Ηταν ένα ψυχρό φθινοπωρινό βράδυ. Η ατμόσφαιρα μύριζε από νωρίς "μπαρούτι" κανείς όμως δεν φαντάζονταν ότι εκείνο το βράδυ 1ης Οκτωβρίου του 92 θα εξελίσσονταν στην πιο "μαύρη σελίδα" της ιστορίας του ΠΑΟΚ.

Ηταν ο επαναληπτικός αγώνας στο γήπεδο της Τούμπας απέναντι στην Παρί Σεν Ζερμέν για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Το πρώτο παιχνίδι είχε γίνει δυο εβδομάδες νωρίτερα στις 16 Σεπτεμβρίου και ο ΠΑΟΚ είχε ηττηθεί 2-0 στο "Παρκ ντε Πρενς" των Παρισίων. Η Παρί Σεν Ζερμέν ήταν και τότε μια μεγάλη ομάδα για τα όρια της Γαλλίας, αλλά όχι με το μέγεθος και την εμβέλεια της σημερινής εποχής.

Μεγάλο της αστέρι ήταν ο Ζορζ Γουεά ο Λιβεριανός αστέρας, που σήμερα είναι πρόεδρος στην Δημοκρατία της Λιβερίας. Αυτός είχε πέτυχε και τα δύο γκολ στο γαλλικό στάδιο απέναντι σε έναν ελλιπή ΠΑΟΚ που είχε πάει στην "πόλη του φωτός" με προβλήματα και απουσίες και επιχειρούσε να σωθεί με τα τεχνάσματα του πανούργου Σέρβου προπονητή Λιούπκο Πέτροβιτς. Στις κερκίδες του παρισινού γηπέδου υπήρχαν περίπου 20.000 θεατές και στα θεωρεία ήταν παρών ο Ζαν Πολ Μπελμοντό, αστέρας της Γαλλικής κινηματογραφίας εκείνη την εποχή.

Στο επαναληπτικό ματς η ατμόσφαιρα στη Θεσσαλονίκη και το "κλίμα" στο γήπεδο της Τούμπας και τους πέριξ αυτής χορούς, εξαιτίας της έντονης δυσφορίας είχε φτάσει στα όρια της πολεμικής αντιπαράθεσης μεταξύ των φιλάθλων του ΠΑΟΚ και του Προέδρου της ομάδας, αείμνηστου Θωμά Βουλινού.

Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ και κυρίως ένα μέρος αυτών ήθελαν να αναγκάσουν τον Θωμά Βουλινό να εγκαταλείψει την ΠΑΕ αλλά ο τελευταίος από την πλευρά του φύσει εγωϊστής και περήφανος άνθρωπος ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει να διατηρεί τη θέση του και να προχωράει την ομάδα έστω και με πολλά οικονομικά προβλήματα όπως είναι γεγονός.

Οι φίλαθλοι έκαναν αποχή από το γήπεδο και τα εισιτήρια είχαν κατακόρυφη πτώση. Το επαναληπτικό παιχνίδι ξεκίνησε και στην διάρκεια του οι φίλαθλοι δε σταμάτησαν να αποδοκιμάζουν και να καθυβρίζουν τον πρόεδρο Θωμά Βουλινό και τη διοίκηση του.

Ο Λιβεριανός άσος πέτυχε νωρίς στο 14' ένα γκολ εις βάρος του ΠΑΟΚ και λίγο αργότερα ο Ζαν Λικ Σασί ανέβασε στο 34' το σκορ στο 0-2. Με αυτό το σκορ οι δύο ομάδες αποσύρθηκαν στα αποδυτήρια. Η ατμόσφαιρα άρχισε να γίνεται έντονα βαριά και επικίνδυνη. Κλίμα έντασης με ρίψη αντικειμένων φωτοβολίδες και σταδιακή είσοδο λιγοστών οπαδών εντός του αγωνιστικού χώρου, ήταν η "σπίθα" για να γίνει το μεγάλο "πυροτέχνημα" στην ανάπαυλα.

