"Συνέβη το 1947. Έπαιζαν η Μποταφόγκο με τη Φλαμένγκο στο Ριο ντε Τζανέιρο. Ο Ελένο ντε Φρέιτας, επιθετικός της Μποταφόγκο με χαρακτηριστικά τσιγγάνου, πρόσωπο Ροδόλφο Βαλεντίνο και διάθεση λυσσασμένου σκύλου, είχε τη πλάτη γυρισμένη στο τέρμα. Η μπάλα του ήρθε από ψηλά. Τη σταμάτησε με το στήθος και γύρισε χωρίς να την αφήσει να πέσει. Κάνοντας το κορμί του τόξο και έχοντας τη μπάλα στο στήθος αντιμετώπισε την κατάσταση. Ανάμεσα στο τέρμα και σ'αυτόν ήταν πλήθος κόσμου. Στη περιοχή της Φλαμένγκο υπήρχε περισσότερος κόσμος απ' ότι σε όλη τη Βραζιλία. Αν η μπάλα έπεφτε στο έδαφος ήταν χαμένη.
Τότε ο Ελένο άρχισε να βαδίζει. Mε το κορμί του καμάρα προς τα πίσω και τη μπάλα στο στήθος διέσχισε ήσυχα τις εχθρικές γραμμές. Ουδείς μπορούσε να του την πάρει χωρίς να υποπέσει σε φάουλ, γιατί τέτοιο φάουλ μέσα στην περιοχή θα ήταν πέναλτι. Όταν έφτασε μπροστά στο τέρμα, ο Ελένο όρθωσε το κορμί του. Η μπάλα γλίστρησε στα πόδια του. Τότε σούταρε και σκόραρε."
Κανείς δεν θα μάθει ποτέ πόσο κοντά στην αλήθεια βρίσκεται η παραπάνω ιστορία που διηγείται ο συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο, ο παππούς που κάθε παιδάκι που αγαπάει το ποδόσφαιρο θα ήθελε να έχει, στο βιβλίο του 'Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου'. Και για να είμαστε ειλικρινείς δεν μας ενδιαφέρει κιόλας. "Ποτέ μην αφήσεις την αλήθεια να καταστρέψει μια όμορφη ιστορία" που λέει και το γνωστό ρητό. Για να παρέμεινε ζωντανή μετά από τόσα χρόνια είτε ο Ελένο πέτυχε πραγματικά ένα τέτοιο απίστευτο γκολ, είτε κατάφερε με άλλα επιτεύγματα να πείσει κάποιους ανθρώπους ότι ήταν, πράγματι, ικανός να πετύχει ένα τέτοιο γκολ. Μια τέτοια διήγηση με πρωταγωνιστή τον Σάντορ τον Τόργκελε, για παράδειγμα, δεν θα επιβίωνε παραπέρα από ένα βράδυ με ποδοσφαιρικές συζητήσεις και μπόλικο αλκοόλ.
Στις 12 Φλεβάρη του 1920 γεννιόταν κάπου στην Βραζιλία ο Ελένο ντε Φρέιτας και μπορεί λόγω του αυτοκαταστροφικού του χαρακτήρα (τον αποκάλεσαν και 'Τζίλντα του ποδοσφαίρου' λόγω του συνδυασμού ομορφιάς-ευέξαπτου χαρακτήρα, αν και θα μπορούσε πολύ άνετα να χαρακτηριστεί και ως "ο Βραζιλιάνος Τζόρτζ Μπέστ") και των διάφορων συγκυριών (την περίοδο που μεγαλουργούσε ακυρώθηκαν λόγω του πολέμου δυο διοργανώσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου) να μην κατάφερε ποτέ να γίνει ο θρύλος που ονειρευόταν πως θα γίνει αλλά το σημάδι του στο Λατινοαμερικάνικο ποδόσφαιρο πρόλαβε να το αφήσει, όπως αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι πέρσι κυκλοφόρησε ακόμα και ταινία αφιερωμένη σ' αυτόν, βασισμένη στη βιογραφία του.
Η ταινία (στην οποία τον Ελένο υποδύεται ο Rodrigo Santoro, που είχε παίξει τον Ξέρξη στους '300' του Zack Snyder) δεν είναι κανένα κινηματογραφικό αριστούργημα αλλά βλέπεται ευχάριστα ακόμα κι από κάποιον σινεφίλ που δεν παθιάζεται με το ποδόσφαιρο, όσο ευχάριστο βέβαια μπορεί να είναι το να βλέπεις ένα πολύ ταλαντούχο άνθρωπο που έφτασε στη κορυφή του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου να καταλήγει να τρώει τα αποκόμματα των εφημερίδων που τον εκθείαζαν σ' ένα δωμάτιο ψυχιατρείου, στο οποίο και τελικά πεθαίνει πριν καν συμπληρώσει 40 χρόνια ζωής.

πηγη