινελιές″, το ανθρώπινο χέρι, δημιουργώντας τον Oδοντωτό, το Tρενάκι μας, τον παλιό  «Μουτζούρη μας», που εδώ και τόσα (!) χρόνια έχει φιλιώσει με τούτο το ποτάμι.

 Ένα έχουν γίνει και χέρι-χέρι, δίπλα-δίπλα, σιμά-σιμά, διαβαίνουν το χρόνο, γράφουν την ιστορία τους και προκαλούν και προσκαλούν τον άνθρωπο στο θαυμασμό, στον εντυπωσιασμό και στην απόλαυση!...

…Ο Βουραϊκός, το ποτάμι, που πηγάζει από τα βουνά ανάμεσα
απ’ τις ανατολικές προεκτάσεις του Ερύμανθου και δυτικές του Χελμού
και ρέει με βόρεια κατεύθυνση στα δυτικά του νομού Αχαΐας. Το μήκος του είναι περίπου 40 χλμ. και χύνεται κοντά στο Διακοπτό.

Ο μύθος  θέλει τον Ηρακλή να τραβά μια μαχαιριά με το σπαθί του στη θέση «Πόρτες» κόβοντας στα δύο το βράχο,  που του έκλεινε το πέρασμα για να φτάσει κατ’ άλλους στον Ευρυσθέα, κατ’ άλλους στην αγαπημένη του Βούρα την κόρη της Ελίκης. Από τη Βούρα, πήρε το όνομά του ο Βουραϊκός, που οι αρχαίοι τον έλεγαν Ερασίνο.

 Άλλο όμως ο μύθος και άλλο ο νόμος της φύσης που δίνει στο μοναδικό αυτό φαινόμενο αξεπέραστη ομορφιά και στον τόπο χιλιάδες τουρίστες.

Η κοιλάδα του Βουραϊκού ήταν λίμνη όπως και όλη η περιοχή γύρω από τα Καλάβρυτα. Τα νερά της «αναζήτησαν» διέξοδο προς τη θάλασσα κι «έπλασαν» το μεγαλόπρεπο αυτό φαράγγι,  το οποίο αργότερα παραδόθηκε στην ορμή τού ομώνυμου ποταμού, που το βαθαίνει χρόνια τώρα με τρόπο που θα ζήλευε και ο μεγαλύτερος γλύπτης.
Το φαράγγι του Βουραϊκού ξεκινά 3 χλμ. βόρεια του χωριού Κάτω Ζαχλωρού σε υψόμετρο 730 μέτρων, είναι βαθύτερο απ’ αυτό της  Σαμαριάς και συνεχίζει παράλληλα με το ποτάμι διανύοντας απόσταση 20 χιλιομέτρων για να καταλήξει στο χωριό Διακοπτό  (Τουριστικός οδηγός  Ν. Αχαΐας).

…Και το τρενάκι, που οραματίστηκε και αποφάσισε την κατασκευή του το έτος 1889 ο φωτισμένος πολιτικός Χαρίλαος Τρικούπης και που ανάθεσε το όλο έργο στο Γάλλο εργολάβο Ατόν, ο οποίος το ολοκλήρωσε  σε 5 χρόνια. Το πρώτο δρομολόγιό του πραγματοποιήθηκε στις 7-7-1895, ημέρα που η Βουλή ανάθεσε την εκμετάλλευσή του στους Σ.Π.Α.Π και τα επίσημα εγκαίνιά του έγιναν στις 10-3-1896.   

…Το τρενάκι,  που χρησιμοποιεί τη μεσαία οδοντωτή γραμμή (εξού και Οδοντωτός) σε τρία σημεία και για αρκετά χιλιόμετρα κι όπου η κλίση του εδάφους είναι μεγάλη. Αυτό, το μικρό θαύμα της τεχνολογίας, μαζί και δίπλα από το φαράγγι του Βουραϊκού, τ’ άλλο μεγάλο θαύμα της φύσης, ανελλιπώς, από τότε μέχρι σήμερα, δίνουν τη δυνατότητα στον κάθε άνθρωπο να θαυμάσει και να απολαύσει μοναδικούς καταρράκτες, σπήλαια με σταλαγμίτες και σταλακτίτες!..