Κάποιοι μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο από μια αφύλαχτη πόρτα της Θύρας 4 και σύντομα αρκετοί περισσότεροι οργανώθηκαν, πολλαπλασιάστηκαν και τους ακολούθησαν, οπότε η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Οι αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν στους οπαδούς της Θύρας 4 που βρίσκονταν εντός αγωνιστικού χώρου και μάλιστα μέσα από την ανοιχτή θύρα επεκτάθηκαν και στις κερκίδες της Θύρας 4 καταδιώκοντας τους οπαδούς.

Η κατάσταση είχε διασαλευτεί ξεφύγοντας από κάθε έλεγχο. Ετσι όταν βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο οι δύο ομάδες, ο Ολλανδός διαιτητής Τζον Μπλακενστάϊν παρακολουθούσε αδρανής ένα τοπίο "πολεμικής σύρραξης" και αφού ο ίδιος συνεννοήθηκε με τον παρατηρητή του αγώνα, τον Ούγγρο Κάρολι Παλοτάι μετά από αναμονή λίγων λεπτών κάλεσε τους παίκτες και των δύο ομάδων να φύγουν από τον αγωνιστικό χώρο αποχωρώντας στα αποδυτήρια Ο Ολλανδός ρέφερι και ο παρατηρητής δεν ήταν διατεθειμένοι να περιμένουν πολύ. Άλλωστε ποτέ δεν υποχώρησε αυτό το σκηνικό του άγριου "πολέμου"μεταξύ οπαδών και αστυνομικών. Η "τελετή" της βίας ήταν σε εξέλιξη.

Ολα αυτά συνέβησαν το βράδυ της 1ης Οκτωβρίου 1992 σαν σήμερα, και τρεις μέρες αργότερα η Πειθαρχική Επιτροπή της ΟΥΕΦΑ έβγαλε το καταδικαστικό για τον ΠΑΟΚ πόρισμα. Το παιχνίδι κατακυρώθηκε 0-3 υπέρ της Γαλλικής ομάδας και ο ΠΑΟΚ τιμωρήθηκε με αποβολή από τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις για τις επόμενες δύο σεζόν που θα εξασφάλιζε πρόκριση από το ελληνικό πρωτάθλημα.

Οι δύο σεζόν έγιναν πέντε αφού ο ΠΑΟΚ, περιήλθε σε καθεστώς εμφανούς αδυναμίας και οικονομικού μαρασμού και δεν ήταν εύκολο να "σβήσει" την ποινή στον συντομότερο χρόνο της διετίας. Οταν βρήκε οικονομικές δυνάμεις εμφανίστηκε στο προσκήνιο και στα ευρωπαϊκά γήπεδα, μετά πέντε χρόνια. Τον Σεπτέμβρη του 1997.

Με την τιμωρία αυτή αποδυναμώθηκε σε κάθε επίπεδο, και δεν μπορούσε ούτε να προσελκύσει ούτε φυσικά να αποκτήσει ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής για να τον ανεβάσουν επίπεδο και να τον ξανακάνουν μεγάλο και δυνατό. Ετσι έχανε σταδιακά τη μία σεζόν πίσω από την άλλη και τελικά μετά από 5 χρόνια αδράνειας και αποπομπής από έναν χώρο όπου συνήθιζε να πρωταγωνιστεί, έφτασε η ώρα να επιστρέψει και πάλι, έχοντας εκτίσει μόλις τον ένα από τους δύο χρόνους της τιμωρίας του και με την έφεση που κατέθεσε πήρε "άφεση αμαρτιών" τον Σεπτέμβριο του 1997 οπότε ξαναμπήκε πάλι στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο ΠΑΟΚ διοικητικά είχε ήδη αλλάξει στο μεταξύ, με τον Γιώργο Μπατατούδη επικεφαλής και μια διοίκηση ικανή ένα πολύ παραγωγικό και φιλόδοξο
project.

