Η Πάτρα έχει το δικό της καμάρι… Έστω κι αν ξεπέρασε τα όρια της Αχαϊκής πρωτεύουσας, με το ταλέντο, το ήθος και την προσωπικότητά του, ο Κώστας Πετρόπουλος αποτελεί σημείο αναφοράς για την πόλη.

 Πάντα ήταν το είδωλο των μικρών στην Πάτρα. Πάντα ήταν η σημαία του Απόλλωνα και μιας ολόκληρης πόλης που ζούσε στο ρυθμό του.

Κατά την ταπεινή μου άποψη ο Κώστας Πετρόπουλος είναι ένας από τους κορυφαίους Έλληνες μπασκετμπολίστες όλων των εποχών. Ήταν ο «Νουρέγιεφ» όπως τον φώναζαν, χάρη στις πλαστικές κι αρμονικές κινήσεις του. Ήταν ένας χορευτής επάνω στο παρκέ. Ένας σούπερ ταλαντούχος παίκτης, μπροστά από την εποχή του που έπαιζε μπάσκετ που είδαμε… 20 χρόνια μετά!

Το Σάββατο, πρώτη μέρα του Φεβρουαρίου, το κλειστό στο κλειστό Γυμναστήριο στο «Κουκούλι» θα μετονομαστεί σε Σάλα «Κώστας Πετρόπουλος». Είναι το γήπεδο στο οποίο ο Πετρόπουλος μεγαλούργησε, εκεί που… χόρεψε (ως Νουριέγιεφ του μπάσκετ) τις περισσότερες στιγμές.

Δεν υπάρχουν πολλά λόγια να πεις, να γράψεις, να εκφράσεις για τον τεράστιο Πετρόπουλο. Όσοι τον προλάβαμε να αγωνίζεται, είμαστε τυχεροί. Όσοι είχαμε την τύχη να μιλήσουμε κάμποσες φορές μαζί του, είμαστε επίσης τυχεροί. Διότι αντιληφθήκαμε την σοβαρότητα, την σεμνότητα, την ωριμότητα και την ευγένεια ενός πολύ σπουδαίου ανθρώπου.

Ο Κώστας Πετρόπουλος συνδύασε την αθλητική ικανότητα με το ήθος. Το αγωνιστικό ταλέντο με την αστική ευγένεια. Είναι ένας άνθρωπος σεμνός, που πάντα δούλευε σκληρά για να νικήσει και τις ατυχίες καθώς οι τραυματισμοί που τον ταλαιπώρησαν του στέρησαν την δυνατότητα να κάνει μια ακόμα πιο μεγάλη καριέρα. Που δεν θα είχε όρια.

Θα μου επιτρέψετε να κλείσω με κάτι που… κρατάω μέσα μου εδώ και χρόνια. Η Ομοσπονδία και κάμποσα πρόσωπα τριγύρω, οφείλουν να ζητήσουν μια τεράστια «ΣΥΓΓΝΩΜΗ» στον Κώστα Πετρόπουλο για όσα είχε περάσει το 1999 και το 2001. Τότε που είχε «φορτωθεί» όλη την αποτυχία από επιλογές άλλων, χωρίς να μιλήσει ποτέ. Η αξιοπρέπεια του δεν του το επέτρεπε.

Είναι λοιπόν μεγάλη ευκαιρία, το Σάββατο, σε μια μεγάλη στιγμή της ζωής του να βρεθούν κάμποσοι απ’ αυτούς που προανέφερα στο Κουκούλι και να του ζητήσουν «ΣΥΓΓΝΩΜΗ». Έστω και ιδιωτικά… Και πάλι θα έχουν κάνει το χρέος τους.

* Του Νίκου Μπουρλάκη στο http://www.basketblog.gr