… Με πρώτο και καλύτερο, ερχόμενοι από το Διακοφτό και μετά από δυο - τρεις πρώτες γαλαρίες  (13 το σύνολο), στο αναγύρισμα της γραμμής, αριστερά κι αντίκρυ, το «Πέτρινο Δικαστήριο». Κάτι πελώριοι σταλακτίτες και σταλαγμίτες σε σκούρο φόντο μιας μεγάλης σπηλιάς, παριστάνουν τον Πρόεδρο, τον Εισαγγελέα και το Δικαστή, φορώντας τους κουκούλες έτσι, που το «Δικαστήριο»  να μοιάζει με μεσαιωνική Ιερή Εξέταση, λες κι ένας σύγχρονος Φειδίας έχει σμιλέψει τον απρόσιτο βράχο! Και πριν προλάβεις να ξεπεράσεις το θαυμασμό σου γι’ αυτό το εντυπωσιακό κατασκεύασμα της φύσης, μια καινούρια σχεδόν αόρατη σπηλιά στα πίσω βράχια σου ξανααναμοχλεύει την περιέργεια για να ξαναθαυμάσεις… Να ξαναθαυμάσεις τη σπηλιά του γνωστού λήσταρχου Πανόπουλου, όπου εκεί, στα 1903, έφερε, αφού απήγαγε, κι έκρυψε το γιο του Δημάρχου του Αιγίου Ξενοφώντα Σταυρουλόπουλου, ζητώντας του λύτρα για να τον απελευθερώσει, όπως κι έγινε…

…Άλλα σημεία, που συναντάς με το αγαπημένο μας τρενάκι, για την απόλαυση και το θαυμασμό, όπου το πρωτόγνωρο σε τοπίο ομορφιάς και η πλούσια εναλλασσόμενη βλάστηση από ελιές, πεύκα, πλατάνια, έλατα, πικροδάφνες και λογής-λογής αγριολούλουδα είναι, τα Νιάματα (αμέσως μετά το Διακοπτό), τα Τρεκλιά  με το γευστικότατο λουκούμι  και κρυστάλλινο, δροσερό νερό, η Ζαχλωρού, το καταπράσινο και ολόδροσο αυτό χωριουδάκι,  που παλιότερα  εκεί στάλιζαν και υπομονετικά περίμεναν τον επισκέπτη - αναβάτη καμιά πενηνταριά άλογα, γαϊδούρια και μουλάρια για να τον οδηγήσουν από το στενό ανηφορικό μονοπάτι στο μοναστήρι του  Μ. Σπηλαίου, η στάση Κερπινής, εγκαταλελειμμένη, για να θυμίζει στους παλιότερους τούς μεγάλους περιπάτους  και τις πρωτομαγιάτικες σχολικές  εκδρομές!... 

…Ο Βουραϊκός και το Τρενάκι… που αντάμα συνεχίζουν το ταξίδι τους στο χρόνο ˙ και χαρίζουν στον επισκέπτη, οδοιπόρο και ταξιδιώτη τούτες τις ομορφιές, τις αξεπέραστες και μοναδικές, διαβαίνοντας από κροκαλοπαγή πετρώματα, μέσα από γέφυρες και σήραγγες, νερόσυρτους καταρράκτες και απότομους γκρεμούς, που προκαλούν ρίγη και δέος αλλά κι από μέρη όπου γαληνεύει η ψυχή, ηρεμεί το μάτι κι αγάλλεται του ανθρώπου η ύπαρξη.

…Ο Βουραϊκός και το Τρενάκι… στου ονείρου το διάβα… με τη φύση να σου χαμογελά… το δροσαγέρι του πλάτανου να σου θωπεύει το πρόσωπο… τα πουλιά να σου τραγουδούν την ομορφιά της φύσης… και τον έρωτα  «να βρίσκει τη γλυκιά και την καλή του ώρα»!!!