Με παίχτες ταλαντούχους και ορεξάτους για διακρίσεις ο Δικέφαλος έκανε restart και την ίδια χρονιά κατέγραψε μία από τις μεγαλύτερες διακρίσεις της ιστορίας του αποκλείοντας με ισοπαλία 1-1 (στο Χάιμπουρι) την μεγάλη Άρσεναλ που τότε επί Αρσέν Βενγκέρ κατακτούσε το νταμπλ στη χώρα της. Ομως η ζημιά που υπέστη ο ΠΑΟΚ ήταν δυσανάλογα μεγάλη. Πέντε χρόνια μακριά από Ευρωπαϊκές διοργανώσεις ήταν σημαντικό χρονικό διάστημα για τη λαοφιλή ομάδα ώστε αυτή να διατηρήσει τα κεκτημένα της και να προχωρήσει πάνω στους οριοθετημένους στόχους της εντός και εκτός Ελλάδος. Λίγα χρόνια αργότερα όταν ο Ζορζ Γουεά αποσύρονταν από το ποδόσφαιρο μεταβαίνοντας στο πεδίο της πολιτικής δράσης για την Λιβερία.

Σήμερα ο 52χρονος βετεράνος ποδοσφαιριστής και Πρόεδρος της χώρας του είναι βέβαιο πως θα θυμάται την βραδιά εκείνη. Κυρίως γιατί την μέρα εκείνη- όπως και σήμερα που κλείνει τα 52 του χρόνια- είχε τα γενέθλια του και στον γιορτασμό των 26 χρόνων του έτυχε να βρεθεί στο πιο "ακραίο" γήπεδο της Ευρώπης.

Οταν αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο ο δημοφιλής αφρικανός ποδοσφαιριστής, με επιστολή του στον ΠΑΟΚ ζήτησε την συγκατάθεση του, για να περιλάβει σε ένα επετειακό βίντεο της καριέρας του τα τρία γκολ που είχε σημειώσει εναντίον του ΠΑΟΚ και στόχο φιλανθρωπικό αφού τα έσοδα θα προορίζονταν για τα άπορα παιδιά της Λιβερίας.

Ο Σταύρος Σαράφης, μεγάλη δόξα της δεκαετίας του 70 στον ΠΑΟΚ και τότε γενικός μάνατζερ του συλλόγου, παίρνοντας την επιστολή χωρίς δεύτερη σκέψη απάντησε καταφατικά και ξαναθυμήθηκε αυτό που είναι κανόνας στο ποδόσφαιρο.

Ο,τι το λαοφιλές άθλημα, είναι μία διαρκής καθημερινή πρακτική με καλές και δύσκολες μέρες, με ωραίες και άσχημες στιγμές και εκείνη η βραδιά της πρώτης Οκτωβρίου 1992 ήταν και παραμένει μια "μαύρη σελίδα" στην ιστορία του ΠΑΟΚ.

Σήμερα ακόμα, ο νομικός και παράλληλα γενικός γραμματέας του ΠΑΟΚ τότε, Νίκος Ζαλομοσίδης, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της ΠΑΕ, θυμάται τις προσπάθειες που κατέβαλε με διαδοχικά ταξίδια στη Ζυρίχη προκειμένου να καταθέτει θέσεις και εφέσεις και να παρίσταται σε διαδικασίες μείωσης της ποινής του ΠΑΟΚ ο οποίος πλήρωσε πολύ ακριβά την οπαδική οργή, απέναντι στον τότε πρόεδρο του, Θωμά Βουλινό, που εξαιτίας αυτής της οργής και σκληρής αντιπαράθεσης αναγκάστηκε να παραδώσει τις μετοχές του -μεγάλο μέρος των οποίων δώρισε στο Σύλλογο Βετεράνων της ομάδας- και τις υπόλοιπες απόκτησε ο Γιώργος Μπατατούδης. Αυτή η κομβική βραδιά, άφησε ανεξίτηλο στίγμα  στην ιστορία του ΠΑΟΚ, όπως και στον πρόεδρο του Θωμά Βουλινό, που το πήρε μαζί του φεύγοντας από τη ζωή μετά από αρκετά χρόνια.

Φωτογραφίες και βίντεο από το gazzetta.gr

AΠΕ ΜΠΕ